بگذارید اعتراف کنم حال مردم سرزمینم خوب نیست؛ بیشتر از هر زمان دیگری نگرانی و غم را در چهره و از عمق نوشته‌ها و نانوشته‌هایشان می‌بینم، می‌خوانم، حس می‌کنم، درک می‌کنم با همه جانم!
گاهی ساعت‌ها در سکوت درد می‌کشم برای ملتی که مصیبت تحریم‌های وحشیانه و غیرانسانی دامنشان را گرفته و همدستی‌اش با کرونا نفسشان را بند آورده؛ میلیون‌ها انسان غیرسیاسی و شریفی که چشم به تدبیر دولت و مسئولان نظام بسته‌اند تا شر این تروریسم اقتصادی جنایتکارانه از سرشان رفع شود.
تکلیف‌ام با مقام‌ها و مسئولانی که شبانه‌روز مجاهدت می‌کنند برای رفع و خنثی‌سازی تحریم‌ها و بلای منحوس کرونا روشن است؛ تاکید هم‌زمان رهبر معظم انقلاب و رئیس‌جمهوری کشورم برای خنثی‌سازی و درنگ نکردن در رفع تحریم‌ها «حتی برای یک ساعت» در کنار اشاره معاون اول رئیس‌جمهوری بر «خنثی‌سازی عزتمندانه تحریم‌های ظالمانه در اولین فرصت» دلم را به اندازه کافی گرم می‌کند، اما خطاب این نوشتار، فروتنانه به منتقدانی است که همچنان بر طبل تحریم می‌کوبند و یا درصدد تاخیر در رفع تحریم‌ها یا مخالف هرگونه تلاشی برای خنثی‌سازی و اعلام شکست فشار حداکثری دشمن هستند.
آقایان، سیاسیون، شخصیت‌ها، تریبون‌داران، صاحبان منبر و رسانه!
می‌دانم آمریکا تعهد داده بود در برجام بماند و به وظایفش عمل کند، همانگونه که ما ماندیم و عمل کردیم؛ می‌دانم دولت و مردم نباید چشم به آمریکا و غرب داشته و فقط منتظر مذاکره یا توافق باشند؛ می‌دانم همه اقشار و مشاغل باید به تلاش خود در زمینه رونق تولید و اقتصاد عمل کند و رفع تحریم‌ها با توجه به مشکلات بانکی و ارزی به بهبود تولید و صادرات می‌انجامد و ایرانمان از نظر اقتصادی قویتر خواهد شد؛ می‌دانم رفع تحریم‌های اقتصادی آمریکا، همانند شکست تمدید تحریم تسلیحاتی، پیروزی بزرگ ملت ماست در برابر این همه ستم و قلدری؛ باور کنید همه اینها را می‌دانم و می‌دانند مردم ما؛ اما سخن من چیز دیگری است.
قدری در میان مردم عادی کوچه و بازار حضور یابید؛ اندکی سخنانشان را بشنوید؛ حتی شده به صورت ناشناس با مردم کوچه و خیابان همدل و هم‌سخن شوید تا ببینید چه رنجی می‌کشند از این اوضاع دشوار معیشتی؛ به بیمارستان‌ها، فروشگاه‌ها، بازارها، داروخانه‌های هلال احمر و ۲۹ فروردین، متروهای شلوغ در این روزهای کرونایی، به اتوبوس‌های خاکستری این روزها، میوه فروشی‌ها، قصابی‌ها، لباس فروشی‌ها، اغذیه فروشی‌ها، نانوایی‌ها، کوچه‌های بن بست، به خیابان‌های سرد، پاساژهای خلوت، بازارهای متروک و از همه مهمتر به نظرها و کامنت‌های مردم در شبکه‌های اجتماعی سری بزنید و ببینید و بشنوید این مردم شریف و بی‌گناه چه شوقی برای رفع تحریم‌ها دارند.
به چشم‌های ساده‌شان بنگرید و حس کنید چه غمی، چه مصیبتی می‌کشند از این «جنگ اقتصادی نابرابر» و چه امید زلالی دارند برای رفع و دفع نقشه شوم واضعان و مدافعان تحریم و کمبود معیشت و کمبود زندگی!
به این مردم شرافتمند و قانع که بویژه در سه سال گذشته صبورانه بار فشار حداکثری پلیدترین دشمنان این خاک را به دوش کشیدند و آن را تبدیل به «شکست حداکثری» بدخواهان کردند،، دقت کنید؛ باور کنید اینها نه سیاسی‌اند نه جناحی، نه فریب‌خورده دشمن، نه عامل خارجی و نه بی‌بصیرت و کم سواد؛ اینها همان خواهران، برادران، فرزندان، پدران و مادران ما هستند که کمرشان در حال خم شدن است زیر بار گرانی و با شکست تاریخی ترامپ و ترامپیسم.
منتظر چشیدن ثمره تحمل سه سال سخت و جانکاه هستند؛ این مردم بی‌منت، چشم انتظار رفع و خنثی کردن تحریم، گرانی، احتکار، تورم و بی‌ارزشی پول ملی خود هستند؛ این مردم هم، میهن‌شان را دوست دارند، هم چهار دهه است پشت نظام و انقلابشان ایستاده‌اند و در سه سال سخت گذشته امیدوار بودند به ابطال نقشه‌های شوم غدارترین دشمنان شان.
سیاسیون محترم! برای یکبار هم که شده با خواست اکثریت مردم همراه شوید و بی‌چشمداشت به کاسبی تحریم و انتخابات ۱۴۰۰ و پست و مقام و منصب کوتاه این دنیا، کمک کنید بدون تاخیر تحریم‌ها به تاریخ بپیوندند و شادی به چهره دوست داشتنی آحاد جامعه برگردد؛ کمک کنید یکبار دیگر حماسه‌ای مانند آزادسازی خرمشهر برپا کنیم و شادی‌کنان پایان حصر اقتصادی و تروریسم مالی- معیشتی کور غرب را اعلام کنیم و یکبار دیگر جشنی به وسعت همه ایران برپا کنیم؛ کمک کنید لطفا!
نظر شما