به گزارش ایرناپلاس، اگر مرداد ۹۷ یکی دو دست‌نوشته از جمله پلاکارد معروف «استخر فرح» در یک تجمع خبرساز شده بود؛ حالا تکرار و تواتر شعار و هتاکی علیه رئیس جمهوری، هرگونه شائبه اتفاقی بودن و خودجوش بودن را منتفی کرده است؛ حتی اگر جرقه و آغاز ماجرای دیماه ۹۶ در دیگر شهر مذهبی کشور را نادیده بگیریم، حداقل از در دو سال و نیم گذشته، چهار بار فحاشی و تهدید حسن روحانی در تجمعی محدود و مشابه تکرار شده است؛ آبان ۹۸ در مراسم روز ملی مبارزه با استکبار، در راهپیمایی ۲۲ بهمن ۹۸، آذرماه ۹۹ و جمعه ۶ دیماه در مراسم بزرگداشت ۹ دی در قم.
لحن، مضمون و خطاب بی‌پروای این جماعت، گاه رسانه‌های معاند را هم به حیرت می‌اندازد و سایت منافقین- کینه‌توزترین دشمن کشور- را هم به وجد می‌آورد.
اما دلیل ادامه این رفتار و گفتارهای هتاکانه و به تعبیر معاون حقوقی دولت «از جنس جرم مشهود» چیست؟ چرا مدام تکرار و هربار تندتر می‌شود و پیامدهای آن برای کلیت نظام و افکار عمومی داخل و خارج کدام است؟
۱. فارغ از رویدادهای مشابه دهه هفتاد و هشتاد، حداقل از ۲۲ بهمن ۹۱ با پرتاب کفش و مهر به رئیس وقت مجلس شورای اسلامی، مشخص شد گروهی سیاسی با تکیه بر ظرفیت و مرجعیت شهر قم و نهاد حوزه سعی دارد هرگونه ابراز وجود را با پرخاشگری فیزیکی و کلامی نشان دهند و در این مسیر متاسفانه هیچ خط قرمزی از ادب و اخلاق تا عناوین مجرمانه و حتی تهدید به قتل شخص دوم مملکت جلودارش نیست.
۲. عدم برخورد مناسب و قانونی با این جماعت که خود را در لوای حوزه و روحانیت پنهان کرده، کار را به جایی رساند که جمعه گذشته(۶ دیماه) در بیانیه پایانی مراسمی که با عنوان گرامیداشت نهم دی و دهه بصیرت در قم برگزار شد، علاوه بر تهدید رئیس جمهوری به «زدن سیلی»، همه مشکلات و گرفتاری‌ها به حسن روحانی نسبت داده شد؛ از اف‌ای‌تی‌اف(FATF) تا ترور شهید فخری‌زاده؛ از توهین یک روحانی دیگر به رهبری تا واکسن کرونا و اختلاس و گرانی «سیب و گلابی»؛ از ترور سردار سلیمانی و برجام تا همه فتنه‌گری‌های داخلی و خارجی!
۳. در حالی برخی جریان‌ها در تلاش برای القای تقابل میان حوزه و رئیس جمهوری هستند که در هفت سال گذشته، دولت تدبیر و امید با رعایت حساسیت‌های مراجع تقلید، سعی داشته روابط مثبت و پایداری را با نهادها و شخصیت‌های دینی برقرار کند؛ بنابراین تلاش‌هایی از این دست آن‌هم در ماه‌های پایانی دولت دوازدهم، حتی اگر با نگاه به انتخابات ۱۴۰۰ نباشد، حداقل تلاشی است برای خنثی‌سازی دیپلماسی کشور در شرایط حذف ترامپ و ترامپیسم در صحنه جهانی و عقیم کردن تلاش‌ها برای رفع و خنثی‌سازی تحریم.
۴. با وجود آنکه دولت و مسئولان در سخت‌ترین شرایط تحریمی و کرونایی، تلاش می‌کنند به گونه‌ای کشور را اداره کنند که فشار کمتری به مردم وارد شود، چنین رفتارها، شعارها و سخنان ساختارشکنانه و تفرقه‌برانگیز، پیام اختلاف، تشتت و تخاصم را به جامعه القا می‌کند و آسیبی جدی به اخلاق و آرامش به مردم دارد.
۵. در حوزه سیاست خارجی، وقتی رئیس جمهوری با تهدید به سیلی و استخر فرح و مرگ تهدید می‌شود و با خاطیان برخورد موثری صورت نمی‌گیرد، نه تنها وجهه و اعتبار دولت و قوه مجریه، بلکه به آبروی کل حاکمیت و اقتدار بین‌المللی آن خدشه وارد می‌شود.
۶. دقت در زمان و لحن شعارها و سخنانی از این دست در شهر مهمی چون قم، می‌تواند انگیزه و نیت اصلی و پشت پرده ان را روشن کند؛ حتی اگر برگزارکنندگان و سازمان‌دهندگان آن تصور کنند، افکار عمومی نمی‌فهمد یا ممکن است دچار خطای محاسباتی شود؛ رفتارشناسی سیاسی مردم در صحنه‌های مهم و ملی سیاست‌ورزی، از جمله انتخابات ریاست جمهوری، گواه همین ادعاست.
۷. تجربه ۴۲ سال بعد از انقلاب نشان داده، رفتارهای افراطی که نه مطابقتی با شرع و قانون دارد و نه مورد پذیرش اکثریت مردم است، از همه بیشتر و چه بسا زودتر گریبان خود واضعان و مرتکباناش را خواهد گرفت.
۸. در ۷ سال دولت یازدهم و دوازدهم، دستگاه اجرایی و نیز شخص رئیس جمهوری در مقایسه با دولت‌های گذشته، به گونه‌ای بی سابقه آماج تهمت و تخریب و هجمه قرار داشته است؛ در حالی که که دست به کارهای بزرگی همچون برجام و رفع تحریم تسلیحاتی زد و زیر بیسابقه‌ترین تحریم‌های اقتصادی آمریکا کمر خم نکرد؛ به نظر می‌رسد برخی نهادهای قضایی و دستگاه‌های مسئول نظم و امنیت لازم است وارد عمل شده و در این شرایط خاص که اتفاقا منتهی به انتخابات مهم سال بعد است، اجازه ندهند آرامش کشور به خطر بیفتد.
۹. رهبر معظم انقلاب بارها در سخنانشان، بر پرهیز از تندروی و القای تقابل میان دستگاه‌ها و صدور پیام وحدت و همدلی از سوی همه آحاد جامعه تاکید کرده‌اند؛ ایشان چندی پیش، هتاکی و تهمت و افترا به رئیس‌جمهوری و دیگر مسئولان را تقبیح و آن را «حرام شرعی» برشمردند؛ این وجه دینی و اسلامی ماجرا اگر از سوی منتسبان به حوزه و روحانیت رعایت نشود، از سوی کدام قشر باید درنظر قرار گیرد؟!
۱۰. بالاخره اینکه القای تقابل و تخاصم دولت با حوزه‌های علمیه و روحانیت، آن‌هم در دولتی که رئیس آن معمم است، در ماه‌های پایانی فعالیت‌اش، فایده چندانی برای شعارسازان و پلاکاردسازان ندارد؛ اما نگاه مردم و بویژه جوانان را به دین و سیاست و اخلاق و ادب متاثر می‌کند؛ حتی اگر شعاردهندگان اندک بوده و نماینده واقعی حوزه و شهر مقدس قم نباشند.
۱۱. برون‌داد این رفتارها، چیزی جز شناکردن خلاف تاکیدات رهبری در هم‌افزایی، همدلی و پرهیز از افزایش تندروی‌ها با هدف وحدت همه اقشار و گروه‌ها در پایان سال دولت دوازهم که به انتخابات نیز ختم می‌شود، نخواهد بود. ضمن آنکه تشویق بی‌اخلاقی‌های سیاسی، عاملی برای دوری و گریز مردم از مشارکت در فعالیت‌های سیاسی خواهد شد؛ و این، همان همسویی با دشمنان و منافقانی است که تلاش مضاعفی برای تحقق این هدف در پیش گرفته‌اند.
۱۲. نکته اصلی که این جریان‌ها در رفتارهای خود به آن توجه ندارند این است که نباید برای منافع زودگذر انتخاباتی با مصالح کشور و منافع بلندمدت نظام بازی کرد و اعتبار رئیسان جمهوری کشور را به راحتی زیرسوال برد. در واقع ادامه این رفتارها و هجمه‌ها، پیامدی جز انشقاق و بی‌اعتمادی میان مردم با تفکرات و دیدگاه‌های مختلف نخواهد داشت.
نظر شما