جلال تهرانی بعد از دو سال، نمایشی را روی صحنه برد. لاموزیکا سوم بازنگری نمایشنامه «لاموزیکا» اثر مارگریت دوراس، از دهم مرداد در سالن مکتب تهران روی صحنه رفت. به‌مناسبت اولین اجرا، جلال تهرانی از تماشاگران خواست به یک موضوع توجه کنند، و درک و دریافت شخصی‌شان را بعد از دیدن اجرا با مکتب تهران به اشتراک بگذارند.
این موضوع را از زبان او بخوانیم:
«زمان در تئاتر مسئله مهمی‌ست؛ چه بسا در همه چیز. یا پیچیده‌ترین وجه حیات است که روبروی‌مان ایستاده و هیچ طوری کنار نمی‌رود. ما با او کار داریم یا او با ما کار دارد؛ نمی‌دانم. زمانِ یک تئاتر پنجاه دقیقه است: ممکن است پنج ساعت به نظر بیاید یا پنج دقیقه. ممکن است هر بار ساعت را نگاه کنید با این فکر که چرا اجرا تمام نمی‌شود؛ یا با این فکر که کاش هرگز تمام نشود. این‌ها برخورد مهمی با مسئله زمان در تئاتر نیست. در تئاتر، زمان در ساحت‌های گوناگونی پیدا و گم می‌شود. یکی از این ساحت‌ها به تمپوی درونی اجرا و شما مربوط است. اجرایی دیده‌اید که زمان اجرایش پنجاه دقیقه بوده. هر بار به یادش می‌افتید، ممکن است تنها یک قاب از آن در ذهن‌تان مانده باشد؛ یا یک صدا، یک حرکت، یک لحظه. ممکن است هر بار یادش می‌کنید زمانی به طول یک زندگی را برایتان تداعی کند؛ کمی کم‌تر یا حتا خیلی بیشتر. تازه همه این‌ها اندازه‌گیری خطی زمان است.
«لاموزیکا سوم» کم‌تر از پنجاه دقیقه‌ست. ما در این پروژه، از این زاویه که گفتم با زمان کلنجار رفته‌ایم. برای‌مان جالب است نتیجه مواجهه شما را با این تجربه بدانیم. به هر طریقی می‌توانید ما را در جریان این تجربه‌تان بگذارید»
تهرانی در پایان تأکید کرد: «این‌جا در مکتب تهران گوش‌ها از دهان‌ها بازتر است. یا دل‌مان می‌خواهد که این طور بشود. شما تجربه‌تان را از این مورد بگویید. به گوش من هم می‌رسد.»
لاموزیکا سوم، کار تازه جلال تهرانی بعد از نمایش «دو دلقک و نصفی» در سال ۹۶ است که آن نمایش در سالن اصلی تئاتر شهر روی صحنه رفت.
تهرانی در این اثر با دو تن از هنرجویانِ بازیگری‌اش در آموزشگاه مکتب تهران به نام‌های تارا یونس‌تبار و امیر کرمی همکاری کرده است.
نظر شما