به گزارش ایرناپلاس، در تاریخ ۵۰ ساله باشگاه تراکتور جای قهرمانی در بالاترین سطح فوتبال ایران یعنی لیگ خالی است. تاریخچه این باشگاه را باید به سه بخش تقسیم کرد.
دوران طلایی با گوجا
بخش نخست از سال ۱۳۴۹ آغاز می‌شود و تا سال ۱۳۸۸ با نام تراکتورسازی زیرسایه کارخانه تراکتورسازی قرار داشت و در این مدت ۳۹ سال، فقط دو بار در سال‌های ۱۳۵۵ و ۱۳۷۳ به فینال جام حذفی کشور رسیده و با قبول شکست به نایب قهرمانی رضایت داده و یکبار هم در سال ۱۳۷۱ در لیگ آزادگان به عنوان سومی دست یافت. در این مدت ۱۲ مدیر و ۱۷ مربی در راس امور قرار گرفتند. دوران طلایی این تیم با واسیلی گوجا رقم خورد و با ۷ سال و ۶ ماه رکورددار حضور روی نیمکت مربیگری تراکتورسازی را به خود اختصاص داد.
مهمترین بخش تاریخ باشگاه
بخش دوم از سال ۱۳۸۸ با صعود این تیم به نهمین دوره رقابت‌های لیگ برتر آغاز شد و تا سال ۱۳۹۷ تحت مالکیت سپاه عاشورا ادامه حیات داد. تراکتورسازی در مدت ۹ سال خود را در حد مدعی نشان داد و توانست با توجه به تماشاگران پرشور خود همه نگاه‌ها را به تبریز و تراکتورسازی معطوف سازد. سه نایب قهرمانی در سال‌های ۱۳۹۱، ۱۳۹۲ و ۱۳۹۴، یک عنوان سومی در سال ۱۳۹۶ و کسب نخستین جام معتبر یعنی قهرمانی در جام حذفی سال ۱۳۹۲ و نایب قهرمانی همین جام در سال ۱۳۹۶ به مهمترین بخش تاریخ باشگاه تبدیل شود. در این مدت ۹ ساله این باشگاه ۷ مدیر و ۱۰ مربی در راس باشگاه قرار گرفتند.
علاقه زنوزی به انتخاب مربی و بازیکن
بخش سوم این باشگاه از خردادماه ۱۳۹۷ با آمدن محمدرضا زنوزی‌مطلق به عنوان مالک باشگاه تراکتورسازی آغاز شد و در نخستین گام به جذب بهترین مربی و بازیکنان پرداخت. ایراد مدیریت جدید آنجاست که برای رساندن تراکتور به قدرت اول فوتبال ایران به مانند مدیران کشورهای حاشیه خلیج فارس رفتار می‌کند و در انتخاب مربیان و بازیکنان دخالت مستقیم دارد و این موضوع در دو سالی که مالکیت این باشگاه را برعهده گرفته نیز دیده می‌شود. تاکنون ۶ مدیر و ۶ مربی در راس امور این باشگاه قرار گرفته‌اند که این یعنی تراکتور هر فصل را با سه مدیر و مربی گذرانده است و حاصل آن یک عنوان پنجمی و یک چهارمی در لیگ برتر و قهرمانی در جام حذفی سال ۱۳۹۹ است.
انتخاب سرمربی سکرت است!؟
ساکت الهامی با کسب عنوان قهرمانی جام حذفی نتوانست مالک باشگاه را راضی کند. شاید بخشی از این ماجرا به دلیل رفتارهای عجیب و غریب او در حاشیه بازی فینال با استقلال بود که با محرومیت الهامی عملاً پرونده مربیگری او در شروع لیگ بیستم بسته شد. مدیران تراکتور مذاکراتی را با علی دایی و جواد نکونام شروع کردند که بی‌نتیجه ماند؛ ظاهراً زمینه کار دایی فراهم نیست و نکونام هم ترجیح داد در فولاد بماند. رسانه‌ها از علیرضا منصوریان، علی کریمی و مهدی تارتار به‌عنوان سه گزینه نهایی این باشگاه نام می‌برند. از طرفی، برخی خبر از توافق با منصوریان دادند و اینکه بزودی به طور رسمی اعلام خواهد شد.
داشتن یک آکادمی قوی
محمدرضا زنوزی باید رویه خود را نسبت به دو فصل اخیر تغییر دهد و به دنبال بازیکنان نامدار نباشد، بلکه به بازیکنان جوان اتکا کند و اساسی و ریشه‌ای این باشگاه پرطرفدار و دوست داشتنی را بسازد و در گام نخست باید به داشتن یک آکادمی قوی فکر کند.
موفقیت تیم‌های بزرگی مانند بارسلونا و آژاکس در نتیجه نگاه ویژه به آکادمی‌های خودشان است. آنها علاوه بر استفاده از بازیکنانی که در مکتب باشگاه‌های خود تربیت شده‌اند درآمدزایی خوبی هم از این راه دارند.
در فوتبال فرانسه نیز این چنین است و در سال‌های نه چندان دور، باشگاه‌های راه‌آهن، بانک ملی، کیان و نفت که اکنون دیگر وجود خارجی ندارند باشگاه‌های بازیکن‌ساز ایران بودند.
اکنون تراکتور به واسطه داشتن یک مالکی که تیمش دغدغه مالی ندارد می‌تواند با الگوبرداری از باشگاه فولاد، یک آکادمی بزرگ بسازد و به تربیت بازیکن بپردازد تا در این راه علاوه بر استفاده از داشته‌های خود، یک مرکز درآمدزایی برای باشگاه دایر کند.
در واقع مدیران این باشگاه باید برای رسیدن به اهداف خود، ساختار باشگاه را تغییر دهند و به جای هزینه‌های سنگین با استفاده از داشته‌های‌شان، به یکی از بزرگ‌ترین صادرکنندگان بازیکن نه تنها در ایران، بلکه در خاورمیانه تبدیل شوند.
نظر شما