برای راستی آزمایی این ادعا، بد نیست نگاهی داشته باشیم به بخشی از عملکرد دستگاه اجرایی در سال سخت تحریم و کرونا، بوِیژه در حوزه اقتصادی و معیشتی، از جمله تدبیر دولت در پرداخت منظم حقوق و دستمزدها، افتتاح پروژه‌های مهم عمرانی و اقتصادی، تامین وام ازدواج و ودیعه مسکن و تامین هزینه‌های کمرشکن بهداشتی در شرایطی که بی‌سابقه ترین کسری بودجه سالانه دامنگیر اقتصاد کشور شده است.
طبق برآوردهای رسمی، دولت در سال جاری به دلیل تحریم و عدم فروش نفت با کسری ۱۴۰ تا ۱۵۰ هزار میلیارد تومانی در بودجه سالانه خود مواجه شده که اگر پیامدهای همه‌گیری کرونا را هم به آن بیفزاییم، عدد آن به مراتب بیشتر خواهد شد.
در چنین شرایطی، کسانی که دولت را به بی‌برنامگی متهم می‌کنند، ابتکارات و تدابیر مهم چندماه گذشته را برای تامین بخشی از این کسری بزرگ نادیده می‌گیرند؛ از عرضه سهام شرکت‌های دولتی، فروش اموال مازاد دولتی گرفته تا وصول مالیات‌های فراری سال‌های پیش، افزایش درآمدهای گمرکی، مولدسازی و فروش دارایی‌ها و همچنین انتشار اوراق مالی اسلامی، همگی تلاشی است که در نیمه نخست امسال باعث شده حتی یک ماه حقوق و دستمزدهای جمعیت چندمیلیونی کارمندان و بازنشستگان دولت عقب نیفتد.
در نمونه‌های دیگر، رشد ۵۴.۷ درصدی حقوق بیش از یک میلیون معلم و فرهنگی کشور سبب شده تا بخش مهمی از فشار معیشتی از دوش این قشر برداشته شود؛ به‌تازگی نیز در اوج تنگنای مالی و بودجه‌ای، طرح همسان‌سازی حقوق بازنشستگان اجرا و ۳۰ تا ۷۰ درصد به حقوق ۲ میلیون و ۲۰۰ هزار بازنشسته کشوری و لشگری اضافه شد؛ اگر از طرح‌های ابتکاری همچون مسکن ملی، وام ودیعه مسکن اجاره‌ای و افزایش ۲۰ میلیون تومانی حدود ۱۰۰ هزار فقره وام ازدواج که بگذریم، تنها نیم نگاهی به چند رقم و عدد نشان می‌دهد که آیا دولت به اصطلاح «نگاه به بیرون» و «چشم به مذاکره» دارد یا به هر طریق ممکن به فکر سامان معیشت و اقتصاد کشور است.
از زمان واریز یارانه معیشتی حدود ۱۰ ماه می‌گذرد و دولت با همه سختی‌ها، تاکنون توانسته به وعده پرداخت این مبلغ علاوه بر یارانه‌های قبلی، عمل کند. فقط در مهرماه نزدیک به ۱۹ میلیون خانوار یارانه معیشتی دریافت کردند و که رقمی بیش از ۲ هزار و ۵۳۶ میلیارد تومان بوده است.
همین نگاه و سیاست دولت در رسیدگی به معیشت اقشار ضعیف در قالب کمک‌های بلاعوض، بسته‌ها و سبدهای معیشتی، کمک به سازمان بهزیستی و کمیته امداد، دو برابر شدن یارانه خرید تضمینی گندم و نان و ده‌ها طرح و برنامه دیگر دنبال شده اما منتقدان یا هیچگاه یا کمتر به آن اشاره داشته‌اند.
از طرفی، نگاهی گذرا به هزینه‌های بهداشتی مقابله و درمان کرونا، زاویه دیگری از پاسخگویی یا «عدم پاسخگویی» دولت را به تصویر می‌کشد و نشان می‌دهد که آیا گرفتن «وضعیت جنگی» به حرف و سخن است یا آمادگی واقعی و اقدام عملی برای حل معضلات جامعه؟
طبق اعلام وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی، میانگین زمان بستری بیماران کووید۱۹ در بخش بیمارستانی پنج تا ۱۰ روز و میانگین بستری در آی‌سی‌یو سه تا چهار هفته است. به طور میانگین ۱۸ تا ۱۹ میلیون تومان برای هر بیمار بستری هزینه می‌شود و هزینه درمان و داروهای بیماران در آی‌سی‌یو چند برابر این میزان است. اگرچه برخی از این هزینه‌ها را بیمه‌های عمدتا دولتی پوشش می‌دهند اما در بیشتر مراکز دولتی، حتی هزینه تست افراد نیز رایگان است؛ ضمن آنکه افرادی که از راه نظام ارجاع در بیمارستان بستری می‌شوند، پنج درصد از کل هزینه و افرادی که بدون نظام ارجاع بستری می‌شوند، فقط ۱۰ درصد کل هزینه‌ها را پرداخت می‌کنند.
تاخت‌وتاز غیرمنصفانه به دولتی که در چنین شرایطی، وسط میدان مدیریت کشور قرار دارد، نه اخلاقی است نه منطبق با توصیه‌های رهبر معظم انقلاب که بارها همگان را به اتحاد و انسجام داخلی و یک‌صدایی در برابر جبهه گسترده دشمن فراخواندند و فرمودند «امروز جبهه دشمن که خبیث‌ترین و قبیح‌ترین آن آمریکاست، تمام توان سیاسی، اقتصادی و تبلیغاتی خود را برای به زانو درآوردن ملت قوی ایران به کار گرفته است و در چنین شرایطی حتی با وجود اختلاف سلیقه و نظر در داخل، در مقابل دشمن یاوه‌گو باید دست به دست هم بدهیم و یک سخن گفته شود».
نظر شما