اخیراً تلگراف در گزارشی، علل و میزان تبعیض نژادی و نابرابری‌های سیستماتیک علیه سیاهپوستان و سایر گروه‌های قومی را منتشر کرده است.
از زمان قتل جورج فلوید در مینیاپولیس، اعتراض و قیام با پیشگامی جنبش «زندگی سیاهان مهم است» به بیرون از مرزهای ایالات متحده کشیده شده است. این موضوع باعث پیش کشیدن موضوع نژادپرستی در جهان شده که در انگلیس نیز بی‌سابقه نیست. این کشور نیز تاریخ قابل دفاعی در این زمینه ندارد. اواخر هفته گذشته، مردم در اعتراضات ضد نژادپرستی بریستول، مجسمه بازرگان برده و نیکوکار را از جا کندند و آن را به بندرگاه انداختند.
مشکلاتی که سیاهپوستان آمریکا در مقایسه با سیاهپوستان انگلیس با آن مواجه می‌شوند، از بسیاری جهات قابل مقایسه با یکدیگر نیست. از سال ۲۰۱۵، ۳۳ نفر از سیاهان، آسیایی‌ها و اقلیت‌های قومی که تحت بازداشت پلیس انگلیس بودند، کشته شدند اما همزمان، ۱۹۴۴ سیاه‌پوست توسط پلیس ایالات متحده به قتل رسیده‌اند. با این حال، اتهام نژادپرستی علیه پلیس همچنان باقی است؛ چراکه سیاهان بیش از سایرین، مسئله نیروهای پلیس هستند و توسط آنها بازخواست و دستگیر می‌شوند.
نابرابری‌های عمیق سیاسی و اجتماعی، همچنان در سطح وسیعی در جامعه انگلیس وجود دارد و از آن بدتر اینکه سیاهان انگلیس در رأس مشاغل هزینه‌زا و میزان مرگ‌ومیر ناشی از کرونا قرار دارند.
عدالت نامتوازن
فریاد «نه عدالت، نه صلح» هفته گذشته، در اعتراضات لندن طنین‌انداز شد. اگرچه تصاویری از وحشیگری پلیس ایالات متحده در بریتانیا به چشم نمی‌خورد، اما یک موج پنهان نابرابری در جامعه انگلیس در جریان است. در هر سطحی از سیستم عدالت قضایی، سیاهان در انگلیس و ولز هدف وحشیگری پلیس‌اند. سیاهپوستان، سه برابر سفیدپوستان در انگلیس و ولز بازداشت می‌شوند؛ به عبارتی، ۳۲ نفر از هزار نفر در برابر، ۹ نفر از هزار نفر.
این موضوع درباره بحران کووید-۱۹ نیز صادق بود؛ سیاهان بیش از سایرین به دلیل نقض قوانین قرنطینه توسط پلیس کلانشهرها بازداشت و جریمه شدند. از اواسط ماه مه، ۲۶ درصد از اخطاریه جرایم ثابت، ۳۱ درصد از دستگیری‌ها به دلیل نقض قوانین قرنطینه شامل سیاهان لندن می‌شود، این در حالی است که آنها تنها ۱۲ درصد از جمعیت پایتخت را تشکیل می‌دهند.
زمانی‌که آنها دستگیر می‌شوند، به طرز فزاینده‌ای ممکن است مورد خشونت پلیس قرار گیرند. آنها چهار برابر میانگین توسط پلیس مهار فیزیکی می‌شوند، بیش از 6 برابر سایرین هدف سلاح‌های کمتر کشنده قرار می‌گیرند و هفت برابر بیش از سایرین احتمال دارد هدف شلیک قرار گیرند.
در سال ۲۰۱۸ و ۲۰۱۹، چهار برابر بیش از سایرین باتوم و اسپری فلفل علیه سیاهپوستان استفاده شده است یا آنکه موضوع مهارت‌های غیرمسلحانه، ازجمله اعتصابات جعلی و گمراه‌کننده، تکنیک‌های رزمی نقطه فشار و اتهام مشترک بوده‌اند. اتهام استفاده نامناسب در بازخواست سیاهان همواره علیه سطوح مختلف سیستم پلیسی انگلیس مطرح است.
در سال‌های ۲۰۱۰ و ۲۰۱۱ از هر ۱۰ سیاه‌پوست، یک نفر مورد بازخواست پلیس قرار گرفته است. طی این سال‌ها، این رقم به طرز چشمگیری کاهش یافته است؛ چراکه پلیس از این تکنیک به‌عنوان روشی بازدارنده استفاده می‌کند. این تا حدی ناشی از احتمال گسترش مخاطرات است.
مرکز آموزش‌های پلیس می‌گوید: «مخاطرات اساسی وجود دارد که با جلوگیری و بازرسی نابجا پیوند خورده است». استفاده نامناسب از ایست و بازرسی گروهای خاص اجتماعی -ازجمله سیاهان، اقلیت‌های قومی و جوانان- ممکن است این احساس را که هدف بی‌عدالتی قرار دارند، در آنها افزایش دهد.
بر اساس داده‌های مربوط به سال‌های اخیر، سیاهپوستان همچنان ۹.۵ برابر سفیدپوستان توسط پلیس متوقف می‌شوند. پس از آنکه پاتریک پاتل، وزیر کشور از گسترش بازرسی‌های بدون سوءظن به‌منظور جلوگیری از جرائم چاقوکشی خبر داد، این رقم مجدد افزایش یافت. همزمان، سیاهان بیشتر قربانی جرایم می‌شوند؛ هر ۶۰ نفر از هزار نفر در مقایسه با ۴۲ نفر از هزار سفیدپوست در سال‌های ۲۰۱۸ و ۲۰۱۹.
بررسی‌های وزارت کشور نشان می‌دهد طی سال‌های اخیر، میزان جنایات با انگیزه‌های نژادپرستانه افزایش یافته است. در سال‌های ۲۰۱۸ و ۲۰۱۹ ، ۷۸هزار و ۹۹۱ مورد گزارش شده است. سال گذشته، این رقم ۷۱هزار و ۲۶۴ مورد بوده است. کووید-۱۹ بیش از پیش نابرابری‌های سیستماتیک را آشکار کرد؛ جلوه‌های آشکار بی‌عدالتی و نژادپرستی در انگلیس متأثر از ناکارآمدی سیستماتیک است.
بر اساس گزارش هفته‌های اخیر، دفتر آمار ملی و بهداشت عمومی انگلیس در پی چرایی بالا بودن نرخ مرگ‌ومیر ناشی از کووید-۱۹ در جوامع سیاهان، آسیایی‌تبارها و اقلیت‌های قومی (BAME) است. بدترین تأثیر را بر زنان و مردان سیاه‌پوست داشته است؛ محاسبات دفتر آمار ملی و بهداشت عمومی انگلیس نشان می‌دهد سیاهپوستان، چهار برابر همتایان سفید خود -بر اساس سن- جانشان را از دست داده‌اند. یافته‌های دفتر آمار ملی و بهداشت عمومی انگلیس نشان می‌دهد نیمی از این دگرگونی‌ها را می‌توان با فاکتورهای جمعیتی دیگر مانند محل زندگی، سطح محرومیت و سطح تحصیلات توضیح داد.
پس از این اصلاح، نه دفتر آمار ملی و بهداشت عمومی انگلیس و نه سازمان بهداشت عمومی انگلیس نمی‌توانند نتایج قطعی درباره افزایش خطر ابتلا به کووید-۱۹ در بین اقلیت‌ها ارائه کنند. آنها اعتراف کردند مدل مطالعاتی آنها نقص داشته است و هیچ‌یک معتقد نیستند افزایش خطر ابتلا به کووید-۱۹ تابعی از مسائل نژادی است. از این‌رو، تمایلی به ارائه راهکار و توصیه به جوامع سیاهان، آسیایی‌تبارها و اقلیت‌های قومی (BAME) برای کاهش احتمال ابتلا به کرونا ندارند.
بنابر اعلام سازمان بهداشت عمومی انگلیس، این تصویر پیچیده‌تر و بسته به عوامل اجتماعی است که اندازه‌گیری آنها دشوار است: جوامع سیاهان، آسیایی‌تبارها و اقلیت‌های قومی (BAME) در معرض ابتلا به این عفونت قرار دارند؛ چراکه اغلب در مناطق شلوغ شهری زندگی می‌کنند و مشاغل پرخطر دارند. به این ترتیب، این جوامع در مقایسه با گروه‌های سفیدپوستی که در خارج از بریتانیا متولد شده‌اند، به دلایل فرهنگی و زبانی با موانع بیشتری مواجهند.
معایب اقتصادی و اجتماعی
از نظر اقتصادی، سیاهپوستان در مقایسه با همتایان سفیدپوست خود در وضعیت بدتری قرار دارند. ۲۲ درصد کودکان سیاه‌پوست، در خانواده‌های کم درآمد زندگی می‌کنند.
نسبت اشتغال سیاهپوستان انگلیس ۶۶.۹ درصد و اشتغال سفیدپوستان ۷۶.۴ درصد است که نشان می‌دهد میزان اشتغال سیاهان کمتر است. آنها (سیاهپوستان) همچنین با شکاف ۹ درصدی درآمد ساعتی کمترین دستمزد را دریافت می‌کنند. متوسط ثروت خانوارهای سیاه‌پوست انگلیس، به طرز چشمگیری از خانوارهای سفیدپوست کمتر است. بر اساس یافته‌های دفتر آمار ملی انگلیس، گروه‌های سیاه‌پوست آفریقایی‌تبار ۹ بار کمتر از ثروت برخوردارند.
اگرچه نتایج تحصیلی دانش‌آموزان سیاه‌پوست طی سال‌های اخیر بهبود یافته است، اما همچنان برای دستیابی به سطوح بالای جامعه انگلیس با موانع متعددی مواجهند. این درباره شرایط تحصیلی ۳.۱ درصد پذیرفته‌شدگان سیاه‌پوست آکسفورد صادق است که تعدادشان افزایش یافته است. ۶.۲ درصد از این دانشجویان وارد بازار کار می‌شوند. نسبت کارمندان سیاه‌پوست با درآمد بالا، ۱۶.۳ درصد در گروه‌های قومیتی اعلام شده است.
این یک معضل است، به این معنی که افراد این جوامع فرصت کمتری برای حضور در شرکت‌ها یا سمت‌های مشابه (با سفیدپوستان) را دارند. همچنان شواهد زیادی مبنی بر وجود تبعیض نژادی سیستماتیک در بریتانیا وجود دارد و تغییرات فرهنگی بزرگ پیش از این تغییر ضروری است.