به گزارش ایرناپلاس، بعد از عملیات ضعیف و مذبوحانه خرابکاری در تاسیسات هسته‌ای نطنز، یک پرسش عمده در ذهن هر صاحب خردی شکل گرفت که چرا این عملیات خرابکارانه الان انجام شد؟
طبیعی است که پاسخ این پرسش از هر جهت نشان‌دهنده اهمیت مذاکرات هسته‌ای ایران در وین است. شاید از همین رو برخی برای دور کردن ذهن‌ها از سوال مهم «چرا الان!؟» پرسش تقلبی دیگری با جواب‌های تقلبی ساخته و پرداخته کردند و برای دادن خوراک به همراهان داخلی خود، به شبکه های مجازی فرستادند که: «چگونه؟»
البته در پاسخ به همین پرسش هم نتوانستند حقایقی را بیان کنند و مجبور شدند وهمیاتی را ببافند و به یاران داخلی خود اینگونه بباورانند که به طور مثال یک «میز بزرگ فرمان هسته‌ای» هست که دچار نقص فنی شده! و بالاجبار آن را به خارج فرستاده‌اند! و بعد کشوری که نامش را نمی‌خواهند ببرند، در همدستی با آمریکا و اسرائیل در آن دستکاری کرده‌اند! و چند ماه کار کرده و در زمان مناسب با سیگنال ماهواره آن را ترکانده‌اند! بنابراین باید روحانی را به دلیل این موضوع محاکمه کنیم!
صرف‌نظر از سطح استدلال، این تحلیل که ظاهرش نوعی عقده‌گشایی علیه دولت است، در واقع نوعی عقده‌گشایی و دشمنی با ملت بزرگ و هوشمند ایران است زیرا هوش و عقل آنان را به تمسخر گرفته.
مطابق این تحلیل، انفجاری که در تاسیسات IR-۱ رخ داده، به معنای آن است که در قدیمی‌ترین تاسیسات هسته‌ای کشور، چیزی از قبل کار گذاشته شده و این یعنی از همان زمان‌ها طرح تخریب را داشته‌اند اما آن را اجرا نکرده‌اند! چرا؟
مگر ادعا نمی‌کنند تاسیسات هسته‌ای ایران برای آنها خطرناک است؟ اگر با برنامه هسته‌ای ما مشکل دارند، چرا از این میز بزرگ فرمان تخیلی، به قدیمی‌ترین و کم‌ارزش‌ترین بخش حمله کردند!؟ و دیگر اینکه، قصدشان از حمله، تخریب خود تاسیسات بوده یا تخریب مذاکرات!؟
اتفاقا زمان خرابکاری نشان می‌دهد بیش از خود تاسیسات هسته‌ای (که کم اهمیت‌ترین بخش آن مورد حمله قرار گرفته است) قصد خرابکاری در مذاکرات هسته‌ای را داشته‌اند!
جالب است گروهی که تخیلاتی همچون نقص فنی میز بزرگ فرمان را مطرح می‌کنند، به این پرسش پاسخ نمی‌دهند که اگر میز فرمان خراب شده، چگونه آن را به خارج بردند و آوردند و تولید متوقف نشد!؟
اگر بردند و آوردند و در داخلش چیزی کار گذاشتند، چطور با ماهواره توانستند با آن در عمق زمین ارتباط بگیرند؟ و حالا اصلا بر فرض درستی این موضوع، چرا الان این انفجار، آن هم در قدیمی‌ترین و کم‌ارزش ترین بخش!؟
متاسفانه برخی اینگونه تحلیل‌های دشمن را با انگیزه مخالفت با دولت منتشر می‌کنند، اما نمی‌دانند ردپای غربی‌ها در متهم کردن دولت ایران، نشانه دست گذاردن بر نقاط قوت ماجرای هسته‌ای ماست!
ابعاد انفجار در تاسیسات نطنز
این تحلیل‌های جهت‌دار در حالی مطرح می‌شود که مسئولان کشور، آسیب‌های وارده در عملیات اخیر را جزئی ارزیابی می‌کنند. بهروز کمالوندی سخنگوی سازمان انرژی اتمی بعد از بازدید از این تاسیسات گفت: انفجار به‌حدی قوی نبود که همه چیز را به هم بریزد؛ سقف کاذب در یکی از اتاق‌های فرمان پایین آمده بود و می‌توانند بخش‌های صدمه‌دیده را به‌زودی جبران کنند.
علی اکبر صالحی رئیس سازمان انرژی اتمی هم با بیان اینکه غنی‌سازی در نطنز متوقف نشده و با قوت جلو می‌رود، گفت: البته برخی ماشین‌ها که از مدار خارج شده‌اند باید بازنگری شوند. او همانگونه که وعده داده بود در چند روز، بخش قابل توجهی از «خرابکاری دشمن» جبران خواهد شد، جمعه (۲۷ فروردین) در گفت‌وگوی تلویزیونی اعلام کرد، هیچ لحظه‌ای غنی‌سازی در نطنز قطع نشد و با قوت ادامه دارد. به طور مثال در یک سالنی زنجیره ۳۰تایی IR۵ با سوی ۱۰ داریم؛ زنجیره ۳۰ تایی IR۶s داریم با سوی ۶ و دو زنجیره IR۶ و IR۴ کامل داریم که ۶۰ درصد را تولید می‌کنند. همچنین زنجیره‌های ده‌تایی IR۶ و ۲۰تایی IR۶ که دارند کار می‌کنند.
سعید خطیب‌زاده سخنگوی وزارت امور خارجه نیز تاکید کرد: «همه سانتریفیوژها که از مدار خارج شده‌اند از نوع IR۱ بوده و با سانتریفیوژهای جدید جایگزین می‌شوند.» «آنچه در نطنز اتفاق افتاد نه می‌تواند صنعت هسته‌ای ایران که دانش بومی است را به عقب بیندازد و نه می‌تواند در مسیر قطعی رفع تحریم‌های آمریکا علیه ملت ایران موثر باشد.»
این در حالی است که روزنامه نیویورک‌تایمز به نقل از دو منبع اطلاعاتی آمریکایی و اسرائیلی مدعی ۹ ماه زمان برای جبران این خرابکاری شد. به نظر می‌رسد برخی که اینگونه تحلیل‌های دشمن را با انگیزه مخالفت با دولت منتشر می‌کنند، نمی‌دانند ردپای غربی‌ها در متهم کردن دولت ایران، نشانه دست‌گذاردن بر نقاط قوت ماجرای هسته‌ای ماست؛ زیرا ایران بارها اعلام کرده که هر زمان اراده کند، می‌تواند توان غنی‌سازی را با شدت بیشتر از گذشته عملیاتی سازد.
با این حال برخی جریان‌ها نشان دادند انصاف که نباشد، عقل هم یاری نمی‌کند، حتی به قیمت تخریب منافع ملی و دستاوردهای بزرگ آن.