به گزارش ایرناپلاس، چند روز پس از سخنان حرمت‌شکنانه یک فرد معمم در شبکه چهار سیما گذشته و احتمالا اصل ماجرا و حواشی آن را همگان شنیده‌اند؛ «حجت‌الاسلام»، «دکتر»، «استاد دانشگاه» و «عضو هیات علمی پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی» تنها بخشی از عناوین و القاب صاحب آن ادبیات یعنی حجت الاسلام احمد جهان‌بزرگی است؛ قصد بازنشر واکنش‌های مسئولان کشور و چهره‌های سرشناس کشور، مردم عادی در فضای مجازی و محکومیت گسترده ادبیات ایشان را نداریم؛ کاری هم به عذرخواهی رسمی رئیس صداوسیما از رییس جمهوری و مخاطبان که سه روز پس از بیانیه بدون عذرخواهی شبکه چهار سیما انجام شد، هم نداریم؛ حتی اگر این هتاکی‌ها تا انتخابات ۱۴۰۰ بیشتر شود نیز متعجب نخواهیم شد.
با این حال، به خوبی می‌دانیم دامن «حوزه و دانشگاه» در نظام مقدس جمهوری اسلامی باید از اینگونه رفتارها و ادبیات پاک باشد. خوشبختانه در کنار مقام‌های رسمی، این بار بسیاری از روحانیون سکوت نکردند و با انتقاد از هم لباس خود، از سخنان وی تبری جستند؛ از امام جمعه محترم ازنا گرفته تا شماری از مدرسان حوزه های علمیه در تهران و قم نظیرحجج اسلام محسن رهامی، محمود صلواتی، بهرام دلیر نقده ای، و شخص حجت الاسلام علی اکبر رشاد رییس پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی که آقای جهان بزرگی خود را عضو آن معرفی کرده است.
بطور مثال کسانی همچون حجت الاسلام دلیر از روحانیونی که قصد توهین به دیگران دارند خواسته است «اول از لباس روحانیت خود را درآورند بعد توهین کنند» و یا حجت الاسلام رهامی که تصریح کرده است«با لباس روحانیت تیشه به ریشه دین نزنیم». حتی چهره‌های سیاسی اصولگرایی مانند «حمیدرضا ترقی» نایب رئیس موتلفه نیز در نکوهش این رفتار وارد میدان شده و تاکید کرده اند:«این رفتار موهن نه تنها مغایر با قانون است بلکه هیچ انطباقی با سیاست‌های ابلاغی از سوی رهبر معظم انقلاب اسلامی ندارد».
به عنوان یک طالب علم و اخلاق و از منظر یک شاگرد دروس حوزوی و فقهی، روی سخنم ابتدا به نهادهای ناظر بر رفتار روحانیون به ویژه دادگاه ویژه روحانیت، سپس به شخص آقای جهان‌بزرگی است و قصد تعمیم مخاطب یا مخاطبان را ندارم.
حرمت‌شکنی از کدام مکتب؟
آقای جهان‌بزرگی! مسئولی که از نظر شما «در خانه نشسته است و ... » رئیس‌جمهوری کشوری است که در سه سال گذشته زیر شدیدترین فشارهای تروریسم اقتصادی، تحریم، کرونا و اهانت‌های مخالفان بوده است؛ اگر لازم می‌دانید گاهی به همین سیمای به ظاهر ملی که در یکی از شبکه‌هایش حاضر شدید، نگاه کنید؛ مسئول مورد نظر شما نه از خانه که در جلسه‌ها، نشست‌ها، ستادها، افتتاح‌ها و تریبون‌های متعدد، حضور فیزیکی فعال و روزانه دارد؛ واقعا نمی‌بینید؟!
چگونه به خودتان اجازه می‌دهید یک هم‌لباس خود را چنین تلخ و بی‌ادبانه متهم کنید؟!
کدام درس و مکتب حوزوی، حرمت‌شکنی و افترا را مجاز شمرده است؟!
در طول تلمذ در حوزه علمیه، کدام استاد اخلاقی به شما آموخته که عیب‌جویی مجاز است؟!
آیا لازم است برای شما که ظاهرا تا سطح «خارج» حوزوی آموخته‌اید، انبوهی از آیات و روایات معصومین (ص) را متذکر شویم که در نهی افترا و بدکلامی و در ستایش سخن «لین» و نرم است؟
در سوابق شما انبوهی از آثار مکتوب و عناوین مقالات درج شده است؛ از «اندیشه سیاسی امام خمینی(ره)» تا «نخبگان در جامعه اسلامی»، «سیری در اصول کلی اندیشه ائمه مکتب هدایت» و «اصول اندیشه سیاسی در اسلام و غرب»؛ حضرت امام خمینی(ره) در کدام فراز ار سخن و رفتارشان چنین هتاکانه علیه مسئولان نظام سخن گفته‌اند و لحن سخیف شما منطبق بر کدام اندیشه سیاسی ایشان است؟!
از نگاه ائمه اطهار(ع) چطور؟ آیا آن بزرگوران با مخالفان و منتقدان خود اینگونه سخن می‌راندند؟! آیا آنان نیز به استناد سخن طنز یک گوینده که اکنون مجالی برای دفاع از خود و شرح منظورش را ندارد، چوب حراج بر آبروی «بسیاری از مسئولان» می‌زدند؟
مردم چرا رای دادند!
فرموده‌اید «۳۰ درصد از زیرسوال رفتن اسلامیت جمهوری اسلامی، بخاطر مسئولین است، ۱۰ درصد بخاطر استکبار جهانی و ۱۰ درصد هم برعهده خود مردم» و تبیین کرده‌اید که «مردم مسئولند که مسئول خوب انتخاب کنند؛ چرا کسی که آزمایش خود را بد پس می‌دهد را دوباره انتخاب می‌کنیم؟»
نگاه شما به مسائل کلان سیاسی و از منظر استاد دانشگاه همین است؟
کاری به اعداد و درصدهای شگفت شما نداریم؛ از نظر شما مردمی که بار نخست به حسن روحانی رای داده بودند، وقتی رای خود را قاطعانه در سال ۹۶ تکرار کردند، واقعا مسئول زیر سوال رفتن اسلامیت نظام هستند!؟
دیدگاه شما نسبت به تروریسم اقتصادی و مضایق دشمن چگونه است؟
تحلیل شما از رویکرد کلان و هم‌کنشی نهادها و دستگاه‌های مختلف داخلی و سنگ‌اندازی‌های خارجی، حقیقتا همین‌گونه سبک و سست بنیان است؟
در سخنان خود از عدم حضور فیزیکی یک «مسئول» در جای جای کشور برآشفته شده‌اید؛ فرض کنیم مسئول مورد نظر شما واقعا ۷سال و نیم است که کنج خانه نشسته! فرض کنیم کرونا و پروتکل‌های علمی و بهداشتی همه مهمل هستند! فرض کنیم همه جلسه‌های هیات دولت، ستاد کرونا، افتتاح پروژه‌ها، جلسه سران قوا، جلسه‌های مشورت با مقام‌های ارشد کشور، همگی در منزل شخصی وی برگزار می‌شود! با این فرضیات باطل، واقعا معتقدید در دنیای جدید و براساس علم مدیریت و راهبری، یک مدیر باید بار سفر ببندد و شخصا عازم همه جای کشور شود تا مدیریت کند؟
عذرخواهی فراموش نشود
به واکنش‌های چند روز گذشته روحانیون و دو توصیه آنها دقت کنید؛ نخست اینکه شان و ارزش لباسی را که به تن دارید حفظ کنید و اگر قصد تجدیدنظر در ادبیات خود ندارید حداقل آن را از تن خود خارج کنید؛ دوم اینکه بعد از این‌همه واکنش در محکومیت اظهارات شما، حتی از سوی رئیس رسانه ملی، شایسته است شما نیز صریحا عذرخواهی کنید و راه بر هرگونه سوءاستفاده معاندان ببندید.
این کار علاوه بر تکریم روحانیت، تا حدی باعث ترمیم آسیب وارد شده به ساحت اخلاق و ادب خواهد بود. در خلوت خود به این پرسش‌ها خوب بیندیشید و اگر تواضع و شجاعت اقرار به خطا و جبران دنیوی هتاکی و زشتگویی‌تان را داشتید، اقدام کنید؛ اما اگر نه، بدا به حال دانشجویان شما و سیمای ملی، بدا به حال پژوهشگاه و دانشگاه، بدا به حال فرهنگ و اندیشه!
در عین حال، با توجه به پیامدهای سنگینی که بسیاری از روحانیون نیز در واکنش به این رفتار به آن اشاره‌کرده‌اند، به نظر می رسد ورود و برخورد دادگاه ویژه روحانیت و سرعت عمل در اقدام قضایی در این زمینه، یک نیاز اساسی است؛ زیرا آنچه از سوی یک روحانی علیه یک روحانی دیگر و آنهم در جایگاه رییس جمهوری اسلامی ایران رخ داد نه فقط یک بی‌اخلاقی آشکار بلکه بیشتر مرثیه‌ای بود بر اخلاق، فرهنگ، پژوهش، اندیشه و حتی تلویزیونی که قرار بود دانشگاه باشد.