تقریباً نیم‌قرن شده است و همه ما چشم انتظاریم؛ انتظاری که شاید این بار به پایان برسد. حالا همه نگاه‌ها به حمید استیلی و شاگردان اوست. آن خاطره شیرینی که با استیلی رقم زدیم و در جام جهانی به یک پیروزی دلچسب برابر آمریکا دست یافتیم، امیدهایمان را زنده می‌کند. شاید او این‌بار با تیم امید بخواهد خاطره خوش دیگری را برای همه ما رقم بزند که امیدواریم این مسئله محقق شود.
فوتبال ایران تجربه حضور در بازی‌های المپیک را دارد. ۱۹۴۶ توکیو که با ۱۸ بازیکن راهی ژاپن شدیم تا اولین حضور ما در این آوردگاه ورزشی در هجدهمین دوره بازی‌های المپیک رقم بخورد. دومین حضور ما به سال ۱۹۷۲ بازمی‌گردد؛ سالی که در مونیخ آلمان غربی آن زمان، با ۱۹ بازیکن به میدان رفتیم تا فوتبال ایران در بیستمین دوره بازی‌های المپیک، نماینده‌ای داشته باشد. آخرین حضور ما در بازی‌های المپیک به سال ۱۹۷۶ باز می‌گردد. بیست و یکمین دوره بازی‌های المپیک به میزبانی مونترال کانادا برگزار شد و فوتبال ایران در کنار رشته‌هایی از جمله تیراندازی، شمشیربازی، بوکس، دوچرخه‌سواری، وزنه‌برداری ، واترپلو، دوومیدانی ، کشتی آزاد و فرنگی در این بازی‌ها حضور یافت.
فراز و نشیب با امیدهایی که امید همه به آنهاست
متأسفانه عادت بدی پیدا کرده‌ایم؛ عادتی که در نهایت به خودمان هم ضربه می‌زند. هر دوره قبل از المپیک و در شرایطی که زمان چندانی تا آغاز بازی‌ها نداریم به تکاپو می‌افتیم و برای رسیدن به المپیک حاضریم هر کاری بکنیم، اما وقتی ناکام می‌مانیم، از چهار سال آینده سخن می‌گوییم و وعده آینده را می‌دهیم. اما افسوس که از این چهار سال هم زمان بسیاری را هدر می‌رود و این داستان تکراری در تاریخ ورزش ما یک سریال بی‌پایان است. این بار هم شرایط همین بود. تیم امید زمان بسیاری را برای هماهنگی و تمرین از دست داد؛ تیمی که در همین چند وقت اخیر با رفتن فرهاد مجیدی به حمید استیلی رسید. تیمی که خیلی‌ها اذعان دارند شاید بتواند طلسم ۴۴ ساله را بشکند و دل میلیون‌ها ایرانی ورزش دوست را شاد کند؛ مسئله‌ای که امیدواریم محقق شود چرا که به توانایی و قدرت این امیدها ایمان داریم.
رفاقتی که حرف اول را می‌زند
آنهایی که از نزدیک در جریان روند فعالیت تیم فوتبال امید ایران هستند به یک مسئله اشراف دارند: رفاقت و همدلی در بین بازیکنان امید موج می‌زند. بازیکنان یک خانواده شده و گوش به فرمان مرد اول تیم خود هستند. شاید این رفاقتی که به‌واسطه حضور استیلی در تیم ایجاد شده، نقطه قوتی باشد که مدت‌هاست دنبالش بودیم. حالا امیدهای ما همانند سربازانی هستند که در میدان جنگ به میدان می‌روند. سربازانی که می‌دانند برای فتح و رسیدن به موفقیت، چاره‌ای جز حمایت و پشتیبانی از همدیگر ندارند و باید از این مسیر سخت سنگلاخی به‌سلامت عبور کنند.
از تیم ملی تا تیم امید
متأسفانه این روزها تیم ملی فوتبال ما شرایط خوبی ندارد، شرایطی که شاید در نهایت ما را به جایی برساند که نتوانیم در جام جهانی حاضر شویم.در چنین شرایطی همه نگاه‌ها به امیدهای ایران است و بی‌شک این مسئله، فشار مضاعفی روی بازیکنان جوان امید وارد خواهد ساخت.
به اعتقاد حمید استیلی، حمایت‌های خوبی از سوی مسئولان ورزش کشور از امیدها شده است. با آنکه بازیکنان این تیم جلسات کمی را کنار هم سپری کرده‌اند، اما رفاقت در بین آنها موج می‌زند. استیلی از شرایط موجود آگاه است و نیک می‌داند چه راه سختی در پیش دارد، اما به نکته‌ای اشاره می‌کند که امیدها را زنده نگه می‌دارد. در گفت‌وگویی که با او داشتم تأکید کرد به دنبال بازی زیبا و تماشاگرپسند است. به دنبال موفقیت بوده و برای رسیدن به آن تمامی راهکارهای لازم را تدارک دیده و باید امیدوار بود این بار اما و اگرهای ورزشی، با ما ساز موافق بنوازد.
کیفیت و انگیزه دو عامل کلیدی در تیم امید
تیم ملی امید ایران تفاوت دیگری نسبت به دوره‌های قبلی خود دارد. جدا از آنچه تاکنون درباره آنها گفتیم، باید به این نکته هم اشاره داشت که بازیکنان حمید استیلی از توانایی قابل قبولی برخوردار هستند که این مسئله کیفیت بازی تیمی را نیز افزایش می‌دهد. از سویی دیگر، جوانان مستعد فوتبال کشورمان انگیزه مضاعفی برای نشان دادن توانمندی‌ها و پتانسیل‌های خود دارند چرا که نیک می‌دانند همه نگاه‌ها به آنهاست و می‌روند شاید پس از نزدیک به نیم قرن، تاریخ‌ساز شوند.
به فهرست تیم امید که نگاه می‌کنیم به نام‌هایی از جمله مهدی قائدی، امید نورافکن، مهدی نوراللهی، محمد محبی، رضا جبیره، علی شجاعی، امیر روستایی، رضا شکاری، متین کریم‌زاده، معراج اسماعیلی، اللهیار صیادمنش، امیرحسین حسین زاده، جعفر سلمانی، شاهین طاهرخانی، مجتبی نجاریان، حسین ساکی، حبیب فرعباسی، رضا دهقانی، مهران درخشان‌مهر، عارف آقاسی، سینا زامهران، محمد خدابنده‌لو و مهدی مهدی‌خانی بر می‌خوریم؛ بازیکنانی که هر کدام شایستگی پوشیدن لباس تیم ملی امید را داشته و امیدواریم جواز حضور در المپیک را به دست آورند.
گروه سخت و حریفانی قدرتمند
بدون شک همگان به این مسئله اذعان دارند که تیم امید ایران در گروهی سخت با حریفانی قدرتمند بازی دارد. بازی‌های گروه C مرحله نهایی رقابت‌های قهرمانی زیر ۲۳ سال آسیا و انتخابی بازی‌های المپیک ۲۰۲۰ با حضور تیم‌های المپیک ایران، ازبکستان، کره‌جنوبی و چین قرار است در شهر سونگخلا و استادیوم تینسولانون تایلند برگزار شود. شاگردان استیلی در نخستین دیدار خود باید فردا پنجشنبه ۱۹ دی‌ماه به مصاف تیم خوب ازبکستان بروند. دیداری که برای ما بسیار حیاتی و مهم است و اگر بتوانیم گام نخست را محکم برداریم، امیدهایمان دوچندان میشود.
یکشنبه ۲۲ دی‌ماه، تیم سرعتی و منظم کره‌جنوبی در مقابل امیدهای ایران صف‌آرایی خواهد کرد. دیداری که قرار است طبق برنامه ساعت ۱۷:۱۵ دقیقه انجام شود. اما آخرین بازی ما در این مرحله به روز چهارشنبه ۲۵ دی بازخواهد گشت، جایی که ایران و چین رو در روی هم قرار می‌گیرند.
اگر بتوانیم از این مرحله به‌سلامت عبور کنیم که امیدواریم این‌چنین شود، باید منتظر سایر نتایج هم باشیم تا حریفان بعدی ایران مشخص شوند؛ مرحله‌ای که تیم‌های اول و دوم گروه‌های سوم و چهارم باید به مصاف هم بروند. در گروه اول تایلند، عراق، استرالیا، بحرین، در گروه دوم قطر، ژاپن، عربستان، سوریه و در گروه چهارم ویتنام، اردن، کره شمالی و امارات حضور دارند. با این شرایط در صورت صعود تیم امید ایران باید چشم انتظار یکی از تیم‌های ویتنام، اردن، کره شمالی و امارات باشیم. در پایان این دوره از مسابقات سه تیم برتر جواز حضور در المپیک ۲۰۲۰ توکیو را که ۳ تا ۱۹ مرداد به میزبانی ژاپن برگزار خواهد شد، به دست خواهند آورد.
رقابت‌های تیم‌های اول و دوم گروه‌های سوم و چهارم نیز روز یکشنبه ۱۹ ژانویه در بانکوک برگزار خواهد شد.