در یادداشت این روزنامه که با نام «دکتر محمدحسین محترم» منتشر شده، ادعا شده «دولت تدبیر و امید با خوشبینی کاذب و نگاه اشتباه به غرب، وارد مذاکرات برجامی شد و متوهمانه خود را بی‌نیاز از تعامل با دیگر کشورها و به‌خصوص در شرق دانست و در حال خراب کردن پل‌های پشت سر خود بود.» این در حالی است که همه ناظران می‌دانند دو رکن مهم برجام که در شکل‌گیری این توافق مهم بین المللی تاثیر سرنوشت‌سازی داشتند، چین و روسیه بودند و وزیر امور خارجه و دیپلمات‌های کشورمان مذاکرات تنگاتنگی، بیش از اروپایی‌ها با همتایان چین و روس خود داشته‌اند.
نویسنده این یادداشت که تلاش‌های ما برای یافتن تصویری از او به نتیجه نرسید، در ادامه مدعی شده: «رویکرد غلط و نافی منافع و امنیت ملی موجب ایجاد شک و تردیدهایی در کشورهای دوست شد و سال ۹۳ در سفر آقای روحانی به پکن خود را نشان داد و او برخلاف پروتکل‌های دیپلماتیک بین‌المللی فقط مورد استقبال معاون وزیر امورخارجه و معاون شهردار شانگهای در پایین‌ترین رده دیپلماتیک قرار گرفت!»
این ادعا در حالی است که با یک جست‌وجوی ساده در اینترنت، اخبار و تصاویر استقبال رئیس جمهوری چین از همتای ایرانی خود و مذاکره با او در دسترس بود؛ با این حال به نظر می‌رسد برای برخی تخطئه دولت و رئیس جمهوری و تخریب برجام حتی به قیمت تضعیف آبروی کشور پسندیده و دارای ثواب است!
مطابق خبر ۷۷۷۶۵، منتشره در پنجشنبه یکم خرداد ۱۳۹۳«رییس‌جمهوری اسلامی ایران صبح پنجشنبه در آغاز بخش دوم سفر خود به چین برای دیداری دوجانبه از سوی شین جی پینگ رییس جمهوری این کشور مورد استقبال رسمی قرار گرفت. در مراسم استقبال رسمی از دکتر حسن روحانی پس از نواخته شدن سرود ملی ایران و چین، رؤسای جمهوری دو کشور از یگان تشریفات سان دیدند. در جریان این مراسم به افتخار حضور رییس جمهوری اسلامی ایران و هیأت همراه ۲۱ گلوله توپ شلیک شد و رؤسای جمهوری ایران و چین، هیأت‌های عالی‌رتبه مقامات همراه را به یکدیگر معرفی کردند.»
بخش نخست سفر رئیس جمهوری به چین برای شرکت در چهارمین نشست سران تعامل و اقدامات اعتمادسازی در آسیا (سیکا) در شانگهای انجام شد و بخش دوم آن در پکن بود.
در ادامه این یادداشت ادعا شده: «متاسفانه یک هفته بعد از شروع اجرای برجام پیشنهادهای شی‌جین‌پنگ در سفر به تهران، از جمله هدف‌گذاری حجم مبادلات تجاری- اقتصادی۶۰۰ میلیارد دلاری دو کشور در طول ۲۵ سال با همان نگاه اشتباه به غرب از سوی دولت جدی گرفته و پیگیری نشد». این در حالی است که اعلام این رقم از سوی روحانی انجام شده و رییس‌جمهوری در نشست هیات‌های عالی رتبه دو کشور، ضمن استقبال از توافق جامع ۲۵ ساله، «از لزوم ایجاد تحول بزرگ در روابط اقتصادی دو کشور در فضای پسابرجام و رفع تحریم‌ها خبر داده و گفته است: پیش‌بینی می‌کنیم رقم مبادلات اقتصادی تهران و پکن در ۱۰ سال آینده به ۶۰۰ میلیارد دلار ارتقا یابد.»
البته روشن است که ارتقاء روابط و تعاملات سیاسی اقتصادی، نیازمند پیش‌زمینه‌هایی است که بسیاری به جای توجه به آنها، سر در برف کرده و بعد از بروز مشکل، تقصیرها را به گردن دولتمردان میانه میدان می‌اندازند.
این یادداشت در ادامه مدعی شده: «به گفته یکی از اعضای کمیسیون اقتصادی مجلس در صحن علنی، حتی سال گذشته که رئیس این کمیسیون در راس هیئتی به چین سفر کرد و بعد از چهار روز مذاکرات فشرده و حصول توافقات بسیار خوبی برگشت و نتیجه را به وزارت خارجه ارائه کرد، ولی ظاهرا برای جلوگیری از ناخشنودی آمریکا! به آن عمل نکردند.»
به نظر می‌رسد مقصود یادداشت‌نویس، نطق نماینده جدید گناباد در مجلس در روز حضور وزیر امور خارجه در مجلس است که خطاب به ظریف گفته بود: «پورابراهیمی سال گذشته در رأس هیاتی به چین سفر کرد و به توافقات خوبی رسیدند که جای تعجب دارد شما به آنان گفتید چون آمریکایی‌ها این توافق‌ها را قبول ندارند پس ما هم آن را نمی‌پذیریم!»
صرف نظر از حمایت قاطع رهبر انقلاب از دکتر ظریف که فرمودند «توهین و دشنام و نسبتِ بدون علم به دولتمردان به‌هیچ‌وجه جایز نیست و برخی از این نسبت‌ها حرام شرعی است»، در حالی نویسنده یادداشت و برخی نمایندگان تازه وارد و غیرمطلع، پیش نرفتن مبادلات تجاری با چین را با تهمت به وزارت امور خارجه بابت خشنود کردن آمریکا خوانده‌اند که به گفته مجیدرضا حریری رییس اتاق بازرگانی ایران و چین، «در حال حاضر عملا هیچ مبادله بانکی با روسیه و چین نداریم و اگر فردی با پاسپورت ایرانی در این کشورها درخواست خدمات بانکی کند، از ارائه آن خودداری می‌شود.»
وی گفته هیچ بانکی حاضر به همکاری با ما نیست چون در مظان پولشویی هستیم و این منهای تحریم‌های آمریکاست که باعث فشار مضاعف روی ما شده است. اکنون دو مشکل اساسی در سیستم بانکی داریم؛ یکی تحریم‌های آمریکا که هر کشور همکار با ما را در تور تحریم‌های خود قرار می‌دهد. مشکل دوم، موضوع FATF است که نپذیرفتن شرایط آن موجب این مشکل شده. به طوری که در هفته اخیر از سوی این نهاد مالی بارها به سیستم‌های بانکی دنیا بخشنامه شده مبنی بر اینکه ایران یک کشور پرریسک است و باید مبادلات مالی آن به شدت کنترل شود.
به نظر می‌رسد افرادی که با ناآگاهی و کم‌تجربگی تلاش می‌کنند بار مشکلات را به دوش دولتمردان انداخته و مسایل را فقط از زاویه سیاسی و جناحی تفسیر کنند، بهتر است کمی دانش خود را ارتقا داده و به جای اتهام‌پراکنی و چوب گذاشتن لای چرخ مسئولان، خود به کمک مسیر توسعه و بالندگی کشور بیایند.