آیا ورزشکاران «آنتی ویروس» هستند؟!

درگیری ذهنی مردم در فضاهای مجازی ترس و وحشت ناشی از شیوع این ویروس، مردم به ویژه طرفداران ورزش را بیشتر از هر زمان دیگری دچار سردرگمی کرده است.

برگزاری بزرگ‌ترین کنگره‌های فناوری جهانی تا اطلاع ثانوی لغو شده، ورود به مکه و مدینه برای حج عمره به تعلیق درآمده و بسیاری از رویدادهای مهم دیگر از جمله رقابت‌های یورو ۲۰۲۰ که قرار است ۱۱۰ روز دیگر برای اولین بار در ۱۲ کشور مختلف اروپا برگزار شود و یا المپیک ۲۰۲۰ توکیو که تنها ۱۴۴ روز زمان به برگزاری آن مانده لغو و یا به یک کشور دیگر منتقل شود و تا کنون انگلستان آمادگی خود را برای برگزاری این رویداد اعلام کرده است. حتی برگزاری بازی‌های انتخابی جام‌جهانی ۲۰۲۲ نیز در هاله‌ای از ابهام قرار گرفته، لیگ قهرمانان آسیا نیز به تعویق افتاد، لیگ ژاپن تعطیل شده و حتی مسابقات جام حذفی آنها در این فصل دیگر برگزار نخواهد شد.

در هیاهوی ویروس کرونا، رقابت‌های ورزشی در کشور ما همچنان به مسیر خود ادامه می‌داد. گویی ورزشکاران ما «آنتی ویروس» بودند! سوالی که این روزها ذهن همه را درگیر خود ساخته بود، این بود: زمانی که ورزشگاه‌ها خالی از تماشاگر است، انگیزه‌ای برای درخشش ورزشکاران باقی می‌گذارد؟ باید پذیرفت تماشاگران بخش مهم و جدانشدنی یک ورزش محسوب می‌شوند و عدم حضورشان موجب می‌گردد تا ورزشکاران بی‌انگیزه شوند. تصور کنید مسابقات یورو ۲۰۲۰ بدون تماشاگر برگزار شود و یا رقابت‌های المپیک ۲۰۲۰ توکیو بدون حضور تماشاگران؛ چه صدمه‌ای به پیکره میزبان بازی‌ها که بخش اعظم درآمدش از این راه است خواهد زد.

این موضوع حتی در بخش‌های دیگر از جمله گردشگری، ایجاد شغل و ... آسیب می‌رساند. فوتبال به‌عنوان مهیج‌ترین ورزش جهان از این قاعده مستثنی نیست. در حالی‌که کنفدراسیون آسیا بخاطر شیوع ویروس کرونا دیدارهای خود را به تعلیق درآورده، فدراسیون بدون رئیس فوتبال ما برای مقابله با این ویروس عدم حضور تماشاگران را در ورزشگاه‌ها تجویز کرده بود و باعث ناراحتی خیلی از فوتبالیست‌های شاغل در کشورمان هم شده‌ بودند. ظاهراً این افراد فکر می‌کردند با برگزاری بازی‌های لیگ برتر تحت هر شرایطی می‌توانند نظر AFC را برای برگرداندن میزبانی به تیم‌های کشورمان مساعد سازند که این چنین نخواهد بود.

موضوع شیوع ویروس کرونا شوخی نیست. در ایتالیا چهار دیدار از هفته بیست و پنجم و پنج دیدار هم از هفته بیست و ششم از جمله بازی حساس تیم‌های یوونتوس با اینتر به همین دلیل به تعویق افتاد. حتی در انگلیس باشگاه نیوکاسل دست دادن پیش از شروع تمرینات بازیکنانش را منع کرد. یورگن کلوپ سرمربی لیورپول نیز در نشست خبری قبل از بازی با واتفورد به صراحت گفت که لیورپول تابستان چند بازی تدارکاتی در آسیا پیش رو دارد که ممکن است به دلیل شیوع ویروس کرونا لغو شوند. او معتقد است باید کرونا را جدی گرفت هر چند نگران و مضطرب نیست، اما نباید آن را دست کم گرفت: «البته نمی‌توان مانع همه چیز شد. این مشکلی مربوط به فوتبال نیست و یک بحران عمومی درارتباط با جوامع است. چیزی که بین همه ما مشترک است و معتقدم همه باید در این مقطع نسبت به آن فکر کنیم و آگاه باشیم. ما هم نمی‌توانیم متفاوت با بقیه باشیم و باید مراقبت‌های لازم را انجام دهیم. البته به بازیکنان نگفته‌ایم که با هم دست ندهند. می‌دانیم که باید محیط‌های تمرین و رختکن را ضدعفونی کنیم و دست‌های‌مان را خوب بشوییم، اما آیا این کفایت می‌کند؟ هنوز نمی‌دانیم. تاکنون کسی به ما نگفته که قرار است بازی‌ها لغو شوند یا به تعویق بیفتند؛ پس تا زمانی‌که چیزی اعلام نشود، ما به فوتبال بازی کردن ادامه خواهیم داد.»

کلوپ در بخشی از صحبت‌هایش می‌گوید: «در انگلیس این قضیه را باید جدی گرفت، اما نیاز به نگرانی بیش از حد نیست. در دیگر نقاط دنیا مشکل جدی‌تر است و امیدوارم راهی برای حل این بحران در آن مناطق پیدا شود.»

فراموش نکنید؛ فوتبال برای یک ایرانی یعنی همه چیز! تفاوتی ندارد، او می‌تواند بازیکن فوتبال باشد یا هواداری که حاضر است به‌رغم سختی راه از دورترین نقاط کشور برای دیدن بازی تیم محبوب خود به ورزشگاه بیاید و ساعت‌ها در اطراف ورزشگاه در سرما و گرما در انتظار بماند. اما به نظر می‌آید ریشه پافشاری برگزاری بازی‌های بدون تماشاگر می‌تواند نشأت گرفته در مناسبات سیاسی اخیر کشورمان در عرصه‌های بین‌المللی باشد.

به همین دلیل فدراسیون‌نشین‌ها با این اقدامات قصد داشتند تا برای بازپس گرفتن حق میزبانی از تیم‌های ایرانی در لیگ قهرمانان آسیا که به بهانه ناامنی و تاثیرگرفته از جدل سیاسی و ردپای اعمال نفوذ کشورهای عربی که با ما روابط تیره‌ای دارند، رخ داده، برایشان برگزاری یا تعطیلی رقابت‌های لیگ برتر اهمیت ویژه پیدا کرده بود. ظاهراً هر اقدامی در برگزاری یا تعطیلی لیگ بازتاب بین‌المللی در پی داشت و شاید همین مساله موجب واکنش‌هایی علیه کشورمان شده است. علاوه بر آن در برگزاری بازی‌ها نباید از کارکرد فوتبال در انباشت سود نیز غافل ماند! زیرا بخش دیگری از الزام برگزاری رقابت‌های لیگ ناشی از حضور اسپانسرهاست.

در واقع باید گفت گردش مالی که از پخش تلویزیونی و تبلیغات میان‌برنامه، تبلیغات محیطی، ارزش افزوده و البته گردش‌های مالی‌ پنهان نصیب مالکان خصوصی و حتی دولتی می‌شود، خیلی بیشتر از سودی است که از بلیت فروشی حاصل آنها می‌شود و به همین دلیل، زور امر سیاسی و اقتصادی به میدان ورزش بیش از سلامتی ورزشکاران بود.

با همه این حرف‌ها بالاخره فدراسیون فوتبال نیز رضایت به تعویق انداختن بازی‌های لیگ برتر داد که جای خوشحالی دارد. با این حال به نظر می‌رسد ورزشکاران که بهانه شادی و هیجان و پیام‌آور سلامتی مردم بوده‌اند، با اتفاق رخ داده باید وظیفه خود را در امیدبخشی و روحیه دادن به مردم ایفا کنند.