به گزارش ایرناپلاس، بسیاری از تیم‌های حاضر در لیگ برتر با این سیستم بازی می‌کنند و یا مقابل تیم‌هایی که با این سیستم بازی می‌کنند روبرو شده‌اند. از طرفی پرسپولیس با این سیستم به عنوان غیررسمی قهرمانی در نیم‌فصل رسید.
پس از انتشار مطلب «انتخاب‌های اشتباه، پازل ناکامی آبی‌ها» شماری از کارشناسان و مربیان فوتبال در تماس با ایرناپلاس، نظرات کارشناسی خود را بیان کردند.
مسعود اقبالی پیش از صحبت در مورد تغییر سیستم آبی‌ها در دیدارهای نیم‌فصل اول به ایرناپلاس گفت: «در همه تیم‌های حاضر در ایران مربیان نقش زیادی در برد و باخت ندارند! دلیل آن برمی‌گردد به دانش و اطلاعات آنها که بسنده شده به همان کلاس مربیگری ۲۰ روزه‌ای که یکبار در آن شرکت کرده‌اند. یعنی هیچگونه شناختی از کیفیت و توانایی‌های بازیکنان خود در پست‌های مختلف ندارند. یعنی نمی‌دانند یک مدافع وسط و یا یک مهاجم باید چه ویژگی‌هایی داشته باشند.
شما باید براساس قابلیت‌های بازیکنان خود سیستم تعیین کنید. وقتی می‌گویید سیستم ۱-۳-۲-۴، یعنی دو هافبک دفاعی که انتخاب می‌کنید، باید قابلیت تدافعی و تهاجمی آن را بدانید. از بین این دو، اغلب یک نفر بیشتر روی تکل و خنثی کردن حملات حریف و دیگری روی پخش توپ و بازی‌سازی تمرکز دارند.»
مدرس کنفدراسیون فوتبال آسیا ادامه داد:«در انتخاب آن تک مهاجم باید وظایفش را نیز بدانید.زمانی ما یک علی دایی داشتیم و دیگر نداریم. این نشان‌دهنده این است که ما دیگر نمی‌توانیم سیستم ۱-۳-۲-۴ را بازی کنیم. این سیستم نیاز به مهاجمی قدرتمند دارد زیرا در دفاع، او اولین مدافع تیم خواهد بود و باید بتواند در پرسینگ شرکت کند. همچنین باید بتواند توپ را نگه دارد و دیگران را صاحب فرصت کند.
توانایی زدن ضربات سر و دقت در شوت‌زنی از مهم‌ترین قابلیت‌های تک مهاجم در این پست است و یا آن سه هافبک تهاجمی پشت سر تک مهاجم قرار دارند. از بین این سه، اغلب یک نفر موظف به بازی‌سازی از مرکز خواهد بود، با این وجود، گاه در بعضی تیم‌ها، مربی با دادن آزادی حرکت و اجازه جابه‌جایی به این سه، انتخاب بازی‌ساز را برعهده خود آنها می‌گذارد.»
وی افزود: «در صورت عملکرد مناسب سه هافبک تهاجمی، این سیستم برای مهاجم می‌تواند رویایی باشد زیرا توپ‌های بسیاری را برای او فراهم خواهند کرد. همچنین از نظر حمایت نیز مشکلی وجود نخواهد داشت؛ زیرا سه بازیکن تهاجمی در حملات به تک مهاجم کمک خواهند کرد و به علت نوع جای‌گیری آنها، دفاع حریف برای مارکینگ آنها دچار مشکل می‌شود و به همین دلیل مهاجم می‌تواند از این بی‌نظمی استفاده کرده و در فضاها قرار گیرد.
بنابراین یک مربی باید براساس قابلیت‌های بازیکنان خود سیستم را تعیین کند. وقتی استقلال می‌آید یکباره تغییر سیستم می‌دهد، اگر بازیکنانش به بلوغ تاکتیکی نرسیده باشند و همه وظایف را در آن سیستم دوم ندانند، تیم به هم ریخته می‌شود.»
این کارشناس فوتبال با تاکید بر اینکه مربیان باید روی سیستم‌ها کار کنند، گفت: «وقتی سیستم پایه شما ۱-۳-۲-۴ است، وقتی از دفاع به حمله می‌روید، روش‌تان تغییر می‌کند یعنی ۴ مدافع شما تبدیل می‌شود به ۳ دفاع؛ وقتی در خط هافبک ۵ بازیکن دارید، ۴ نفر آن به حمله می‌روند جابه‌جایی از خطوط مختلف به حمله، شکل تیمی عوض می‌شود.
وقتی از حمله به دفاع برمی‌گردید نیز این سیستم تغییر می‌کند و تبدیل می‌شود به ۱-۴-۵، ۲-۴-۴ و یا ۱-۵-۴. باید همه این موارد تمرین شود تا بازیکنان با آن کاملاً آشنا شوند.
در حال حاضر کتابی را ترجمه می‌کنیم بنام «ویژگی‌های پپ گواردیولا و مورینیو» که همه روی مسائل تاکتیکی بحث می‌کنند. اصلاً محور اساسی فوتبال تاکتیک است. بقیه محورها یعنی تکنیک، فیزیک و جنبه‌های روانی و اجتماعی بازی در محور تاکتیک می‌چرخد.»
اقبالی ادامه داد: «بنابراین اگر شما ویژگی‌های تاکتیکی را در موقع دفاع و حمله در هر سیستمی به بازیکنان خود آموزش ندهید و روی آن کار نکنید، چه پیش از آغاز فصل و یا در طول بازی‌ها، تیم دچار سردرگمی خواهد شد. یعنی بهترین بازیکنان را هم داشته باشید اگر در پست تخصصی خود ویژگی‌ها و قابلیت‌های آن پست را نداشته باشد، به طور حتم شما یک بازی را به صورت اتفاقی و براساس خلاقیت‌های فردی خواهید داشت. یعنی در فوتبال ما یک عده از بازیکن براساس خلاقیت‌های فردی بازی می‌کنند نه براساس برنامه‌ریزی تاکتیکی در حمله و دفاع. برای همین نیز یک روز خوبند و یک روز بد.
شما هیچگاه بارسلونا، رئال مادرید و یا بایرن مونیخ را بد نمی‌بینید. ممکن است ببازند، اما برنامه آنها درست است؛ داریم فوتبال را می‌بینیم و فوتبال دارد با شما حرف می‌زند؛ مثل یک موسیقیدان، شما اگر نت‌ها را ندانید نمی‌توانید یک موسیقیدان باشید.»
وی افزود: «نت‌های بازی همان تفکر تاکتیکی است و آن بلوغ تاکتیکی در پست‌های مختلف؛ وقتی آن را ندانید به طور حتم بازیکن بعد از ۵ دقیقه در داخل زمین که به حرف‌های شما گوش کرده به دنبال بازی خودش می‌رود. چرا؟ برای اینکه در وجود بازیکن نهادینه نشده است. بازیکن باید آنها را از دوران کودکی یاد بگیرد تا به بلوغ برسد. متاسفانه ما این موارد را در فوتبال خود نداریم و به همین دلیل است که افراد مختلف، وقتی سرمربی تیم‌های استقلال و یا پرسپولیس می‌شوند، تفاوت چندانی نمی‌کند!
در فوتبال ما این بازیکنان هستند که نتایج را رقم می‌زنند نه مربیان! یک علی کریمی پیدا می‌شود بازی را تغییر می‌دهد. چون براساس قابلیت‌های تکنیکی خود بازی می‌کند. در فوتبال ما دستیاران مربی نقشی ندارند و این یکی از ضعف‌های بزرگ فوتبال ماست. بیشتر آنها از وظایف خود ناآگاهند و به حاشیه می‌پردازند. چون بازیکنان مسائل تاکتیکی را اجرا نمی‌کنند آنها می‌روند به سمت مسائل حاشیه‌ای، یا به داور گیر می‌دهند، یا به تماشاگر، یا با بازیکن ذخیره و یا با نیمکت تیم مقابل درگیر می‌شوند. این یعنی رفتن به دنبال محرک‌های بیرونی! در واقع اینها مشکلات فوتبال ماست.»