به بخش‌های از سخنان رئیس‌جمهوری در جلسه روز چهارشنبه(۱۹ خردادماه) هیات دولت دقت کنیم: «اینکه می‌گوییم هیچ‌کاری نشده در این هشت سال، ظلم به مردم است؛ چرا به ملت توهین می‌کنید؟ انتخابات بسیار مهم است ولی از انتخابات مهمتر اخلاق است؛ در این انتخابات جفا و ظلم‌های بسیار بد و فراوانی شد؛ به نظر من بدترین جفا در این انتخابات جفای به خود نظام است؛ اینکه ما می‌گوییم در هشت سال هیچ کاری نشده، به مردم ظلم می‌کنیم؛ این ملت کار عظیم و بزرگی انجام داده است. چرا به ملت توهین می‌کنیم؟ وقتی ما توهین می‌کنیم، یعنی به میلیون‌ها نفر توهین می‌کنیم، بر چه مبنایی توهین می‌کنیم، لااقل آمار باید درست باشد، وقتی می‌گوییم رشد اقتصادی در این هشت سال صفر بوده، آمار دروغ است؛ حالا حقیقت را می‌توانیم قلب کنیم یا پشت و رو کنیم، واقعیت را که نمی‌توان بر هم زد و ...».
برجام و نجات کشور از لبه پرتگاه
مهمترین دستاورد دولت حسن روحانی در ۸ سال گذشته، توافق هسته‌ای ایران با ۶ کشور قدرتمند دنیاست که توانست علاوه بر رفع تحریم‌ها، ایران را از ذیل فصل هفتم منشور ملل متحد خارج کند؛ تنها کافی است برای لحظاتی، شرایطی را تصور کنیم که تحریم‌ها و تهدیدهای جهانی در سالهای ۹۲ تا ۹۷ باقی‌مانده بود؛ آنگاه مشخص نبود جامعه چه شرایطی می‌داشت و سرنوشت کشور به کدام سو می‌رفت. اتفاقا ارزش برجام و کار بزرگ دولت یازدهم وقتی بیشتر مشخص شد که ترامپ ازآن خارج شد و ... .
رفع تحریم‌های تسلیحاتی
کار بزرگ دیگر دولت روحانی، تلاش موفق دیپلماتیک برای عدم تمدید تحریم‌های تسلیحاتی جهانی علیه ایران بود که متاسفانه در هیاهوی تندروها مغفول ماند؛ برای کشوری که شمال تا جنوب و غرب تا شرق آن‌را جبهه‌های بالقوه تخاصم فراگرفته و چند قدم آن سو تر نیز رژیم نامشروعی چون اسرائیل کمین کرده، آیا رفع تحریم‌های تسلیحاتی حیاتی و مهم نیست؟
تصور کنید دیپلملاسی موفق دولت و نظام نبود؛ آنگاه مشخص نبود چه سناریوهایی به کارگردانی ترامپ _ نتانیاهو نوشته و اجرا می‌شد و چه خساراتی بر کشور وارد می‌آمد؛ شکست تاریخی آمریکا در شورای امنیت ملل متحد و نیز در دادگاه‌های بین‌المللی در همین راستا قابل ارزیابی است که هیچ وجدان منصفی نمی‌تواند از آن بی‌تفاوت بگذرد، حتی اگر موسم انتخابات باشد!
موفقیت‌های اقتصادی ۹۲ تا ۹۷
اکنون که با خروج ترامپ، جامعه تا مغز استخوان درگیر اثرات تحریم است، به خوبی قدر برجام و موفقیت‌های اقتصادی دولت دانسته می‌شود. دولت روحانی در پنج سال نخست، نه تنها شاخص‌های منفی تورم، رکود، رشد اقتصادی، رشد امید و سرمایه اجتماعی و ... را افزایش داد بلکه ثابت کرد دیپلماسی عقلانی و هوشمندانه تنها راه اداره موفق کشور است نه آن نگاهی که تحریم‌ها را ورق پاره می‌دانست و رجز می‌خواند. یادمان باشد کشور از دولت دهم در شرایطی تحویل حسن روحانی شد که خزانه خالی بود و حجم بزرگی از تورم، گرانی و تحریم‌های جهانی (و نه فقط آمریکا) به ارث رسیده بود.
افزایش امید و شور اجتماعی
به نظر غالب کارشناسان، اقبال ۲۴ میلیونی مردم به حسن روحانی در سال ۹۶، محصول امید و نشاطی بود که در چهار سال پیش از آن به کالبد جامعه دمیده شده بود و اکثریت عظیمی از مردم خواهان ادامه همان مسیر در دولت دوازدهم بودند که متاسفانه دو ویروس منحوس «ترامپ و کرونا» مانع از آن شد.
ارزش آن امید و نشاط جامعه وقتی بیشتر قابل لمس است که شرایط انتخاباتی کنونی را با انتخابات ۴ سال پیش مقایسه کنیم و راز نخوت کنونی را دریابیم. رشد آمار آرای حسن روحانی در مقایسه با انتخابات پیش از آن، به خوبی نشان‌دهنده کامیابی‌های دولت در فاصله زمانی ۹۲ تا ۹۶ بود.
دسترسی‌های میلیونی به اینترنت
برخی کارشناسان معتقدند اگر دولت حسن روحانی هیچ کاری جز رشد زیرساخت‌های اینترنت و پایمردی مقابل محدودیت‌های دسترسی مردم نکرده باشد، بازهم قابل ستایش است؛ به ژست‌های آزادی‌خواهانه امروز برخی افراد نگاه نکنیم؛ اینها در شمار همان افرادی هستند که ۸ سال تمام، تحدید و تهدید اینترنت و شبکه‌های اجتماعی را دنبال می‌کردند و خوشبختانه با ایستادگی هوشمندانه دولت، توفیق زیادی به دست نیاوردند. یقین بدانیم در آینده‌ای نه چندان دور قدر این خدمت دولت روحانی آشکار خواهد شد و بسیاری از روسیاهی‌ها به زغال خواهد ماند.
نیفتادن در دام ترامپ و نتانیاهو
از سال ۹۷ که ترامپ با رفتاری روان‌پریشانه و غیرقانونی از برجام خارج شد، بسیاری از دشمنان این کشور مترصد درغلتیدن ایران به دام ترامپ و ایادی‌اش بودند و هر رفتاری را کردند و هر تلاشی را انجام دادند تا ایران در زمین مقابل وارد بازی خطرناک شود؛ این درست است که هوشمندی و تبیین سیاستی خردمندانه، از سوی رهبر معظم انقلاب و مقام‌های عالی کشور فراهم شد، اما هرگز نمی‌توان نقش روحانی و تیم دیپلماسی او را نادیده گرفت؛ اگر خدای نکرده دیپلماسی نابخردانه برخی افراد و جریان‌های پرمدعا در پیش گرفته شده بود، مشخص نبود پایان توطئه‌های نتانیاهو _ ترامپ کدام نقطه بود و چه سرنوشتی در انتظار کشور بود.
کرونا و مصائب آن
درست در میانه بحران حاصل از خروج ترامپ و شادی خصمانه اسرائیل و برخی مرتجعین منطقه بود که ویروس کرونا دامنگیر کشورمان شد و پیامدهای ناشناخته‌ای را آفرید؛ از بیکاری برخی صاحبان مشاغل و تبعات قرنطینه‌های کشور تا مخارج درمانی و بهداشتی و مرگ هزاران هموطن و البته آثار روانی آن بر همه اقشار جامعه.
در این شرایط دشوار، با وجود همه کاستی‌ها و انتقادها، این دولت و ستادهای ملی و منطقه‌ای آن بود که کشتی کرونازده کشور را هدایت کرد و علاوه بر تخصیص میلیاردها تومان بسته و کمک معیشتی به مردم، مانع از رکود کامل کشور شد و به نقطه امید کنونی رساند؛ در این مدت نه تنها حقوق و مزایای میلیون‌ها نفر قطع نشد بلکه بسیاری از طرح‌ها و پروژه‌های اقتصادی و صنعتی افتتاح شد و چرخ حیات کشور هرگز از حرکت باز نایستاد.
مهم نیست در انتخابات امسال طرفدار کدام کاندیدا باشیم و چه موضعی نسبت به دولت اعتدال داشته‌ایم؛ مهم نیست چه انتقادهای وارد یا ناوردی به روحانی و دولتش داشته‌ایم؛ فقط فراموش نکنیم که ابرهای تیره اتهام‌های انتخاباتی، گذر خواهند کرد؛ ترفندهای غیراخلاقی رنگ خواهند باخت و عیار بسیاری از وعده‌های فضایی امروز روشن خواهد شد؛ آنگاه وجدان جمعی ایرانیان و صفحات بلند تاریخ، مانع از پاشیدن خاک بر چشم حقیقت خواهند شد؛ آنگاه دقیقا آخر پاییز و وقت شمارش است و به یادآوردن این کلام که «گیرم که دولت را به «جفا» راندید، با قضاوت «ناگزیر» تاریخ چه خواهید کرد؟»