به گزارش ایرناپلاس، خسارت‌های ویروس کرونا تنها به مسائل اقتصادی معطوف نیست. متاسفانه هر روز شاهد از دست دادن تعداد زیادی از هموطنانمان هستیم که برخی از آنها جزء سرمایه‌های فرهنگی و هنری این مرز و بوم محسوب می‌شوند. با نقش‌آفرینی‌ها، فیلم‌ها و دیگر آثارشان خاطره‌های بسیار داریم و سهم بزرگی در پیشرفت و سرپا نگه داشتن فرهنگ و هنر کشور داشته‌اند. آخرین قربانی کرونا از میان اهالی سینما، «پرویز پورحسینی» بازیگر نامدار و شناخته شده تئاتر، سینما و تلویزیون بود که بامداد امروز (جمعه، ۷ آذر) در سن ۷۹ سالگی درگذشت.
خسرو سینایی
خسرو سینایی کارگردان، فیلمنامه‌نویس و شاعر، ۱۱ مرداد امسال به دلیل ابتلا به کرونا از میان ما رفت. پیکر این کارگردان در ۱۲ مرداد بدون برگزاری مراسم عمومی و تنها با حضور خانواده‌اش در قطعه هنرمندان بهشت زهرا در کنار مزار محمّدعلی کشاورز به خاک سپرده شد.
سینمایی در طول دوران حرفه‌ای خود جوایز بسیاری از جشنواره‌های خارجی و داخلی کسب کرد. او در هجدهمین دوره جشنواره فیلم فجر، سیمرغ بلورین بهترین فیلمنامه را برای فیلم «عروس آتش» به دست آورد. وی در سال ۱۳۸۷به دلیل ساخت فیلم مستند «مرثیه گمشده» موفق به دریافت نشان ویژه کشور لهستان از سوی رئیس‌جمهوری این کشور شد. مرثیه گمشده روایت‌گر مهاجرت هزاران لهستانی به ایران در سال‌های ۱۹۴۱ و ۱۹۴۲ است.
اکبر عالمی
با نگاهی به کارنامه هنری‌اش متوجه دلیل حسرت و اندوه شدید سینماگران در غم از دست دادنش می‌شویم. حسرت و اندوهی که همراه بود با تعریف و تمجیدهای زیاد از آموزه‌ها و جایگاهش در عالم سینما. عالمی برای سال‌ها به عنوان مجری و کارشناس چند برنامه سینمایی در تلویزیون حضور داشت که اتفاقا به دلیل سواد و اطلاعات زیاد در این زمینه، جزء برنامه‌های پربیننده و خاطره‌انگیز سینمایی هم شدند. وی استاد دانشگاه تربیت مدرس و فارغ‌التحصیل رشته سینما از دانشکده هنرهای دراماتیک و دارای مدرک دکتری سینما از انگلستان بود.
عالمی که آثارش اغلب در ژانر مستند ارائه می‌شد، از سال ۱۳۷۹ تا ۱۳۸۶ عضو فرهنگستان هنر و فرهنگستان زبان و ادب فارسی بود. وی بامداد ۲۲ مهر در سن ۷۵ سالگی و بر اثر ابتلا به ویروس کرونا درگذشت و در قطعه هنرمندان بهشت زهرای تهران به خاک سپرده شد.
کریم اکبری‌مبارکه
کریم اکبری‌مبارکه بازیگر تئاتر، سینما و تلویزیون که سال‌های بسیاری در این حوزه فعالیت داشت، در زمان نقش‌آفرینی یک مجموعه تلویزیونی به کرونا مبتلا شد. این بازیگر باسابقه در فیلم‌هایی چون «مرگ یزدگرد»، «مسافران»، «قندون جهیزیه» ،«عطر داغ» و ... بازی کرده است. معروف‌ترین اثرش در تلویزیون نقش ابن ملجم در سریال «امام علی علیه السلام» است. البته در تئاتر نیز فعالیت بسیار داشته و در بسیاری از آثار مطرح این حوزه هم بازی کرده است.
کامبوزیا پرتوی
او چهار بار موفق به دریافت سیمرغ بلورین بهترین فیلمنامه برای فیلم‌هایی چون «من ترانه ۱۵ سال دارم»، «کافه ترانزیت»، «فراری» و «کامیون» از جشنواره فیلم فجر شد که گفته می‌شود از این نظر رکورددار بود.
پرتوی کارگردانی فیلم‌های زیادی چون «ماهی،» «گلنار»، «کافه ترانزیت» و «کامیون» را نیز برعهده داشت. او همچنین نویسنده یکی از خاطره‌انگیزه‌ترین سریال‌های تلویزیونی یعنی سریال «گل پامچال» بود.
در کارنامه حرفه‌ای این نویسنده و کارگردان، آثار بسیار ارزشمندی یافت می‌شود. آثاری که بی‌شک نشان‌دهنده تاثیرگذاری او در عرصه سینما و تلویزیون است. ظاهرا پرتوی مدتی پیش برای انجام عمل جراحی قلب در بیمارستان بستری شده بود که متأسفانه بر اثر عوارض ابتلاء به کرونا، هنگام پیگیری مراحل درمان، در تهران درگذشت.
پرویز پورحسینی
در کارنامه پرویز پورحسینی، بازی در بیش از ۱۰۰ فیلم، تئاتر و سریال در همکاری با کارگردان‌های سرشناسی همچون علی حاتمی، بهرام بیضایی، حمید سمندریان، مسعود کیمیایی، احمدرضا درویش، داود میرباقری و کمال تبریزی ثبت شده است.
از جمله سریال هایی که پورحسینی در آنها ایفای نقش کرده می توان به «زهر کوی»، «امیرکبیر»، «روزی روزگاری»، «دومین انفجار»، «اتومبیل»، «تصویر یک رویا»، «بافته های رنج»، «روز ایپریت»، «حضرت مریم»، «همسفر»، «شب دهم»، «ملاصدرا»، «باران عشق» و «روزهای بیاد ماندنی» نیز اشاره کرد. وی با درخشش خود در جشنواره فیلم فجر توانست کاندیدای بهترین بازیگر نقش مرد برای فیلم های «اوینار» و «طلسم» شود. او همچنین برای بازی خوب خود در فیلم «مریم مقدس» موفق به دریافت دیپلم افتخار از جشنواره فوق شد.
جاده قدیم (۱۳۹۶)، پشت دیوار سکوت (۱۳۹۵)، صدای منو می‌شنوید؟ (۱۳۹۵)، قاتل اهلی (۱۳۹۵)، صله سحر (۱۳۹۴)، دوران عاشقی (۱۳۹۳)، رستاخیز (۱۳۹۱)، سفر مرگ (۱۳۸۷)، خواب لیلا (۱۳۸۶)، جای او دیگر خالی نیست (۱۳۸۴)، مریم مقدس (۱۳۷۹)، کمیته مجازات (۱۳۷۷)، حرفه‌ای (۱۳۷۵)، فصل پنجم (۱۳۷۵)ریال شیخ مفید (۱۳۷۴) و عاشق فقیر (۱۳۷۴) از جمله فیلم‌هایی سینمایی است که پور حسینی در آنها ایفای نقش کرد.
چنگیز جلیلوند
با شنیدن صدای چنگیز جلیلوند، سینما و فیلم‌های مهم برای ما تداعی می‌شد. این دوبلور و مدیر دوبلاژ به دلیل قابلیت‌ها در صدا، در میان دوبلورها به مرد حنجره‌طلایی و آقای دوبله ایران معروف شده بود. وی در طول دوران حرفه‌ای خود به جای شخصیت‌های مطرحی چون مارلون براندو، پل نیومن، کلینت ایستوود، دین مارتین، سیلوستر استالونه، لیام نیسون، جانی دپ و در فیلم‌های سینمایی ایرانی به‌جای محمدعلی فردین، بهروز وثوقی، ناصر ملک مطیعی، ایرج قادری گویندگی کرده است.
درباره ویژگی‌های اخلاقی و حرفه‌ای و ماندگاری صدای این دوبلور فقید با منوچهر والی‌زاده دوبلور مطرح و پیشکسوت سینما و تلویزیون به گفت‌وگو پرداختیم.
دوبله یک صدای طلایی را از دست داد
والی‌زاده درباره ویژگی اخلاقی و حرفه‌ای مرحوم چنگیز جلیلوند به خبرنگار ایرناپلاس گفت: به هر حال دوبله یک صدای طلایی را از دست داد. مرحوم جلیلوند به جای همه هنرپیشه‌های بزرگ دنیا از اروپا و آمریکا گرفته تا هنرپیشه‌های مطرح کشور حرف زده است.
درباره ویژگی‌های اخلاقی ایشان باید بگویم که مرد بسیار آرام، خوش‌برخورد، مردمدار، بامعرفت و دوست داشتنی بود. اصطلاحی وجود دارد که می‌گوید هر کسی هنرش بیشتر است سرش افتاده‌تر است، واقعا مصداق این سخن، چنگیز جلیلوند بود. او یکی از دوستان بسیار خوب من بود که در کنارش نزدیک ۶۰ سال نشستم و برخاستم و کار کردم. هیچ وقت صمیمیت زیاد و نوع حرف زدنش را در لحظاتی که کنارشان کار می‌کردم فراموش نمی‌کنم.
صحبت کردن به‌جای همه هنرپیشه‌های درجه یک
جلیلوند دوبلور بسیاری از بازیگران مطرح سینمای جهان بود. پیش از انقلاب که سینماها به اندازه امروز پیشرفت نکرده بود و به راحتی آثار سینمایی در دسترس نبود، صدایش روی بسیاری از هنرپیشه‌های خارجی و داخلی خودنمایی می‌کرد. از منوچهر والی‌زاده درباره تاثیر این هنرمند بر علاقه‌مند کردن مردم به سینما پرسیدیم.
وی در این‌باره گفت: همه هنرپیشگانی که او به جایشان حرف می‌زد صدای خوبی داشتند. مرحوم فردین صدای خوبی داشت. بهروز وثوقی که امیدوارم خداوند او را حفظ کند هم صدای بسیار خوبی داشت و حتی خود او هم دوبلور بود. آقای ناصر ملک‌مطیعی فقید آن اوایلی که در سینما بودند کار دوبلاژ هم انجام می‌دادند. این افراد صداهای بدی نداشتند و نه اینکه خدایی ناکرده بخواهیم توهینی کرده باشم، اما جلیلوند به جای همه این هنرپیشه‌های درجه یک ما حرف می‌زد و برخی از کارگردانان مانند مرحوم آقای علی حاتمی اصولا کار دوبلاژ را دوست داشتند. حاتمی علاقه داشت که فیلم‌هایش دوبله شوند.
آقای جلیلوند جزء کسانی بود که اگر نگویم مردم بیش از ۶۰ درصد اما ۴۰ درصد یک فیلم خارجی را به دلیل صدای شیرین او دنبال می‌کردند و در سینما با علاقه صدایش را گوش می‌کردند.
نظر شما