به گزارش ایرناپلاس، جولان کرونای منحوس حالا به اوج خود رسیده و در همه جای دنیا وضعیتی به مراتب بدتر از موج اول آن ایجاد کرده است؛ در همین راستا بسیاری از دولت‌ها تصمیم‌های جدیدی برای مقابله موثرتر با این تهدید بهداشتی اتخاذ و آن را اعلام می کنند.
اما اعلام جریمه متخلفان از سوی ستاد ملی مقابله با کرونا با هجمه مخالفان دولت مواجه شده است. رسانه‌ای همسو با این جریان، اقدامات دولت و رئیس‌جمهوری را مترادف با «بی تفاوتی مسئولان در جنگ اقتصادی و بحران سلامت» دانسته و آنها را به پوشیدن «لباس رزم» توصیه کرده است.
عجیب‌تر آنکه منظور از پوشیدن لباس رزم از نگاه این رسانه‌ها، حضور بی‌واسطه و بدون رعایت پروتکل های بهداشتی در بین مردم و تکرار رفتارهایی است که نه تنها شائبه تبلیغاتی بودن آنها قوی است بلکه با انتقاد بسیاری ازکارشناسان مستقل بهداشتی هم مواجه شده است؛ گویی تنها راه تدبیر منطقی و سیاستگذاری عقلانی در شرایط کنونی رفتن حضور بدون فاصله اجتماعی در اجتماع و نقض دستورات ستاد ملی مقابله با کروناست!
رسانه‌های جریان تندروی مخالف دولت، چنان در انتقاد غیرمنصفانه خود، بی‌دقت عمل می‌کنند که در یک متن و ذیل یک عنوان، ابتدا دولت را شماتت کرده که چرا برای جلوگیری از مسافرت‌های غیرضرور، از قوه قهریه استفاده و جاده‌ها را مسدود نمی‌کند و چند سطر بعد، پیشنهاد افزایش عوارض بزرگراهی برای خودروهای غیر بومی را مغایر با فرهنگ‌سازی و زیرساخت‌های لازم قلمداد می‌کنند!
از این دست تناقض و ایرادهای جناحی و مبتنی بر سیاست‌زدگی که بگذریم، بد نیست نگاهی گذرا به عملکرد دولت در ۸ ماه کرونایی اخیر بیندازیم.
همزمان با نخستین روزهای تائید ورود ویروس کرونا به کشور، رئیس‌جمهوری بلافاصله دستور تشکیل ستاد ملی مقابله با کرونا را با حضور نمایندگان همه دستگاه‌های مسئول حاکمیتی صادر و خود در بیشتر جلسه‌های آن حاضر بوده است.
این ستاد در این مدت کوتاه علاوه بر تعطیلی سریع مراکز آموزشی و دانشگاهی که باعث جلوگیری از انتشار مهاناپذیر ویروس شد، طرح‌های مهمی چون وام یک میلیون تومانی با اقساط ۳۰ ماهه برای میلیون‌ها یارانه‌بگیر، تهیه و ابلاغ پروتکل‌های بهداشتی برای دستگاه‌های دولتی و غیردولتی، کاهش ساعات کار و حضور کارمندان ادارات، دورکاری حداکثری نهادهای عمومی، اعطای وام ودیعه مسکن برای مستاجران، تمدید مهلت اجاره‌ها با شرایط سال پیش، تهیه و تدارک بررگترین نرم‌افزار موبایلی کشور به نام شاد برای جمعیت بزرگ دانش‌آموزی، کمک و تامین نیرو برای راه‌اندازی مدرسه تلویزیونی، نظارت مستمر بر اصناف و کسبه، تعطیلی هزینه‌بر برخی مشاغل و ده‌ها تصمیم مهم دیگر را اتخاذ و اجرا کرده است.
این اقدامات در شرایطی بوده است که دولت همزمان با بزرگترین کسری بودجه و تحریم‌های ظالمانه مواجه بوده و تنها در یک قلم، برای هر بیمار کرونایی نزدیک به ۲۰ میلیون تومان هزینه می‌کند و تاکنون که نیمی از سال ۹۹ گذشته، حتی یک ماه هم پرداخت حقوق میلیون‌ها کارمند و حقوق‌بگیر شاغل و بازنشسته نه تنها به تعویق نیفتاده، بلکه با افزایش همراه بوده است.
نگاهی منصفانه به عملکرد دولت و کابینه رئیس‌جمهوری در این ماه‌ها نشان خواهد داد که آیا دولت توپ را به زمین مردم انداخته یا با همه امکانات پای کار است؛ و نه تنها لباس رزم بر تن کرده بلکه همزمان در دو جبهه جنگ اقتصادی و جنگ کرونایی حضور دارد.
از سوی دیگر، بهانه جدید مخالفان برای تاختن به دولت و رئیس‌جمهوری که در قالب انتقاد از جریمه‌های نقدی اندک برای متخلفان و نقض‌کنندگان دستورالعمل‌های بهداشتی، صورت می‌گیرد، اذهان مخاطبان را با این پرسش مهم مواجه می‌کند که آیا در کشورهای دیگر که دولت‌هایشان، مدت‌ها پیش جریمه‌های نقدی را برای جلوگیری از اشاعه ویروس کرونا اعمال کرده بودند، همگی برای «فرار از مسئولیت» بوده یا برای کمک به کادر درمانی که اکنون به مرز فرسایش رسیده‌اند؟
آیا در کشورهای توسعه یافته‌ای که هفته‌هاست جریمه‌های به مراتب بیشتر از ۵۰ هزار تومان ما را اعمال و اخذ می‌کنند، به معنای «انداختن توپ به زمین مردم» بوده یا تنبیه اهمال‌کارانی که جان خود و دیگران را به خطر می‌اندازند و رنج مضاعفی را بر پزشکان و پرستاران فراهم می‌کنند؟
برآوردهای اولیه نشان می‌دهد عموم مردم بویژه در تهران از اعمال جریمه نقدی متخلفان استقبال کرده و حتی خواستار افزایش مبلغ آن شده‌اند.
به نظر نمی‌رسد این نگاه در میان جامعه تحصیلکرده امروز ما طرفداران زیادی داشته باشد که مسئولی «لباس رزم به تن» کرده است که بی‌محابا دل به جمعیت بزند و بدون رعایت شیوه‌نامه‌های بهداشتی، فاصله‌گذاری را به عنوان توصیه موکد کارشناسان نقض کند؛ آنچه نیاز مبرم مردم و پاسخگوی معضلات انبوه کشور است، تدبیر و امیدی است که برخاسته از عقلانیت و خارج از نمایش‌های سیاسی باشد؛ لباس رزم را وارونه نشان ندهیم.