بعد از نقدهای متعدد رئیس سازمان تبلیغات اسلامی در سخنان امروزش در صحن علنی مجلس، محمدباقر قالیباف، رئیس مجلس خطاب به او گفت: ما حق نداریم در تریبون از آنچه وظیفه خود ماست، انتقاد کنیم. بسیاری از بایدهایی که گاه مطرح و مطالبه می‌شود برعهده خود مسئولان است. وظیفه ما این است که مشکلات را با برنامه‌ریزی حل کنیم و به مردم گزارش دهیم. انتقاد را دومرتبه جایگزین کار موثر و رفع مشکلات مردم نکنیم.
کنایه محمدباقر قالیباف به آن بخش از سخنان محمد قمی بود که دستگاه های فرهنگی را به "شلختگی" متهم کرد. او از جمله با بیان این که پهنای باند از اردیبهشت تا اسفند ۹۸ دو و نیم برابر شده، گفت: ۳۰ درصد جرایم رایانه ای کشور در فضای مجازی اتفاق می افتد. ۲۵ درصد محتوای خلاف عفت و اخلاق عمومی و همچنین درآمدهای کثیف از قمار و تبلیغات ناهنجار در آنجا اتفاق می افتد و در واقع رهاست. حجم سه برابری محتوای خارجی نسبت به محتوای داخل که اخیرا هم تشدید شده و با مجانی کردن و نیم بها کردن اینترنت در سامانه های «وی او دی» و ویدیوهای درخواستی، بلایی بر سر فرهنگ کشور می آورد در حالی که این آشفتگی و روی زمین ماندن مسائل فرهنگی کشور مساله اول است.
فرهنگ مدیریت سیاسی در کشور، نمایشی و پوپولیستی شده
مرتضی مبلغ، عضو شورای مرکزی حزب اتحاد ملت در این باره به ایرناپلاس توضیح می‌دهد: متاسفانه فرهنگ مدیریت سیاسی در کشور ما علاوه بر ناکارآمدی، به فرهنگی نمایشی، پوپولیستی و تشریفاتی تبدیل شده است. این فرهنگ هم به تدریج رشد و توسعه پیدا کرده. درواقع هر مسئولی که بیشتر نقد می‌کند، فکر می‌کند بیشتر توانسته افکار عمومی را به خود جلب کند. درحالی‌که این موضوع آفت بزرگی است.
مبلغ معتقد است که نقد، کار نهادهای مدنی، افکار عمومی، احزاب و ... است. مسئولان باید با توجه به مسئولیت خود نقد شوند و نسبت به رفتارهای خود پاسخگو باشند، نه اینکه آنها هم نسبت به وضعیت کشور گله و شکایت کنند. گاهی هرچه که مسئولیت مسئولان درجه بالاتری پیدا می‌کند، انتقادهای آنان نیز افزایش می‌یابد. البته این نوع انتقاد کردن، فرافکنی است اما افکارعمومی این موضوع را درک می‌کند و آثار مخربی چون شکاف‌های اجتماعی، افزایش و تشدید فاصله بین حاکمیت و مردم و کاهش اعتماد عمومی را در پی دارد.
معاون سیاسی اسبق وزارت کشور بیان می‌کند: افکار عمومی متوجه می شود که این انتقادها درواقع نوعی فرافکنی و سرباز زدن از مسئولیت خود است و برعکس آنچه که آن مسئول فکر می‌کند، به جای خالی شدن مسئولیت از دوش او، آثار مخربی را برای کل مسئولان و جامعه در پی دارد.
وجود نهادهای موازی و غیررسمی باعث انتقاد مسئولان می‌شود
او همچنین اضافه می‌کند: به نظر من سه دلیل برای این نوع رفتار سیاسی وجود دارد: مورد اول به این برمی گردد که بخشی از آن بهانه است، یعنی مشکلات را به گردن ناکارآمدی یا محدودیت‌ها می‌گذارند. دلیل دوم که مهم‌تر است این که در کشور بخشی از دستگاه‌ها در حاشیه امن هستند و به هیچ جا پاسخگو نیستند، مانند صداوسیما و قوه قضاییه و .... صداوسیما نوعی امپراطوری رسانه در کشور است، اما به کجا پاسخگوست؟ اما درعین حال بخشی از دستگاه‌های موجود در کشور، امکان پاسخگویی برای آنها به شکل افراطی وجود دارد و این موجب تناقض شده است. یعنی درواقع فشار ناکارآمدی بخش‌های غیرپاسخگو بر دوش بخش ها و دستگاهای پاسخگو گذاشته می‌شود و این مشکل‌آفرین می‌شود.
مبلغ در ادامه می‌گوید: دلیل سوم که به نظرم مهم‌ترین دلیل است، وجود دستگاه‌های موازی و غیر رسمی است که در کار نهادها دخالت می‌کنند. بنابراین طبیعی است اگر دستگاه‌های موازی موافق نباشند، کار آنها به درستی اجرا نمی شود و دلیلی می‌شود برای انتقاد مسئولان. این موضوع در بسیاری از بخش‌های سیاست داخلی، خارجی، مسائل فرهنگی و حتی قانون‌گذاری مشاهده می‌شود.
نظر شما