۱- نکته قابل توجه در این نقد تخریبی، شروع یادداشت او با جملاتی از جرج برنارد شاو است که زمانی سوسیالیست بود و بعدتر حامی اقتدارگرایی شد.
کاری به حیات و نظرات سیاسی این نمایشنامه نویس ایرلندی نداریم اما سوالی که شاید بد نباشد از مدیرمسئول روزنامه کیهان بپرسیم این است که آیا اگر آثار جرج برنارد شاو در ایران ترجمه شود و دولت مجوز آن را صادر کند رسانه شما و دوستان شما، دولت را به همین دلیل تخریب نخواهند کرد!؟
۲- برنارد شاو نمایشنامه دیگری به اسم «بشر و فوق‌بشر» دارد که این نام شاید برای پیش‌برد بحث درباره مواضع و عملکرد جناب شریعتمداری مهم باشد.
مساله این است که وقتی افرادی در انتخابات رأی می‌آورند و زمام بخشی از قدرت را در دست می‌گیرند براساس همسو و غیرهمسو بودن به "بشر و فوق‌بشر" تبدیل می‌شوند؛ در واقع وقتی جناح دیگری که همسو با آنهاست سکاندار دولت می‌شود نگاه "فوق‌بشری" به آنها دارند با حمایت تمام قد؛ اما مشکلات، انتقادها و اتهام‌هایشان فقط در دولت یا مجلس "بشری" است زیرا با جناح‌شان همسو نیست.
افکار عمومی و مردم از یاد نمی‌برند رسانه‌هایی که امروز پیکان انتقادها و تخریب‌های شدید خود را به سمت دولت روحانی نشانه رفته‌اند، در دولت‌های گذشته به تریبون دفاع از عملکرد دولت تبدیل شده بودند و امروز هیچ اشاره‌ای به درآمدهای نفتی بیش از ۸۰۰ میلیارد دلاری در آن زمان و وضعیت درآمدهای کنونی دولت نمی‌کنند.
برنارد شاو در بخشی از نمایشنامه بشر و فوق بشر، که به فارسی به طور مجزا با نام «دون ژوان در جهنم» ترجمه شده است جمله درخشانی دارد. او از زبان یکی از شخصیت‌ها می‌گوید: «تو فکر می‌کنی بهشت و آسمان هم مثل زمین است که در آنجا نیز مردم به خودشان می‌قبولانند هر کارِ کرده را با توبه می‌شود نکرده کرد؟ که هر چیزِ گفته‌شده را با پس گرفتن حرف می‌شود نگفته گرفت؟ که هر چیز راست را با توافق عمومی می‌شود دروغ شمرد؟ نه. بهشت جای اربابان راستی و واقعیت است. برای همین است که من می‌خواهم بروم آنجا. (نمایشنامه دون ژوان در جهنم – صفحه ۳۵)».
یادآوری این جمله شهید بهشتی هم بی‌مناسبت نیست که بهشت را به بها می‌دهند نه بهانه.
۳-آقای شریعتمداری احتمالا به یاد دارند وقتی برجام که مورد حمایت رهبری بود، با تلاش دولت به سرانجام رسید و گشایش‌های اقتصادی و سیاسی به وجود آورد، از هیچ حمله و تخریبی دریغ نکردند و وقتی هم که ترامپ یک طرفه از برجام خارج شد و تحریم‌های سنگینی وضع کرد یا للعجب که باز هم به تخریب دولت پرداختند.
۴- همه مسئولان فارغ از جناح‌بندی‌های سیاسی مسئول کاستی‌های موجود هستند و هیچ‌کس از جمله جناب شریعتمداری نمی‌تواند دیگران را متهم و خود را مبری کند. به عنوان مثال توضیح دهند مخالفت با FATF، اکنون چه نتایجی به بار آورده است!؟ و آیا وقتی حملات اخیر برای محدود کردن فضای مجازی به ثمر نشست، پاسخگوی آسیب‌های بی‌شمار اقتصادی، سیاسی و اجتماعی خواهند بود؟ بعید می‌دانم.
خوب است آقای شریعتمداری نگاهی به اقدامات انجام‌شده در این دولت نیز داشته باشند، از جمله در کنترل کرونا، آن هم نه به عنوان دستاورد یک جناح، بلکه به عنوان اتفاقی مهم برای کلیت کشور. همه سوار یک کشتی هستیم.
۵- بارها بزرگان نظام تصریح کرده‌اند هر مشکل و مساله‌ای در کشور وجود داشته باشد باید از راه گفت‌وگو، نقد منصفانه و همدلانه مطرح و پیگیری شود و حتی اگر اشتباهاتی داشته باشند و بعضا مسئولانی خطایی کنند، باید از راه‌های پیش‌بینی شده و قانونی، آنها را دنبال کرد. اما اتهام‌های کلی که تنها شائبه تسویه حساب سیاسی دارند، جز نحیف‌تر کردن نهاد جمهوریت نظام و ناامیدی مردم از حاکمیت، چه کارکردی دارد!؟
۶- برای یادآوری مدیرمسئول کیهان درباره نقد منصفانه یا تخریب با اغراض سیاسی، فرمایشات رهبر معظم انقلاب در اول آذرماه ۱۳۸۷ در پاسخ به پرسش‌های دانشجویان دانشگاه صنعتی شریف درباره انتقاد و تخریب را مرور می‌کنیم:
انتقاد صحیح و دلسوزانه ضرری ندارد اما این انتقاد باید به تخریب نینجامد. بعضی‌ها طوری انتقاد می‌کنند که تخریب است؛ این مصلحت نیست؛ کسی که مسئولیت سنگینی در کشور بر دوشش هست و از او توقع داریم که فلان کار را بکند- اقتصاد را درست کند و...- اگر ما او را تقویت نکنیم، اگر یک وقت ضعفی هم پیدا شد، آن را نپوشانیم، آیا می توانیم چنین توقعی داشته باشیم؟
البته ایشان در سخنرانی نوروزی ۱۳۹۴ در حرم مطهر رضوی نیز فرمودند: کسانی هستند که این روش را قبول ندارند، این رفتار را قبول ندارند، این حرف را قبول ندارند، این سیاست را قبول ندارند؛ اینها منتقدند و انتقاد می‌کنند، مانعی ندارد اما انتقادها باید در چهارچوب منطقی باشد.
تذکر دادن هیچ اشکالی ندارد اما این تذکر باید جوری باشد که اعتماد عمومی را از کسانی که مسئولند و مشغول کارند، سلب نکند؛ تذکر دادن باید جوری باشد که موجب بی‌اعتمادی عمومی نشود، اهانت وجود نداشته باشد و روش‌های خشم‌آلود وجود نداشته باشد؛ همه با برادری اسلامی به مساله ارتباطِ میان دولت و ملت نگاه کنند و با آن شیوه رفتار بکنند.
نظر شما