با توجه به ممنوعیت ورود خودروها به خیابانهای اطراف محل تشییع، بیشتر جمعیت از مترو برای حضور در برنامه استفاده کردند؛ با این حال بسیاری که تصور می‌کردند به راحتی میتوانند از ایستگاه میدان انقلاب و اطراف آن خارج شده و در تشییع حاضر شدند، به دلیل ازدحام جمعیت، به ایستگاه‌های دیگر هدایت و ناگزیر در ایستگاه‌های دورتر پیاده شدند و مسافت زیادی را پیاده طی کردند. این اتفاق هم در ایستگاه دروازه شمیران و هم ایستگاه شادمان که ایستگاه تقاطعی هستند رخ داد و مردمی که می‌خواستند از طریق آنها به سمت انقلاب خط عوض کنند، به دلیل قفل بودن ایستگاه ترجیح دادند پیاده روی را زودتر آغاز کنند.
از شرق خیابان انقلاب، سیل جمعیت از دروازه دولت آغاز شده بود و ساعت‌ها قبل از حرکت پیکر شهدا از دانشگاه تهران، میدان آزادی سرشار از جمعیت سوگوار بود و خیابانهای موازی بالا و پایین خیابان انقلاب و آزادی هم جمعیت زیادی را در خود جای داده بود. در غرب تهران، خیابان بهبودی نیز مملو از جمعیت بود و با وجود آن که خیابان آزادی هر سال محل برگزاری راهپیمایی ۲۲ بهمن است، به گفته یکی از ساکنین خیابان نیایش غربی(حوالی خیابان بهبودی) در این چندسال، هیچ گاه این قدر مملو از جمعیت نبوده است.
نیروهای انتظامی تلاش کردند برای ورود شخصیت‌ها به زمین چمن و جایگاه دانشگاه تهران، خیابان فخر رازی را مسدود کنند؛ حال آن که این کار به سختی امکان‌پذیر شد و افرادی چون آیت‌الله صادق لاریجانی، رئیس مجمع تشخیص مصلحت و مجید انصاری، دیگر عضو مجمع که درست در دست دو برادرش در حال حرکت بودند، با دشواری توانستند خود را از میان مردم عبور دهند.
گزارش‌های خبرنگاران ایرناپلاس از نقاط مختلف مراسم تشییع حاکی است، به رغم آن که طیف مذهبی و انقلابی در میان جمعیت پررنگ‌تر دیده می‌شوند، اقشار متنوع دیگر با انواع مختلف حجاب و نیز افرادی با رویکردهای سیاسی متکثر حتی ملی‌مذهبی‌ها یا سیاسیونی که بابت فعالیت خود سابقه زندان دارند، در میان جمعیت به چشم می‌خوردند و همه برای قدردانی از شهید امنیت وطن گرد هم آمده بودند.
برخی از مردم نیز از شهرهای اطراف خود را به مراسم رسانده بودند و پلاک‌های شهرستان هم در اطراف محل برگزاری تشییع دیده می‌شد.
ایستگاه‌های صلواتی چندان زیاد نبود، با این حال برخی مردم با توجه به برگزاری برنامه در صبح، نان و پنیر بین مردم پخش می‌کردند.
دو نوع پیشانی‌بند من سلیمانی‌ام و هوالمنتقم (که خدا را انتقام‌گیرنده خون شهدا می‌داند) با رنگ قرمز بر پیشانی برخی جوانان و زنان و مردان دیده می‌شد. همچنین انواع پوسترهای چاپ شده توسط ارگانهای مختلف از شهید سلیمانی و یارانش در دست مردم بود؛ با این حال بسیاری از ساختمانهای میانه راه اعم از خصوصی و دولتی نیز با نصب بنرهایی از طرف خود شهادت سردار سلیمانی را تسلیت گفته بودند.
نوشته‌هایی مثل «خون‌بهایت فتح قدس است» و «انتقام سخت» در دستان مردم بود. از پرچم‌هایی که زیاد دیده می‌شد، علاوه بر پرچم ایران و حزب‌الله و پرچمهای عاشورایی، پرچم گروه الحشد الشعبی بود؛ همان گروهی که ابومهدی المهندس نایب رئیس آن همراه سردار سلیمانی به شهادت رسید.
بسیاری از مردم عزادار که به دلیل ازدحام از حضور در مراسم نماز بر پیکر شهدا بازماندند، ناگزیر در خیابانهای دورتر مستقر شدند که البته صدای مراسم هم در آنجا شنیده نمی‌شد.
الله اکبر، لا اله الا الله، مرگ بر آمریکا، اسرائیل و آل سعود، شعارهای اصلی حاضران بود. همچنین اشعار مداحی که از بلندگوها پخش می‌شد، ازسوی مردم تکرار می‌شد.
انتخاب حاج صادق آهنگران به عنوان مداح تشییع، هم یادآور دوران دفاع مقدس و از نگاه برخی تلاش برای پرهیز از شعارهای تفرقه‌افکن بود.
با وجود برخی دست‌نوشته ها، کمتر کسی از شعارهای اختلافی و داخلی استفاده می‌کرد و با این شعارها کمتر همراهی می‌شد.
فشار جمعیت در مقاطعی مشکل‌ساز شد، از جمله قبل از ورود پیکرها به خیابان آزادی که بخشی از جمعیت با فشار به خیابانهای اطراف وارد شدند.
سرانجام ساعت سه و ربع بعدازظهر، بعد از نزدیک شش ساعت، پیکر مطهر شهدا به نزدیکی میدان آزادی رسید و با این وصف اهالی قم که قرار بود بعدازظهر امروز میزبان شهیدان باشند، زودتر از غروب، پیکر شهدا را استقبال نخواهند کرد.
حاج قاسم سلیمانی فردا بعد از تشییع در زادگاهش کرمان به خاک سپرده می‌شود؛ شاید همین همگرایی مردم، آن هم بعد از رخدادهای تلخ آبان ماه، آخرین ارمغان حاج قاسم برای مردم ایران باشد؛ شاید هنوز چشم او به مردم و مسوولان است تا ببیند، آیا میراث او که امنیت و وحدت است، پاس داشته می‌شود؟