ایرنابازار- چابهار، بندری که نامش با بهار پیوند خورده، یکی از خاص‌ترین مقاصد ایران است که در تمام فصول زیبایی خیره‌کننده‌ای دارد. این منطقه نه‌تنها به دلیل موقعیت راهبردی خود اهمیت بالایی دارد، بلکه به واسطه طبیعت بکر و منحصربه‌فردش، از زیباترین شهرهای ساحلی ایران به شمار می‌رود. سواحل بی‌انتها، تالاب‌های رنگین، کوههای شگفت‌انگیز و حیات‌وحشی متنوع، این بندر را به یکی از جذاب‌ترین نقاط کشور تبدیل کرده است.
اما چابهار فقط طبیعت نیست؛ تاریخ این منطقه نیز به هزاران سال قبل بازمی‌گردد. وجود آثار تاریخی همچون قلعه پرتغالی‌ها و روستای باستانی تیس، گواهی بر قدمت این بندر و اهمیت آن در مسیر تجارت جهانی است. ترکیب این تاریخ غنی با زیبایی‌های طبیعی، چابهار را به مقصدی رؤیایی برای گردشگران داخلی و خارجی تبدیل کرده است.
چابهار، تنها بندر اقیانوسی ایران در جنوب شرقی استان سیستان و بلوچستان واقع شده است. این بندر با قرارگیری در کرانه دریای مکران و اقیانوس هند، علاوه بر اهمیت بازرگانی، دارای جاذبه‌های طبیعی و تاریخی فراوانی است که هر یک تجربه‌ای بی‌نظیر را برای بازدیدکنندگان به ارمغان می‌آورند.
تالاب لیپار؛ دریاچه‌ای صورتی در قلب چابهار
یکی از شگفت‌انگیزترین جلوه‌های طبیعی ایران در میان طبیعت بکر چابهار پنهان شده است؛ تالاب لیپار، دریاچه‌ای که به رنگ صورتی می‌درخشد و هر بیننده‌ای را مجذوب خود می‌کند. این تالاب که در نزدیکی دریای عمان و در مسیر جاده ساحلی چابهار – گواتر قرار دارد، به دلیل ترکیب خاص جلبک‌ها، پلانکتون‌ها و مواد آلی، رنگ منحصربه‌فردی به خود گرفته است که در کمتر جایی از دنیا دیده می‌شود.
تالاب لیپار به دلیل رشد زیاد فیتوپلانکتون‌ها و واکنش‌های بیولوژیکی خاص، رنگ صورتی متمایزی دارد. این پدیده که تحت تأثیر میزان شوری آب، جریان‌های دریایی و عوامل محیطی مختلف است، باعث شده است تا این تالاب به یکی از نادرترین جاذبه‌های طبیعی ایران تبدیل شود. رنگ تالاب بسته به فصل و شرایط محیطی، گاهی به قرمز یا نارنجی نیز تغییر می‌کند.
علاوه بر زیبایی بصری، تالاب لیپار میزبان گونه‌های مختلفی از پرندگان مهاجر همچون چنگر، فلامینگو، کشیم، انواع حواصیل، طاووسکن، باقرقره، تیهو، عقاب دشتی به شمار می رود که در این منطقه اقامت دارند. همچنین، اطراف تالاب پوشیده از درختان حرا و گیاهان شورپسند است که در کنار آب صورتی، چشم‌اندازی رؤیایی را ایجاد کرده‌اند.
بهترین زمان برای بازدید از تالاب لیپار، فصول پاییز و زمستان به شمار می رود که آب‌وهوا معتدل‌تر است و رنگ صورتی تالاب نیز درخشان‌تر از همیشه دیده می‌شود. طلوع و غروب آفتاب در کنار این تالاب، منظره‌ای بی‌نظیر خلق می‌کند که فرصتی عالی برای عکاسی و لذت‌بردن از طبیعت ناب چابهار است.
کوههای مریخی چابهار؛ سفری به سیاره‌ای دیگر در جنوب ایران
در جنوب شرقی ایران، جایی که طبیعت چهره‌ای فراتر از تصور به خود گرفته است، کوههای مریخی چابهار با چشم‌اندازی فرازمینی، حیرت هر بیننده‌ای را برمی‌انگیزند. این کوه‌ها که به کوههای مینیاتوری نیز معروف‌اند، در امتداد جاده ساحلی چابهار – گواتر قرار گرفته‌اند و به دلیل شکل‌های عجیب و رنگ منحصربه‌فردشان، بیشتر شبیه به سطح سیارات دیگر هستند تا یک منطقه زمینی.
کوههای مینیاتوری یا مریخی از منطقه کچو چابهار تا خلیج گواتر در مسیر نوار ساحلی به موازات دریا قرار دارد و پس از تالاب لیپار به طول حدود ۴۵ کیلومتر می توان آن را مشاهده کرد.
وجه‌تسمیه این کوه‌ها به دلیل شباهت زیاد آنها به سطح سیاره مریخ است. فرسایش طبیعی در طول میلیون‌ها سال باعث شده است تا این کوه‌ها به شکلی لایه‌لایه و چین‌خورده درآیند که در نور خورشید، رنگ‌هایی از خاکستری تا نقره‌ای را بازتاب می‌دهند. نبود پوشش گیاهی در این منطقه، این حالت فرازمینی را دوچندان کرده و باعث شده است این پدیده زمین‌شناسی در زمره جاذبه‌های بی‌نظیر ایران قرار گیرد.
کوههای مریخی چابهار پدیده‌ای نسبتاً جوان در مقیاس زمین‌شناسی هستند و گفته می‌شود که قدمت آنها به دوره سوم زمین‌شناسی (نئوژن) بازمی‌گردد. این کوه‌ها از جنس رسوبات ماسه‌ای و مارنی تشکیل شده‌اند و فرسایش ناشی از باد و باران در مدت هزاران سال، آنها را به شکل‌های خاص امروزی درآورده است.
از آنجا که این منطقه آب‌وهوای گرم و خشک دارد، بهترین زمان برای بازدید از کوههای مریخی پاییز و زمستان محسوب می شود که هوا خنک تر است و می‌توان از این مناظر شگفت‌انگیز با آسودگی بیشتری لذت برد. در زمان طلوع و غروب خورشید، سایه‌های بلند و رنگ‌های متغیر این کوه‌ها، صحنه‌هایی دیدنی و مناسب برای عکاسی خلق می‌کنند.
کوههای مریخی چابهار، سندی زنده از تاریخ زمین‌شناسی ایران و یکی از بکرترین جلوه‌های طبیعت کشور هستند. اگر به دنبال تجربه‌ای متفاوت و دیدنی‌هایی فراتر از معمول هستید، این منطقه مقصدی بی‌نظیر خواهد بود.
جنگل‌های حرا چابهار؛ شگفتی سبز در آغوش دریا
جنگل‌های حرا چابهار همچون معجزه‌ای طبیعی در دل آب‌های گرم جنوبی ایران سر برآورده‌اند. این جنگل‌های شگفت‌انگیز که در سواحل خلیج گواتر و در نزدیکی دریای عمان گسترده شده‌اند، نه‌تنها یکی از زیباترین جلوه‌های طبیعی چابهار محسوب می‌شوند، بلکه از نظر بوم‌شناسی نیز یکی از مهم‌ترین زیست‌بوم‌های دریایی ایران به شمار می‌روند.
جنگل حرا در ۱۲۰ کیلومتری شهر در نزدیکی نقطه مرزی ایران و پاکستان و در نزدیکی خلیج گواتر از زیباترین جاذبه گردشگری چابهار به شمار می رود. درختان حرا از معدود گونه‌های گیاهی هستند که می‌توانند در آب‌های شور دریا رشد کنند. این درختان با داشتن ریشه‌های هوایی و خاصیت تصفیه نمک از آب دریا، خود را با شرایط سخت محیطی وفق داده‌اند. هنگام مد، جنگل‌های حرا در آب فرو می‌روند و منظره‌ای اسرارآمیز و رویایی ایجاد می‌کنند اما هنگام جزر، تنه و ریشه‌های آنها از آب بیرون می آیند و گستره‌ای سبز و تماشایی را نمایان می‌کنند.
جنگل‌های حرا چابهار زیستگاه گونه‌های مختلفی از پرندگان مهاجر از جمله فلامینگوها، حواصیل‌ها، پلیکان‌ها و انواع ماهی‌ها و سخت‌پوستان هستند. این جنگل‌ها به‌عنوان یک اکوسیستم حساس، نقش مهمی در حفظ تعادل محیطی، جلوگیری از فرسایش سواحل و تصفیه آب‌های آلوده دارند.
پاییز و زمستان بهترین زمان برای بازدید از جنگل‌های حرا هستند زیرا در این فصل‌ها آب‌وهوا معتدل‌تر است و حضور پرندگان مهاجر نیز جلوه‌ای خاص به این منطقه می‌بخشد. بهترین راه برای گشت‌وگذار در این جنگل‌ها، استفاده از قایق‌های محلی است که گردشگران را از میان درختان حرا عبور می دهند و تجربه‌ای بی‌نظیر از طبیعت‌گردی را فراهم می‌کنند.
جنگل‌های حرا چابهار، گوهری سبز در میان آب‌های نیلگون جنوب هستند که با چشم‌انداز بی‌نظیر و نقش حیاتی‌شان در اکوسیستم، یکی از ارزشمندترین میراث‌های طبیعی ایران محسوب می‌شوند.
روستای تیس چابهار؛ گنجی نهان در تاریخ و طبیعت بکر جنوب ایران
روستای تیس در کنار سواحل خلیج گواتر و در نزدیکی بندر چابهار قرار دارد که به عنوان یکی از قدیمی‌ترین و زیباترین روستاهای این منطقه شناخته می‌شود. این روستا نه تنها به دلیل طبیعت بکر و چشم‌نواز خود، بلکه به دلیل آثار تاریخی ارزشمند و فرهنگ غنی‌اش، مقصدی جذاب برای گردشگران است.
روستای تیس با تاریخچه‌ای که به دوران دوران هخامنشیان بازمی‌گردد، در گذشته یکی از مهم‌ترین بندرهای تجاری جنوب ایران بوده است. در اطراف روستا، آثار تاریخی متعددی از جمله قلعه تیس، آتشکده‌های ساسانی و گورستان‌های قدیمی یافت می‌شود که نشان‌دهنده اهمیت این منطقه در طول تاریخ است. قلعه تیس که بر فراز کوه‌ها قرار دارد، به‌عنوان یکی از برجسته‌ترین آثار تاریخی در منطقه شناخته می‌شود و از آنجا می‌توان منظره‌ای از روستا و سواحل خلیج گواتر مشاهده کرد.
این روستا از منظر طبیعی نیز از زیبایی خاصی برخوردار است. سواحل شنی سفید، جنگل‌های حرا و رودخانه‌های فصلی از جمله ویژگی‌های طبیعی هستند که تیس را به مقصدی جذاب برای علاقه‌مندان به طبیعت‌گردی تبدیل کرده‌اند. یکی از جاذبه‌های طبیعی تیس، تالاب تیس است که محل زندگی انواع پرندگان مهاجر و ماهی‌های مختلف است.
بهترین زمان برای بازدید از روستای تیس پاییز و زمستان محسوب می شود که آب‌وهوا معتدل‌تر و دلپذیرتر است. این زمان، علاوه بر راحتی در گردشگری، بهترین فرصت برای بازدید از جاذبه‌های طبیعی و تاریخی منطقه به‌ویژه قلعه تیس و سواحل زیبای آن است.
روستای تیس چابهار با ترکیب زیبایی‌های طبیعی و آثار تاریخی منحصر به‌فرد، مقصدی شگفت‌انگیز برای علاقمندان به تاریخ، فرهنگ و طبیعت است که تجربه‌ای خاص از جنوب ایران را فراهم می‌آورد.
ساحل صخره‌ای چابهار؛ بهشت سنگی جنوب ایران
ساحل صخره‌ای چابهار در جنوب شرقی ایران و در نزدیکی شهر چابهار به‌عنوان یکی از دیدنی‌ترین و متفاوت‌ترین سواحل کشور شناخته می‌شود. این ساحل که ترکیب بی‌نظیری از سنگ‌ها، صخره‌ها و دریاست، به دلیل چشم‌اندازهای شگفت‌انگیز و مناظر طبیعی خود، مقصدی محبوب برای گردشگران و علاقه‌مندان به طبیعت‌گردی به شمار می‌رود.
ساحل صخره‌ای چابهار، برخلاف سواحل شنی معمولی با صخره‌های بزرگ و سنگ‌های طبیعی که به طور طبیعی در کنار دریا قرار گرفته‌اند، یک محیط خاص و متفاوت را به وجود آورده است. این صخره‌ها که در آب‌های نیلگون دریا فرو رفته‌اند، جلوه‌ای طبیعی و بکر از ترکیب سنگ و دریا را خلق کرده‌اند. در برخی نقاط، صخره‌ها به شکل‌های بسیار خاص و عجیب درآمده‌اند که این ویژگی‌ها بر جذابیت‌های بصری این ساحل افزوده است.
تماشای لاک‌پشت‌ها و پرندگان نیز از جمله کارهایی است که می‌توانید در ساحل صخره‌ای چابهار انجام دهید. همچنین، عکاسی از صخره‌ها و غروب خورشید بر فراز دریا، تجربه‌ای فراموش‌نشدنی برای علاقه‌مندان به عکاسی فراهم می‌آورد. در این ساحل، می‌توان از تماشای موج‌های بلند در برخورد با صخره‌ها لذت برد که تصاویری زیبا و تماشایی را به نمایش می‌گذارند. این ساحل همچنین به‌عنوان یکی از بهترین نقاط برای کوه‌نوردی و صخره‌نوردی در کنار دریا شناخته می‌شود.
این ساحل نه تنها از نظر طبیعی و منظره‌ای جذاب است، بلکه به‌عنوان یک زیستگاه دریایی نیز اهمیت دارد. انواع ماهی‌ها، خرچنگ‌ها و نرم‌تنان در نزدیکی صخره‌ها زندگی می‌کنند. برخی از این گونه‌ها به دلیل ویژگی‌های خاص ساحل، تنها در این منطقه یافت می‌شوند. این تنوع زیستی باعث می‌شود ساحل صخره‌ای چابهار به یک نقطه با ارزش از نظر اکولوژیکی تبدیل شود.
برای بازدید از ساحل صخره‌ای چابهار، بهترین زمان پاییز و زمستان است که شرایط آب‌وهوا مناسب‌تر و گردشگران می‌توانند از مناظر ساحلی و فعالیت‌های مختلف لذت ببرند. این زمان‌ها همچنین فرصتی مناسب برای تماشای غروب خورشید و تغییرات رنگی آب دریا فراهم می‌آورد.
ساحل صخره‌ای چابهار با ترکیب منحصربه‌فردی از سنگ و دریا، یکی از جاذبه‌های طبیعی بی‌نظیر ایران است که هر گردشگری را به خود جذب می‌کند و تجربه‌ای بی‌نظیر از جنوب کشور را فراهم می‌آورد.
درخت مکرزن چابهار؛ درختی خاص و سازگار با محیط‌های خشک
درخت مکرزن یکی از گیاهان مقاوم و برجسته‌ای است که در مناطق خشک و نیمه‌خشک جنوب ایران به ویژه در چابهار، رشد می‌کند. این درخت به دلیل ویژگی‌های خاص خود در تحمل شرایط محیطی دشوار، نه‌تنها یک نماد از طبیعت مقاوم این منطقه به شمار می‌رود، بلکه کاربردهای متعدد زیست‌محیطی و اقتصادی نیز دارد.
درخت مکرزن که با نام‌های انجیر معابد، لور و انجیر هندی هم شناخته می‌شود، درختی است با ریشه‌های عمیق که می‌تواند به راحتی آب را از عمق زمین جذب کند. این درخت از خانواده «میموزاها» است و معمولاً در مناطق خشک و کم‌آب می‌روید. برگ‌های آن به شکل مرکب بوده و دارای تیغ‌هایی است که به محافظت از درخت در برابر حیوانات و شرایط سخت کمک می‌کند. درخت مکرزن معمولاً بلندی متوسط دارد و می‌تواند تا حدود ۱۰ متر رشد کند.
درخت مکرزن یکی از مهم‌ترین گیاهان در بیابان‌زدایی و کنترل فرسایش خاک به شمار می‌آید. این درخت با ریشه‌های گسترده خود، خاک را تثبیت می کند و مانع از حرکت شن‌های روان و تخریب خاک می‌شود. از دیگر ویژگی‌های مهم درخت مکرزن، توانایی آن در تصفیه خاک‌های شور و قلیایی است که باعث می‌شود در مناطقی با شرایط سخت رشد کند.
درخت مکرزن علاوه بر نقشش در حفاظت از محیط زیست، برای مردم منطقه چابهار کاربردهای متعددی دارد. از جمله مهم‌ترین استفاده‌های آن، چوب مقاوم آن است که در ساخت دستگاه‌های کشاورزی، چوب‌بری و حتی ساخت لوازم خانگی کاربرد دارد. همچنین، میوه‌های درخت مکرزن که به شکل قرمز و خوراکی هستند، در برخی مناطق مصرف می‌شوند. این میوه‌ها معمولاً خشک شده و به عنوان خوراک دام یا در تهیه برخی محصولات محلی به کار می‌روند.
درخت مکرزن به دلیل تحمل بالا در برابر شرایط خشکی، به‌طور گسترده‌ای در پروژه‌های بیابان‌زدایی و توسعه پایدار در مناطق خشک و نیمه‌خشک ایران به ویژه در چابهار استفاده می‌شود. جذب گرد و غبار و کاهش آلودگی هوا، یکی از مزایای دیگر این درخت است که به بهبود کیفیت هوا در مناطق بیابانی کمک می‌کند. علاوه بر این، این درخت به عنوان یک منبع سایه و آفتاب‌گیری برای مردم محلی نیز مفید است.
درخت مکرزن در هر فصل به طور خاص خود را نشان می‌دهد اما بهترین زمان برای مشاهده آن در چابهار، پاییز و زمستان است که درخت به حالت سبز و پرشکوفه خود می‌رسد. در این زمان‌ها می‌توان از سایه درختان برای استراحت استفاده کرد و از میوه‌های خشک‌شده آن بهره‌برداری کرد.
در نزدیکی درختان مکرزن در چابهار، جاذبه‌های طبیعی همچون ساحل صخره‌ای چابهار، جنگل‌های حرا و کوههای مریخی نیز قرار دارند. این مناطق با مناظر چشم‌نواز خود، تجربه‌ای کامل از طبیعت جنوب ایران را برای گردشگران فراهم می‌کنند.
درخت مکرزن چابهار، با ویژگی‌های خاص و کاربردهای متعددش، نماد مقاومت و زندگی در دل طبیعت سخت جنوب ایران است که علاوه بر نقش زیست‌محیطی، به مردم این منطقه کمک‌های اقتصادی و اجتماعی فراوانی می‌رساند.
غارهای سه‌گانه بان مسیتی چابهار؛ شگفتی‌های زمین‌شناسی در میان کوه‌ها
غارهای سه‌گانه بان مسیتی در نزدیکی شهر چابهار، یکی از جاذبه‌های طبیعی و دیدنی جنوب ایران به شمار می‌آید که به دلیل ویژگی‌های زمین‌شناسی خاص و معماری طبیعی بی‌نظیرش، گردشگران بسیاری را به خود جذب می‌کند. این غارها که در دل کوه‌ها و صخره‌های مرتفع قرار دارند، به‌عنوان یکی از جاذبه‌های برجسته این منطقه شناخته می‌شوند. این غارها از مکان‌های بکر و مرموز سکونت زرتشتیان در این منطقه است. غارهای سه‌گانه تیس با نام‌های دیگری همچون «معبد بان مسیتی» و «بانو مستی» نیز شناخته می‌شوند. مردم بومی منطقه این مجموعه را بیشتر با نام بانو مسیتی می‌شناسند. «بان» در زبان بلوچی به‌معنی فرد صالح و خداپرست و «مسیتی» به‌معنای معبد و محل پرستش است.
غارهای سه‌گانه بان مسیتی مجموعه‌ای از سه غار بزرگ و طبیعی هستند که در ارتفاعات کوههای منطقه بان مسیتی قرار دارند. این غارها به دلیل ساختار سنگی و آب‌وهوای مرطوب در داخل آنها، جلوه‌ای طبیعی و خیره‌کننده از اعماق زمین را ارائه می‌دهند. این غارها به‌عنوان نمونه‌هایی از فرایندهای زمین‌شناسی در نوع خود بی‌نظیرند.
غارهای سه‌گانه بان مسیتی بر اساس فرآیندهای زمین‌شناسی مانند فرسایش، تغییرات سنگ‌شناسی و حرکت‌های لایه‌های سنگی شکل گرفته‌اند. این غارها به‌دلیل مواد معدنی خاصی که در دیواره‌ها و سقف آنها وجود دارد، ویژگی‌های منحصر به فردی دارند که برای زمین‌شناسان و پژوهشگران جذاب است. دیواره‌ها و سقف غارها به‌شکل طبیعی و به‌صورت لایه‌لایه ایجاد شده‌اند که این ویژگی‌ها نشان‌دهنده طولانی‌مدت بودن فرایندهای تشکیل این غارها است.
غارهای سه‌گانه بان مسیتی نه‌تنها از نظر علمی جذاب هستند، بلکه به‌عنوان یک مقصد گردشگری مهم در منطقه چابهار نیز شناخته می‌شوند. با ورود به داخل غارها، اتمسفر مرطوب و خنک آن می‌تواند تجربه‌ای متفاوت و دلپذیر برای بازدیدکنندگان به‌وجود آورد. عکاسی از مناظر داخلی غار و مشاهده شکل‌های عجیب و شگفت‌انگیز در دیواره‌ها و سقف غارها، از جذاب‌ترین فعالیت‌هایی است که در این غارها می‌توان انجام داد.
برای دسترسی به این غارها، گردشگران باید به منطقه بان مسیتی که در فاصله‌ای نه‌چندان دور از چابهار واقع شده است، سفر کنند. این غارها در نزدیکی ساحل قرار دارند و از طریق جاده‌های اصلی چابهار قابل دسترسی هستند. پس از رسیدن به منطقه، یک پیاده‌روی نسبتا دشوار در مناطق کوهستانی و سنگلاخی برای رسیدن به دهانه غارها نیاز است.
بهترین زمان برای بازدید از غارهای سه‌گانه بان مسیتی، فصل پاییز و زمستان است که هوای منطقه معتدل‌تر و خنک‌تر می‌شود. همچنین، در این فصول، گردشگران می‌توانند از زیبایی‌های طبیعی اطراف منطقه لذت ببرند و در کنار غارها از مناظر کوهستانی و دریا بهره‌مند شوند.
غارهای سه‌گانه بان مسیتی چابهار، با ساختار زمین‌شناسی خاص و مناظر داخلی شگفت‌انگیز خود، یکی از جاذبه‌های ارزشمند و متفاوت در جنوب ایران است که نه‌تنها برای علاقه‌مندان به زمین‌شناسی، بلکه برای همه گردشگران طبیعت‌دوست یک مقصد جذاب به شمار می‌رود.
قلعه پرتغالی‌ها چابهار؛ دژ تاریخی در سواحل جنوبی ایران
قلعه پرتغالی‌ها در چابهار، یکی از آثار تاریخی و برجسته‌ای است که نشان‌دهنده حضور استعمارگران پرتغالی در سواحل جنوب ایران در سده ۱۶ میلادی محسوب می شود. این قلعه که در منطقه کوهک در فاصله‌ای نزدیک به ساحل دریا قرار دارد، یکی از مهم‌ترین جاذبه‌های تاریخی چابهار به‌شمار می‌رود.
قلعه پرتغالی‌ها در سال ۱۵۴۵ میلادی توسط پرتغالی‌ها به‌منظور کنترل تجارت دریایی در خلیج‌فارس و محافظت از خطوط تجاری‌شان ساخته شد. این قلعه به‌عنوان یک پایگاه نظامی و تجاری مهم در سواحل جنوبی ایران عمل می‌کرد و نقش کلیدی در مسیرهای تجاری دریایی آن دوران ایفا می‌کرد. پس از مدتی، پرتغالی‌ها از منطقه خارج شدند و ایرانیان کنترل آن را بر عهده گرفتند.
قلعه پرتغالی‌ها با استفاده از سنگ‌های مرجانی و آجر ساخته شده و دارای دیواره‌های بلند و قلعه‌های برج‌مانند است. ساختار آن به‌گونه‌ای است که فضای داخلی آن با حیاط‌های کوچک و اتاق‌های گنبدی تقسیم‌بندی شده است. از برج‌های قلعه، چشم‌اندازی زیبا به دریای عمان و سواحل چابهار قابل مشاهده است. ویژگی‌های دفاعی قلعه همچون دیواره‌های ضخیم و دهانه‌های سنگی، نشان از اهمیت استراتژیک آن در دوران خود دارد.
در دوران پرتغالی‌ها، قلعه به‌عنوان یک پایگاه نظامی و مرکز تجارت دریایی استفاده می‌شد. پس از اینکه پرتغالی‌ها از منطقه خارج شدند، قلعه برای اهداف دفاعی و کنترل سواحل به دست ایرانیان افتاد. همچنین، به‌عنوان یک مکان استقرار نیروهای نظامی و در برخی موارد برای مقامات محلی نیز کاربرد داشت.
قلعه پرتغالی‌ها به‌عنوان یکی از آثار برجسته تاریخی چابهار، گردشگران را به خود جذب می‌کند. بازدید از قلعه و گشت و گذار در اطراف آن، تجربه‌ای از تاریخ ایران را برای بازدیدکنندگان به ارمغان می‌آورد. علاوه بر معماری جذاب قلعه، منطقه اطراف آن نیز مناظر طبیعی و ساحلی زیبایی دارد که برای علاقه‌مندان به طبیعت و عکاسی جذاب است. گردشگران می‌توانند از قلعه و ساحل نزدیک آن، غروب‌های زیبای دریا و آب‌های فیروزه‌ای لذت ببرند.
قلعه پرتغالی‌ها در منطقه کوهک در فاصله‌ای حدود ۱۰ کیلومتر از مرکز شهر چابهار قرار دارد. برای دسترسی به این قلعه، باید از مسیرهای اصلی چابهار استفاده کرده و پس از رسیدن به منطقه کوهک، به سمت ساحل بروید. جاده‌های دسترسی به قلعه مناسب هستند و بازدید از آن برای گردشگران به‌راحتی امکان‌پذیر است.
بهترین زمان برای بازدید از قلعه پرتغالی‌ها، فصل پاییز و زمستان است که هوای منطقه معتدل‌تر و خوشایندتر می‌شود. این زمان‌ها به‌ویژه برای علاقه‌مندان به تاریخ و گردشگران فرهنگی، مناسب‌ترین فرصت برای دیدن قلعه و همچنین لذت بردن از مناظر طبیعی اطراف آن است.
قلعه پرتغالی‌ها چابهار، با تاریخ غنی و معماری برجسته خود، یکی از جاذبه‌های تاریخی و فرهنگی برجسته در جنوب ایران است که بازدید از آن، تجربه‌ای جذاب و آموزنده از دوران‌های مختلف تاریخ این سرزمین را فراهم می‌کند.
ساحل درک چابهار؛ بهشت پنهان چابهار
ساحل درک در چابهار یکی از جاذبه‌های طبیعی و بکر جنوب ایران است که به دلیل ویژگی‌های زیبا و خاص خود، به‌عنوان یکی از مقاصد گردشگری محبوب در منطقه شناخته می‌شود. این ساحل که در نزدیکی روستای درک قرار دارد، در امتداد سواحل دریای عمان واقع شده است و به‌دلیل آب‌های فیروزه‌ای و مناظر بکر و بی‌نظیر خود، شهرت دارد.
ساحل درک یکی از سواحل صخره‌ای و کم‌تردد چابهار است که به‌دلیل موقعیت جغرافیایی خاصش، آب‌های آن بسیار صاف و زلال هستند. این ساحل از جاذبه‌های طبیعی منطقه به‌شمار می‌رود و دارای دریای آرام و سواحل شنی است که با صخره‌های طبیعی احاطه شده‌اند.
از مهم‌ترین ویژگی‌های ساحل درک، وجود دریاچه‌ها و مناطق مرجانی محسوب می شود که در کف دریا به چشم می‌خورند. این منطقه همچنین از زیستگاه‌های مهمی برای جانوران دریایی مانند لاک‌پشت‌ها و ماهی‌ها به‌شمار می‌رود. مرجان‌های رنگارنگ و ماهی‌های متنوع در این منطقه باعث شده‌اند که ساحل درک به یک مقصد محبوب برای علاقه‌مندان به غواصی و دیدن دنیای زیرآب تبدیل شود.
ساحل درک در فاصله‌ای حدود ۵۰ کیلومتر از مرکز چابهار واقع شده است و برای دسترسی به آن، باید از جاده‌های روستایی و کوهستانی عبور کنید. این مسیر، به‌ویژه برای افرادی که به دنبال یک تجربه آرام و دور از هیاهو هستند، جذابیت دارد. باید توجه داشت که این ساحل در مقایسه با دیگر سواحل چابهار کمتر شناخته‌شده است و به همین دلیل، بیشتر از گردشگران محلی و طبیعت‌گردان حرفه‌ای پذیرایی می‌کند.
بهترین زمان برای بازدید از ساحل درک، فصل پاییز و زمستان است که دمای هوا معتدل‌تر و خوشایندتر می‌شود. این زمان‌ها برای انجام دادن فعالیت‌های آبی و لذت بردن از مناظر طبیعی این منطقه بسیار مناسب است. در فصل تابستان، به‌دلیل گرمای شدید، بازدید از این ساحل ممکن است دشوارتر باشد.
ساحل درک چابهار، با سواحل بکر، آب‌های زلال و مناظر طبیعی منحصر به فردش، به‌عنوان یکی از مقاصد محبوب برای دوستداران طبیعت و کسانی که به دنبال آرامش در دل زیبایی‌های طبیعی هستند، شناخته می‌شود.