به گزارش ایرناپلاس، اگر تا کنون مستندبافی و سریال‌سازی همراه بود با هجمه‌های گفتاری و نوشتاری و گاه به ورطه هتک حرمت می‌رسید و تذکرات ناهیانه رهبر معظم انقلاب را در پی داشت، تندروها با سوء‌استفاده از مشکلات و معضلات مردم شریف خوزستان، مدل رسانه‌ای دیگری را به کار گرفته‌اند تا دولت روحانی را با آخرین ضربه‌ها بدرقه کنند.
حساب‌های اینستاگرام موسسه «آرمان مدیا» در روزهای گذشته با انتشار یک فیلم کوتاه داستانی، مسئولیت اتفاقات خوزستان را متوجه دولت و شخص رئیس جمهوری کرده است. این فیلم حدودا سه دقیقه‌ای همزمان، در حساب اینستاگرام کارگردان -حسین شمقدری- با متنی مشابه منتشر شده است.
در بخشی از این متن برای تصریح و تاکید بیشتر و اطمینان از هر برداشت دیگری غیر از منظور اصلی فیلم آمده است: «در سال‌های گذشته، اعتراضات مردمی دی ۹۶ و آبان ۹۸ را تجربه کزدیم و حال خوزستان ... اعتراضاتی که عموما به دلیل عملکرد ضعیف مسئولان دولتی بوده و از فشاری نشات گرفت که به معیشت مردم آمد» و ...
حتی اگر از نشانه‌هایی همچون «فردی معمم و تسبیح به دست که در یک مکان مجلل آرمیده است» بگذریم و یا پخش آشکار شعاری علیه مبانی نظام و تصویر کردن «دختری با ظاهری خاص نشسته بر خوردویی اوکس» را هم نادیده بگیریم، مونولوگ پایانی فیلم به‌گونه‌ای است که هیچ تردیدی برای تاسف و تاثر عمیق هر انسان آزاده و با وجدانی باقی نمی‌گذارد.
در ۸ سال گذشته بارها درباره تخریب‌ها، حجم و جنس حملات و تهمت‌های مخالفان افراطی دولت، بسیار شنیده و خوانده‌ایم؛ گاه در قالب مستند و سریال و گاه در هیات نوشتار و کلام از پشت تریبون‌های رسمی و غیر رسمی.
حتی قصد نداریم از سوابق کارگردان و موسسه باد شده در ساخت مستندهای سیاسی-تخریبی پیشین بگوییم که کارنامه آنها در معاونت وزارت ارشاد رئیس جمهوری پیشین مشخص است.
آنچه «اولین» فیلم کوتاه داستانی موسسه «فرهنگی» یادشده و توضیحات الصاقی به انتشار آن را مورد توجه می‌سازد، استفاده از حربه «تحریف محض» در اشاره به ماجراهای مرتبط با سه موضوع «گرانی و تورم»، «قیمت بنزین» و اخیرا «کم آبی خوزستان» است.
در این نوشتار، میزان تحریف واقعیت و حجم پوشاندن حقیقت در همین سه موضوع مورد اشاره عوامل فیلم را بررسی می‌کنیم؛ با این توضیح که در یکی از برنامه‌های این روزهای شبکه خبر (چاپ اول)، مجتبی یوسفی نماینده اهواز نیز همسو با آن فیلم، انتقادهایی را علیه دولت و شخص رئیس‌جمهورب مطرح کرد که گویی همه مشکلات آبی و غیرآبی خوزستان منحصر به هشت سال گذشته بوده است و لاغیر!
۱. مشکلات اقتصادی زیر سایه تحریم و کرونا
اگر بخواهیم بدون چشم‌پوشی بر ضعف‌ها و انتقادهای دلسوزانه‌ای که بر دولت روحانی وارد است، اتفاقات ۸ سال گذشته را تحلیل کنیم، دو دوره زمانی را باید تفکیک کرد.
نخست باید رفتار و عملکرد دولت یازدهم و ۹ ماهه نخست دولت دوازدهم را مرور کنیم؛ به باور همه کارشناسان بی‌طرف، تدبیر و دیپلماسی هوشمندانه دولت یازدهم در رفع تحریم‌های برجامی (اعم از تحریم‌های سازمان ملل و کشورهای غربی و حتی غیرغربی) عامل اصلی گشایش امور در سال‌های ۹۴ تا ابتدای ۹۷ بود که البته با برخی اصلاح رویه‌ها و تصمیم‌های کارشناسانه نیز همراه بود.
برجام به عنوان مهمترین دستاورد سیاسی-اقتصادی دولت البته از حمایت و اجماع نهادهای فرادستی نظام و تائید مجلس اصولگرای نهم نیز برخوردار بود و نتایج آن نصیب کشور و نظام شد.
در دوره زمانی دوم که از ابتدای سال ۹۷ آغاز شد قانون‌شکنی و عهدگریزی ترامپ و محدودیت‌ها و «تروریسم اقتصادی» دولت او بود که با حمایت برخی داخلی‌ها و همراهی جبهه ارتجاعی-صهیونیستی همراه شد و زمینه‌ساز مشکلات اقتصادی کشور در سال‌های اخیر را به دنبال داشت. به این عامل باید کرونا و پیامدهای سنگین‌اش را در حوزه‌های اقتصادی، بهداشتی، اجتماعی و سیاسی اضافه کرد.
۲. قیمت بنزین
در ماجرای پاییز ۹۸ و افزایش قیمت بنزین نیز همه شواهد و شهادت مسئولان حامی از این است که آن تصمیم، ناشی از تحمیل شرایط ظالمانه تحریمی و تدبیری ناگزیر بوده است که از قضا با اجماع سران سه قوه اخذ شده بود. چنانچه رهبر معظم انقلاب نیز همان زمان در سخنانی فرمودند «من صاحب‌نظر نیستم، لکن اگر سران سه قوّه تصمیم بگیرند، من حمایت می‌کنم. من این را گفتم، حمایت هم می‌کنم. سران قوا، نشستند با پشتوانه کارشناسی یک تصمیمی برای کشور گرفتند، باید عمل بشود به آن تصمیم.» و البته از ایجاد ناامنی توسط اشرار صراحتا انتقاد کردند.
فروکاستن ماجرای بنزین و تحولات پس از آن به دولت دوازدهم نه تنها تقلیل موضوع به یک فرآیند تک عاملی است بلکه تحریفی آشکار در تاریخ سیاسی و اقتصادی معاصر است که نخستین پیامد آن به انحراف کشیدن زمینه‌های بروز یک پدیده اقتصادی-اجتماعی و البته اشتباه در محاسبات و تصمیم‌های پیشگیرانه بعدی است.
۳. بحران آب در خوزستان
تحریف آشکار بعدی در ماجرای بحران آب و معضلات خوزستان به عنوان خط مقدم کشور در مقابله مظلومانه با یورش صدام و حامیان اوست. حتی اگر ناراحتی مردم خوزستان را فقط مرتبط با آب و فاضلاب و برق بدانیم، به طور قطع نمی‌توان از نقش مدیریت‌های سه دهه گذشته در ۸ دولت اخیر غافل شد.
در تحلیل بی‌طرفانه و کارشناسانه نارضایتی مردم خوزستان، عمدتا به عواملی مانند «توسعه نامتوازن و نامناسب استان» در سه دهه اخیر، «خشکسالی بی‌سابقه کنونی»، «مدیریت نادرست منابع آبی»، «فرسایش طولانی منابع خاکی و محیط زیستی»، «هزینه‌کرد اشتباه و گاهی مجهول منابع مالی» و «طرح‌های نیمه تمام و ناتمام آب و فاضلاب» می‌توان اشاره کرد.
برخی مصادیق موارد یادشده به این شرح هستند:
الف_ خشکسالی‌ها:
خشکسالی بی‌سابقه و گسترده‌ای که در کشور از جمله خورستان رخ داده، زمینه پ‌ساز کاهش منابع آبی تجدیدپذیر و حجم ذخیره آب در سدهای بزرگ استان شده است.
این موضوع علاوه بر پیامدهایی که در مصارف خانگی، کشاورزی و صنعتی آب گذاشته، باعث خشکی کم‌سابقه تالاب‌ها، دریاچه‌ها و کشتزارهای مناطقی شده است که از روش دیم استفاده می‌کردند.
ب_ آبیاری سنتی:
معضل دیرپای آب‌بری فوق‌العاده زیاد مصارف کشاورزی در کشور ما نه مربوط به دولت کنونی است و نه این دولت نسبت به رفع آن بی‌توجه بوده است.
در یک مورد، محمود حجتی وزیر کشاورزی سابق در سال ۹۸ اعلام کرد که «بیش از ۲ میلیون هکتار از اراضی کشور به روش مکانیزه آبیاری می‌شود که دولت های یازدهم و دوازدهم ۶۰ درصد این میزان را با رقم بیش از یک میلیون و ۲۰۰ هزار هکتاری به خود اختصاص داده‌اند».
پ_ سدسازی‌های غیراصولی:
رود بزرگ کارون به عنوان یکی از مهمترین و بزرگترین منابع آبی خوزستان علاوه بر خشکسالی‌های اخیر به واسطه سدسازی‌های گذشته و مدیریت و انتقال آب آن دچار مشکلات وسیعی است.
مطابق برآوردها در چند دهه گذشته حدود ۴۰ سد بر این رودخانه در مرحله احداث یا بهره‌برداری قرار گرفته؛ یعنی در طول مسیر ۹۵۰ کیلومتری کارون، هر ۱۰ کیلومتر یک سد روی آن ساخته شده یا در حال ساخت است.
بخش عمده سدهای معروف و بزرگی که بر بستر کارون ساخته شده محصول چند دهه اخیر و عمده آنها در دولت‌های گذشته است.
ت_ مورد عجیب سد گتوند:
ماجرای غم‌انگیز سد گتوند و زیان‌های مادی و محیط‌زیستی عظیم آن را کمتر کسی است که ابن روزها نشنیده باشد.
این سد علاوه بر اینکه به تنهایی ضربه‌ای وحشتناک به منابع آبی خوزستان وارد کرد از سوی برخی کارشناسان «فاجعه ملی» توصیف شد.
عیسی کلانتری رئیس سازمان محیط زیست در این مورد گفته: «در طول هشت سال ریاست جمهوری محمود احمدی‌نژاد تنها یک بار برای او نامه نوشتم و موضوع آن هم سد گتوند بود و به او گفتم سد را آبگیری نکنید و شما به عنوان رئیس جمهوری اشتباهات گذشتگان را با یک اشتباه دیگر تکمیل نکنید؛ اما سد آبگیری شد و فاجعه رقم خورد».
ث_ فاضلاب اهواز:
درباره فاضلاب شهر اهواز به عنوان مرکز استان که یکی از مشکلات آبی این کلان شهر است نیز تا کنون خبرهای زیادی منتشر شده؛ یکی از این خبرهای عجیب مربوط است با وام حدودا ۱۵۰ میلیون دلاری بانک جهانی برای اصلاح و تکمیل آب و فاضلاب شهرهای اهواز و دو شهر دیگر.
پیشتر ایرناپلاس دی ماه ۹۸ در گفت‌وگو با دو مدیرعامل پیشین آبفای اهواز موضوع را بررسی کرده بود؛ در آن گزارش به اخبار متناقض مربوط به گم شدن وامی پرداخته شد که ۱۵ سال پیش (یعنی سال ۱۳۸۳) ذیل پروژه‌ای، ۱۴۹ میلیون دلاری اختصاص یافت اما حالا از سرنوشت آن وام خبری نیست.
ج_ خشکی هورالعظیم و شادگان:
براساس مطالعات انجام‌شده، هر تالاب می‌تواند برای ۳۰ هزار نفر شغل در عرصه های مختلف ایجاد کند. یکی از مصادیق ناراحتی مردم خوزستان خشک شدن تدریجی و عامدانه تلاب‌های بزرگ استان است.
سال ۹۳ مشاور استاندار خوزستان در امور حفاظت محیط زیست و شیلات گفته بود تالاب هورالعظیم و شادگان به‌دلیل ساخت میادین متعدد نفتی آلوده و خشک شده‌اند.
به‌تازگی نیز اعلام شد در زمان رئیس‌جمهوری قبلی، یک پیمانکار نفتی خارجی پیشنهاد خشک کردن تعمدی هورالعظیم را داده بود تا قیمت استخراج نفت کاهش یابد.
این موارد تنها بخشی از مصادیق نامدیریتی و برنامه‌ریزی نادرست در طول دهه‌های گذشته بوده که مشکلات کنونی را برای آب - مهمترین ماده حیات انسان- در خوزستان آفریده است.
بیان این موارد نه تنها به معنی تطهیر دولت‌های یازدهم و دوازدهم و روند مدیریت و سیاستگذاری کادر اجرایی در این استان نیست، بلکه در پاسخ به «تحریفی» است که برخی مخالفان دولت مشغول تدارک و انتشار آن هستند. بدون توجه به حقیقت بحران آب در خوزستان (و کل سرزمین ایران) هرگز نمی‌توان امیدی به اصلاح امور و پیشگیری احتمالی داشت.
نظر شما