به گزارش ایرناپلاس، بخشی از سخنان عصر یکشنبه رهبر معظم انقلاب، درباره انتخابات و تاثیر آن بر امنیت و ارتقای کشور بود؛ ایشان انتخابات را «فرصت مهم و بی‌نظیری برای استحکام پایه‌های اقتدار و امنیت کشور خواندند». چندی پیش هم در سخان نوروزی خود تاکید کرده بودند که «ما باید تلاش کنیم ایران را قوی کنیم» و حضور و مشارکت مردم را در این قوت ملی تاثیرگذار توصیف کردند.
در آستانه برگزاری انتخابات مهم ۱۴۰۰، رابطه انتخابات با امنیت و اقتدار کشور را بازخوانی می‌کنیم:
۱. مقوله امنیت، بزرگترین نیاز و دغدغه نظام‌های سیاسی است که بدون آن هیچکدام از اهداف اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و ایدئولوژیک محقق نمی‌شود؛ به همین دلیل هر ساله هزینه‌های گزافی در همه کشورها برای ارتقای امنیت و حفاظت از مرزهای سرزمینی و مولفه‌های قدرت ملی، صرف می‌شود.
بدون امنیت و آرامش هیچ جامعه‌ای امکان زیست و بالندگی را ندارد. توجه اساسی به موجودیت و حیات کشور، مهمترین فلسفه تشکیل نهادهای حکومتی و حاکمیتی است؛ در جمهوری اسلامی نیز بر توجه ویژه به «امنیت ملی»، هم در قانون اساسی و هم در سیاستگزاری‌های کلان کشور تاکید شده است.
۲. در متون علوم سیاسی رابطه مستقیمی بین تحقق اراده مردم و امنیت و استحکام پایه‌های یک دولت-ملت وجود دارد؛ در دنیای مدرن اعتماد و التزام به اراده جمعی با استفاده از سازوکارهای نوین، عامل سرنوشت‌سازی در تمشیب امور است. اگر در گذشته سلیقه و انتخاب اکثریت جامعه از راه‌های خشونت‌بار و شورش‌های جمعی، مشخص می‌شد، امروزه صندوق رای فیصله بخش تنازعات و حکمرانی اراده جمعی است و جایگزین حرکت‌های کور و خشونت‌های بزرگ شده است.
۳. در جوامعی مانند ایران که تکثر اقوام، گویش و عقاید به عنوان یک فرصت جمعی و نه تهدید، قلمداد می‌شود، بهترین مسیر برای تحقق گونه گونی مطالبات، انتخابات و جلب نظر عموم مردم در عین احترام به خواسته‌های اقلیت است. از همین منظر جمهوری اسلامی در نخستین ماه‌های پس از پیروزی انقلاب، گزینه صندوق رای را برگزید و همه ساختارهای حقیقی و حقوقی خود را بر آرای عموم بنا نهاد.
این راهبرد اساسی که از سوی رهبران و شخصیت‌های موثر انقلاب، برگزیده شد، بهترین دلیل استحکام پایه‌های انسجام ملی و امنیت در ایران بوده است؛ به نظر می‌رسد دلیل تاکید رهبر معظم انقلاب و پیش از ایشان امام خمینی(ره) و همه مسئولان طراز اول کشور از سال ۵۸ تا کنون، بر گزینه صندوق رای همین بوده باشد.
۴. اگر جامعه چند ده میلیونی ایران را همچون بدن یک موجود زنده در نظر بگیریم، حرکت و کارکرد صحیح اندام‌ها و اعضا و جوارح، بستگی تام و تمامی به گردش خون و رساندن مواد غذایی و اکسیژن دارد؛ از این زاویه، انتخابات نقش چرخش نخبگان و جاری کردن خون تازه به شریان‌های مدیریتی کشور را به خود می‌گیرد که مرتبط با «حیات» و «امنیت» کشور است؛ ناگفته پیداست که تنها با گردن نهادن به انتخاب و سلایق نوشونده و در حال تغییر اقشار مختلف جامعه است که جریان خون و انرژی در اندام جامعه تدوام می‌یابد و سلامت و یکپارچگی جمعی محقق می‌شود؛ شاید از همین منظر رهبر معظم انقلاب، انتخابات را «علاج دردهای مزمن» کشور دانسته‌اند.
۵. در نگاه منطقه‌ای و بین‌المللی نیز آنچه هدف‌گیری سیاسی و البته اقتصادی و نظامی قدرت‌های جهانی در شیوه تعامل با ایران را تعیین می‌کند، میزان حمایت و مقبولیت مردمی حاکمیت مستقر است؛ انتخابات و حضور حداکثری ملت در مقابل چشم قدرت‌های منطقه و جهان، بهترین جلوه مشروعیت و مقبولیت حکومت بوده و لازم است که هر چند سال یکبار، تکرار شود؛ در ۲۵ سال اخیر حداقل دو انتخابات مهم ریاست جمهوری یکی در سال ۷۶ و دیگری سال ۹۲، نقش بی‌مانندی در ارتقای امنیت سرزمینی و حیات جمعی مردم ما داشته است.
در سال ۷۶، با خروج سفرای اروپایی از کشور، شرایطی خاصی را آفریده بود و در سال ۹۲ تهدیدی امنیتی به واسطه قطعنامه‌های جهانی علیه ایران شکل گرفته بود که حضور پرشور مردم در انتخابات، هر دو تهدید بزرگ را به خوبی خنثی کرد.
۶. از آنجا که به دلایل گوناگون، نظام حزبی مشابه با آنچه در جوامع دیگر رایج است، در کشور ما شکل نگرفته، راهکار انتخابات و گزینه صندوق رای بهترین شیوه برای جلب مشارکت مدنی شهروندان است.
اگر «مشارکت سیاسی» را مهمترین کنش برای نقش‌آفرینی جمعی و تحقق مطالبات در نظر بگیریم، انتخابات در کشور ما، اصلی‌ترین فاکتور تحقق مشارکت در گستره ملی و کشوری است؛ رابطه تنگاتنگ مشارکت و امنیت ملی، اهمیت برگزاری انتخابات و رجوع به صندوق رای را به خوبی آشکار می‌کند.
۷. در میانه عصر ارتباطات و انقلاب اطلاعات، گزاره‌های فکری و عقیدتی نقش بی‌بدیلی در قوام و تولید قدرت ملت‌ها پیدا کرده‌اند؛ آنچه به عنوان قدرت «نرم» در مقابل قدرت سخت، توصیف می‌شود در همین مقوله می‌گنجد؛ واقعیت آنکه جمهوری اسلامی از ابتدای استقرار، قدرت نرم خود را به خوبی تولید، باز تولید و منتشر کرده و با اتکای به همین برتری، امنیت کشور را ارتقا داده است؛ بحث‌های انتخاباتی عمدتا از سوی همه نامزدها و جریان‌ها بیشتر در ذیل ایدئولوژی انقلاب و در چارچوب قدرت نرم جمهوری اسلامی طرح می‌شوند و بازتولید، پیرایش و نوسازی چند سال یکبار آن، نقش مهمی در امنیت نرم و سخت کشور دارد.
در مجموع، اگرچه انتخابات، ظاهری سیاسی و یا اقتصادی صرف دارد، اما در باطن با کارکردهای گفتمانی، فرهنگی، منطقه‌ای و فرامنطقه‌ای، نقش بی‌دیلی در تولید و افزایش شاخص امنیت و قدرت کشور دارد و شاید از این منظر با هیچ پدیده سیاسی دیگری قابل قیاس نباشد؛ حضور پرشور و حداکثری آحاد جامعه در انتخابات، امنیت و آرامش کشور را تضمین و تثبیت خواهد کرد.
نظر شما