گاهی خودمان به دنبال تغییر شغل هستیم و گاهی به هر دلیلی، کارفرما عذرمان را می‌خواهد، این دو علت باعث می‌شود حضور در مشاغل گوناگون و بخش‌های مختلف را تجربه کنیم. برخی افراد ترجیح می‌دهند تمام دوران اشتغال خود را در یک موقعیت شغلی بگذرانند و برخی دیگر به دنبال کسب تجربه در بخش‌های مختلف هستند. البته عده‌ای نیز به‌ناچار هر از چندگاهی کار خود را تغییر می‌دهند.
سابقه کاری بالاتر در یک زمینه شغلی، منافع فردی و اجتماعی بیشتری نسبت به تغییر شغل مداوم دارد. کسب تخصص و تجربه کمک می‌کند بتوانیم درجات بالاتر شغلی را تجربه کنیم. از طرف دیگر، دانش و مهارتی که طی سال‌ها کسب کرده‌ایم، به‌عنوان سرمایه انسانی بخشی که در آن فعال هستیم، منافعی را برای این بخش به همراه دارد.
اطلاعات مرکز آمار ایران در سال ۱۳۹۷ نشان می‌دهد به‌طور کلی در کشور، بیشترین درصد مربوط به مدت اشتغال، بین سه تا ۶ سال بوده است. سال گذشته بیش از ۱۷ درصد افراد شاغل، بین سه تا ۶ سال در شغل فعلی خود کار می‌کردند. بیش از ۷ درصد شاغلان نیز به مدت ۳۰ سال، شغل خود را حفظ کرده‌اند.
مدت اشتغال در کدام بخش اقتصادی بیشتر است؟
حدود نیمی از جمعیت شاغل کشور در سال ۱۳۹۷، در بخش خدمات مشغول به کار بوده‌اند، بخشی که مدت اشتغال بزرگ‌ترین گروه آن، بین سه تا ۶ سال است و تنها حدود سه درصد از شاغلان این بخش، تمام دوران شغلی خود یعنی ۳۰ سال و بیشتر را در آن گذرانده‌اند.
صنعت پس از خدمات، با جذب حدود ۳۲ درصد از شاغلان، بیشترین تعداد مشغول به کار را در خود جای داده است. سابقه کاری بزرگ‌ترین گروه در این بخش نیز بین سه تا ۶ سال است.
بخشی که کمترین سهم شاغلان در آن مشغول به کار هستند، بخش کشاورزی با حدود ۱۷ درصد شاغلان کل کشور است که مدت اشتغال بزرگ‌ترین گروه آن، بالای ۳۰ سال بوده و حدود ۲۲ درصد شاغلان این بخش، به این میزان، سابقه کاری دارند.
زنان بیشتر می‌مانند یا مردان؟
نسبت جنسیتی زنان و مردان شاغل، تقریباً ۲۰ به ۸۰ است. از حدود ۲۳ میلیون و ۸۰۰ هزار نفر شاغل در سال ۱۳۹۷، بیش از ۱۹ میلیون نفر مرد و بیش از چهار میلیون نفر، زن هستند. ۸۴ درصد از شاغلان بخش صنعت، ۷۰ درصد از شاغلان بخش خدمات و ۷۹ درصد شاغلان بخش کشاورزی را مردان تشکیل می‌دهند.
در بین مردان، سابقه کاری بزرگ‌ترین گروه در بخش صنعت، بین ۱۰ تا ۱۵ سال، در بخش خدمات، بین سه تا ۶ سال و در بخش کشاورزی، ۳۰ سال و بیشتر است.
حدود ۱۸ درصد از زنان شاغل بخش کشاورزی، به مدت ۳۰ سال و بیشتر در شغل فعلی خود فعال بوده‌اند. این در حالی است که سابقه کاری بزرگ‌ترین گروه در هر دو بخش خدمات و صنعت برای زنان، بین سه تا ۶ سال است.
چرا سابقه کاری کم است؟
بیشتر افراد ساغل در کشور، سابقه کاری یا مدت اشتغال بین سه تا ۶ سال دارند. مدتی که آنقدر طولانی نیست تا نیروی کار به تخصص و تجربه لازم در شغل خود دست پیدا کند. پایین بودن مدت اشتغال می‌تواند دلایل متعددی داشته باشد که به هر دو طرف اصلی بازار کار بستگی دارد.
تمایل نیروی کار برای حضور پیوسته در شغل خود، وابسته به عواملی مانند رضایت شغلی و سطح درآمد قابل قبول است. از طرف دیگر، کارفرما تمایل دارد نیروهای ماهر و توانمند را به کار گیرد، اما آن‌طور که آمارهای نشان می‌دهند این مهارت و تخصص به دلیل مدت زمان محدود ماندگاری در یک شغل و جابه‌جایی‌های شغلی، ممکن است در معرض خطر باشد. همچنین ممکن است دانش ضمنی که با حضور در محیط کار به دست می‌آید، به حد مطلوب خود نرسد.
نظر شما