به گزارش ایرناپلاس، هیچکس حتی خود رئیس‌جمهوری هم منکر برخی ایرادها و ضعف‌های احتمالی دولت نیست اما آنچه اهمیت دارد اینکه در دوران‌های سرنوشت‌ساز حیات سیاسی یک ملت، بزنگاه‌هایی وجود دارد که گذر از آن نیازمند عزم و اتحاد همگانی است؛ چه موافقان چه منتقدان و یا حتی مخالفانی که دل در گروی سرزمین و مردم خود دارند.
شوربختانه در این شرایط، برخی افراد و جرایان‌های سیاسی چنان موضع می‌گیرند که گویی هیچ مصلحت یا حتی منفعت مشترکی در همدلی و همگامی با دولت قانونی کشور سراغ ندارند؛ در یکی از این موارد، برخی رسانه‌های جریان اصولگرا، سخنان اخیر سخنگوی دولت را مستمسک حمله و انتقادهایی قرار داده‌اند که در نگاه یک ناظر بیرونی گویی هیچ شرایط ویژه‌ای بر کشور حاکم نیست!
علی ربیعی سخنگوی دولت هفته پیش در جمع خبرنگاران از «هم‌حسی و هم‌رنجی» دولت در تنگناهای اقتصادی با مردم گفت؛ از تلاش‌های شبانه‌روزی کابینه برای گره‌گشایی از کلاف‌های سردرگم سیاسی‌اقتصادی از جمله آزاد کردن منابع مالی بلوکه شده کشور در خارج گفت؛ به تلاش برای همکاری و هماهنگی با قوه مقننه اشاره کرد و ... اما ساعتی طول نکشید که با واکنش تند برخی رسانه‌های منتقد مواجه و به «عذر و بهانه به جای کار» و «اعتماد به دشمن خارجی» متهم شد؛ گویی در همه هفت سال گذشته هیچ فعالیتی جز نگاه ۱۰۰ درصدی به خارج نداشته است و حتی متهم شد که به مردم گرا می‌دهد «ما هر کاری از دست‌مان برمی‌آمد، انجام داده‌ایم و کار دیگری نمی‌شود کرد و اگرچه دولت تعطیل نیست، اما جز نگرانی برای سفره مردم کار دیگری هم از دست برنمی‌آید»!
از این موضوع بگذریم که بخش مهم دیگری از سخنان ربیعی بویژه پاسخ قاطع به توئیت تهدیدآمیز رئیس‌جمهوری آمریکا و دفاع مستدل از سردار سلیمانی مغفول ماند، اما شاید مهمترین گزاره سخنگوی دولت در آن جلسه اشاره‌اش به هم‌زمانی کرونا و تحریم بود؛ آنجا که گفت «ایران تنها کشوری است که با دو موضوع تحریم و کرونا روبروست».
منتقدان دولت چنان از «بی‌تدبیری و نگاه به خارج» دولت دم می‌زنند که گویی شکست‌های مکرر ابرقدرت دنیا در شورای امنیت در همین چند هفته اخیر را فراموش کرده‌اند و رسوایی و تنهایی آمریکا در سازمان ملل متحد، نه به دلیل قاطعیت توام با عقلانیت دستگاه دیپلماسی کشور، که ناشی از «نگاه به غرب» و یا دستاورد دولت ثالثی بوده است! منتقدان دولت چنان از «بی‌تدبیری و نگاه به خارج» دولت دم می‌زنند که گویی شکست‌های مکرر ابرقدرت دنیا در شورای امنیت در همین چند هفته اخیر را فراموش کرده‌اند و رسوایی و تنهایی آمریکا در سازمان ملل متحد، نه به دلیل قاطعیت توام با عقلانیت دستگاه دیپلماسی کشور، که ناشی از «نگاه به غرب» و یا دستاورد دولت ثالثی بوده است!
این منتقدان که این روزها با تریبون‌های عمومی خود، پا را از دایره انصاف و جوانمردی فراتر گذاشته‌اند، بد نیست نگاهی به سیره و عمل رهبر معظم انقلاب داشته باشند که در همه دوران و همه دولت‌ها، با حفظ نگاه راهبردی و ارشادی، همواره حامی قوه مجریه بوده‌اند و همگان را به حمایت و همراهی با دولت مستقر توصیه کرده‌اند.
از سویی برخی تحلیلگران رشد هجمه‌ها به دولت را، بی‌ارتباط با انتخابات ریاست جمهوری ۱۴۰۰ نمی‌دانند و معتقدند حملات این جریان در ماه‌های آینده بیشتر نیز خواهد شد؛ بخشی از این رفتارهای سیاسی اگرچه قابل درک و احتمالا قابل قبول است، اما فراموش نکنیم نمک پاشیدن به زخم مردم در این اوضاع، برای هیچ جریان و جناحی نه تنها مفید نیست بلکه ماجرای «بن بریدن بر سر شاخه» را تداعی می‌کند.
حجم و گستردگی دستگاه دولت در ایران چنان است که آثار مخرب هرگونه تضعیف آن، به طور مستقیم با زندگی تک-تک آحاد مردم مرتبط است؛ هیچ عاقلی کشتی که خود سوار آن است را سوراخ نمی‌کند!
واقعیت اینکه در همین دولت و در شرایط وانفسای ارزی و کمبود درآمدهای نفتی، مدیران اجرایی کشور همه تلاش خود را بر مدیریت شرایط کرونایی و تامین کالاهای اساسی گذاشته‌اند؛ ضمن آنکه نگاهی به پروژه‌های بزرگی که در هفته دولت امسال در جای جای کشور به بهره‌برداری رسید، گویای صرف توان حداکثری دولتی است که در سخت‌ترین شرایط چهار دهه گذشته به سر می‌برد.
تورم و گرانی را اگر می‌بینیم، تحریم، فشار حداکثری، توطئه برخی کشورها، معضلات به ارث رسیده از دولت‌های گذشته و ... را هم باید دید و انصافی را که در کلام معصومان و حضرت علی(ع) تاکید شده، در نظر قرار داد:
«نظام و رشته دین دو خصلت است : انصاف داشتن و همدردی و کمک نسبت به برادران».
نظر شما