به گزارش ایرناپلاس، اما در حالی که انتظار می رفت و می رود که همه مسئولان و بویژه نمایندگان مجلس که مخاطب صریح ایشان بودند، به این توصیه های ارزشمند عمل کنند و دست از بی حرمتی و بدآموزی بردارند، سریال توهین و بیادبی به دومین مقام کشور همچنان ادامه دارد؛ آن هم از تریبون نهادی که قرار است عصاره فضایل ملت باشد.
در سکوت تائیدآمیز متولیان، شاهد هستیم در روزهای اخیر بازهم یک عضو مجلس که خود باید ناظر و چشم بینای مردم در مقابل تخلف، کژرفتاری و بیادبی و حرمتشکنی باشد، دهان به هتاکی و بیاحترامی به رئیسجمهوری قانونی کشور میگشاید و عجیب آنکه، هیچ واکنش یا حتی اشارهای غیرمستقیم از رئیس یا نهاد ناظر بر رفتارش نمیبیند تا افکار عمومی را به این برداشت برساند که نه تنها «نمایش» هتاکیها و لعن و نفرینها به دولت و شخص روحانی، ادامهدار و سناریونویسی شده، بلکه قرار است به پشتگرمی تهیهکنندگان و کارگردانان ذینفوذ، بازیگرانی نوپا و جویای نام را هر از چندی به صحنه بیاورد.
درباره پیامدهای خطرناک این رفتار از منظر فردی، اجتماعی، اخلاقی، سیاست داخلی و حتی سیاست خارجی، بارها نوشته شده و به صریحترین وجه هشدار داده شده است:
- اینکه رواج بداخلاقی و زشتگویی در جامعهای که منتخبان و نمایندگانش را الگوی اخلاق و سلوک فردی و جمعی خود قرار میدهند، پیام خشونت، نامهربانی، ناامیدی و تشتت به مخاطبان عام می دهد.
- اینکه رواج خطرناک و دامنهدار شکستن حرمتها و جایگاهها می تواند خیلی زود دامنگیر همان کسانی شود که اکنون سیاست سکوت و لبخند را برگزیدهاند.
- اینکه پیامدهای کینهورزی و مجادلات بیهوده فراوان است؛ دشمنان را شاد و دوستان انقلاب را ناامید می کند.
- و اینکه، این رفتارها اساسا با اهداف و آرمانهای انقلاب در تناقض است و ممکن است افراد و مسئولان را در ورطه هولناک دشمنیهای ناتمام در غلطاند. حتی یک ناظر بیرونی و بازیگر صحنه دیپلماتیک نیز از این رفتارها تخفیف مقامها و کوچک شماری آنها را میبیند و درک می کند که در چنین شرایطی، بنای هرگونه تعامل، مذاکره و حتی قول و گفتار نمایندگان نظام سست و بی بنیان خواهد بود.
اما در مورد اخیر که نمایندهای از تریبون مجلس به رییس جمهوری تاخته، چنان دامنه اتهام وارده، سست و بیپایه است که هر شنوندهای را به حیرت و تاسف وامیدارد.
این نماینده مدعی است «همه مردم» لحظهشماری میکنند که دولت دوازدهم به پایان برسد چون به عقیده او، «دولت خار در گلوی مجلس است» و رئیس جمهوری را شماتت میکند که چرا در میان کادر درمان حاضر نشده است.
آنهایی که به خوبی رفتار و سلوک مجلس مشابه با «مجلس انقلابی و اصولگرا»ی کنونی را به یاد دارند و خاطره دولت همسو با آنان را نیز هیچگاه از یاد نخواهند برد، نه تنها برای تمام شدن دوره دولت حسن روحانی لحظهشماری نمیکنند بلکه عمیقا دلنگران تعامل این مجلس با دولت بعدی هستند؛ مجلسی که برخی از نمایندگانش برخلاف وعدهها و شعارها، در برخی مسایل عجیبترین مصوبهها را به ارمغان آورده و چنان غرق در اصلاح و چکشکاری قانون انتخابات ریاست جمهوری و شوراهاست که حواسش نیست «قانون» را به تن افراد میدوزد.
از تلاشهای دولت در سختترین و بیسابقهترین تحریمها و تروریسم اقتصادی آمریکا و پایمردی مقابل بیسابقهترین همهگیری یک بیماری که بگذریم، ادعای «تحمل» دولت و لحظهشماری طیف سیاسی منتسب به این نماینده برای پایان کار دولت، هیچ پیامی جز ناامیدی مردم و ضربه زدن به اعتماد عمومی و پایه های نظام ندارد.
ناکارآمدن نشان دادن دولتی که در یک بزنگاه مهم بینالمللی قرار است نقشآفرینی کند و تا شهریور ۱۴۰۰ باید بار اداره کشور را به دوش بکشد، آیا جز دادن این سیگنال به بیگانگان و دشمنان است که به فشارها و تحریم های خود علیه جمهوری اسلامی و مردم ایران ادامه دهند.
اما شاید مهمترین و عجیبترین «ایراد نابخشودنی» رئیس جمهوری از نگاه سخنران صحن علنی، خودداری روحانی از حضور در بیمارستانها و از آن مهمتر طرح مساله رفراندوم باشد؛ قضاوت «کنونی» درباره این ایراد و اتهام به رئیس جمهوری را به افکار عمومی و درک آنها از شرایط کرونایی و غیرکرونایی کشور میسپاریم، اما خدمت این نماینده و طیف حامی آنها یادآور میشویم که قضاوت «تاریخ» درباره رئیس جمهوری که دستورالعملهای ستاد ملی مقابله با کرونا را برخلاف برخی شوآفها، رعایت کرد، خواندنی خواهد بود.
البته باید اشاره کرد، هر قانونی که مصوب و دستورالعمل اجرایی آن صادر میشود اولین افرادی که باید اجرای آن را سرلوحه خود قرار دهند، مسئولان در هر جایگاهی هستند، از رئیسجمهوری تا هر مقام دیگری.
پرسش این است، یک نماینده که خود باید مشوق و اجرا کننده دستورالعملهای کرونایی بوده تا الگوی برای آحاد جامعه باشد، چگونه انجام این پروتکلها از سوی دومین مقام کشور را زیرسئول میبرد!
آیا حضور در جلسههای متعدد مربوط به سیاستگذاریها در زمینه مسایل متعدد کرونایی از معیشت تا تامین نیازها و اقلام بخشهای ذیربط، افضل از حضور در دیدارهای میدانی و شوآف نیست که مشکلی حل نمیکند؟
اگر بناست قدردانی رییس جمهوری از کادر درمان را در نظر بگیریم، چه چیزی مهمتر و والاتر از اینکه آقای روحانی در همه ماهها و روزهایی که مردم و کشور ما درگیر ویروس منحوس کرونا بوده اند، مردانه در صحنه حاضر بوده و با مدیریت کشور توانسته است ایران اسلامی را تحت زعامت رهبر معظم انقلاب در اقیانوس پرتلاطم حوادث و هجوم توفانهای هولناکی نظیر تحریم و کرونا با درایت هدایت کند و از کیان و اقتدار آن پاسداری نماید.
در چنین روزهای دشواری و با وجود همه مشکلات و کمبودها، دولت هم به فکر درمان مردم و هم توجه به کادر درمانی بوده و توانسته است ضمن تامین کمبودها و داروها، تجهیزات و سایر اقلام اساسی موردنیاز، کشور را حتی به صادرکننده کالاها و محصولات پیشگیری از کرونا در زمینه هایی چون مواد ضدعفونی کننده، ماسک، ونتیلاتور و دیگر تجهیزات تبدیل کند.
نمایندگان محترم خوب است روزهای نخست شیوع کرونا را در ایران به یادآورند؛ روزهایی که حتی ماسک نبود به صورت بزنند، الکل برای ضدعفونی کردن دستها نبود، بیمارستانها جایی برای پذیرش بیماران نداشتند و دارو و تجهیزاتی برای نجات جان آنها نبود.
اما دولت روحانی با همکاری مردم و همه نیروهای دلسوز کشور توانست همه این مشکلات را برطرف کند و کار را به جایی برساند که این روزها همه مردم برای دریافت واکسن ایرانی کرونا که توسط چند موسسه دولتی و غیردولتی مراحل آزمایش بالینی خود را طی می کند، لحظه شماری کنند.
بی تردید، روحانی و دولت او در تاریخ ایران ماندگار خواهند شد چرا که این حجم گسترده از فشارها و مشکلات طبیعی و غیرطبیعی برای کشور در طول ۸ ساله دولت او بی سابقه بوده است.
آقایان نماینده، واقع بین باشید. مردم ایران با چشمانی بیدار ناظر رفتارها و گفتارهای شما هستند.
به قول معروف، شب دراز و قلندر بیدار.
عملکرد شما را هم خواهیم دید.
نباید فراموش کرد که تاریخ درسهای بزرگی به همگان می دهد؛ تاریخی که نشان داده بومرنگهای توهین، تخریب، هتاکی، حرمتشکنی و... که در این چند ماهه با شدت بیشتری از سوی برخی جریانها و گروهها از تریبونهای مختلف به سوی دولتمردان پرتاب شده، نتیجه ای جز تشویق بیاخلاقی در جامعه ندارد و دیری نخواهد گذشت که به سمت پرتابکنندگان و حامیان پشت صحنهاش باز خواهد گشت.
نظر شما