بدون تردید دست خالی برگشتن شاگردان مارک ویلموتس به خانه، فرمان گروه را به دست تیم‌های ملی عراق و بحرین خواهد داد و از آنجا به بعد، ما باید برای پس گرفتن صدر گروه در تعقیب آنها باشیم. در ۱۶ سال گذشته عراق برای میزبانی مسابقه‌های خانگی‌اش خانه به دوش بوده؛ از کوالالامپور گرفته تا تهران، بسته به شرایط مجبور شده در ورزشگاه‌هایی خارج از مرزهایش این بازی‌ها را برگزار کند. پس از سال‌ها بالاخره فیفا رضایت داد تا این کشور، میزبان رقابت‌های بین‌المللی باشد. اما، ظاهراً آرامش به این کشور نیامده و قبل از اولین بازی خانگی عراق در این گروه، مقابل هنگ‌کنگ هم اعتراض‌هایی خیابانی در جریان بود که البته در نزدیکی تاریخ آن دیدار، فروکش کرد.
فضای سنگین و پرتنش
در عین حال در روزها و هفته‌های اخیر به کنسولگری ایران در دو شهر شیعه‌نشین کربلا و بصره (محل تعیین‌شده برای برگزاری دیدار با ما) حمله شده است. تجربه نشان داده احتمال نتیجه گرفتن تیم ملی در چنین فضای سنگین و پرتنشی پایین می‌آید. جدای از مسائل سیاسی و اجتماعی که در خیابان‌های عراق اتفاق می‌افتد، تجربه‌های ورزشی اخیر بین عراق و ما هم جالب نبوده است؛ مثال بارز آن حمله به بازیکنان ذوب‌آهن در پیکارهای لیگ قهرمانان آسیا در برابر الزورا که چند ماه پیش در ورزشگاه کربلا برگزار شد. در این مسابقه، چندین نفر از بین تماشاگران عراقی وارد زمین شدند و دور از دستان مأموران پلیس، بازیکنان ذوب‌آهن را کتک زدند.
حریف همیشه سخت
در سه دوره قبلی جام ملت‌های آسیا، همواره ایران و عراق با هم بازی کرده‌اند. سهم هر کدام یک برد بوده و یک دیدار هم در دوره قبلی جام ملت‌های آسیا به تساوی انجامید. دیداری پربرخورد که حداقل برای ما خاطرات خوش زیادی را به همراه نداشت. در سال‌های گذشته در تمام مسابقه‌های رسمی دو تیم، به‌جز چند بازی، حداکثر با یک گل اختلاف برنده مشخص شده که این نشان می‌دهد بازی ایران و عراق تا چه اندازه حساس و پیروزی در آن چه کار سختی است. بازی با تیم ملی عراق همیشه برای ما سخت بوده و این بار هم مستثنی نیست. با توجه به وضعیت کنونی عراق، نباید این تیم را دست‌کم بگیریم.
حساسیت بازی با عراق
وقتی قرعه‌کشی انجام شد، به نظر می‌رسید جدال سرگروهی تنها بین ما و عراق خواهد بود، اما شکست غیرمنتظره مقابل تیم ملی بحرین تمامی معادلات را برهم ریخت. بحرینی‌ها علاوه بر پیروزی مقابل تیم ملی کشور ما، در بازی خانگی مقابل عراق هم یک تساوی گرفتند و اکنون خود نیز یکی از مدعیان اصلی صعود از این گروه محسوب می‌شوند. مسئله‌ای که باعث شده حساسیت بازی ما با عراق از قبل هم بیشتر شود و در صورت شکست، تا حد زیادی شانس صعود را از دست می‌دهیم. در صورتی که قطر بین ۱۲ تیم صعود کننده قرار بگیرد، به دلیل میزبانی جام جهانی فقط مجوز حضور در جام ملت‌های آسیا را می‌گیرد و پنجمین تیم دومی که نتایج بهتری را کسب کرده، در مرحله دوم انتخابی جام جهانی جانشین این تیم خواهد شد.
اعتماد به نفس
این یعنی در بهترین حالت، از هر گروه، دو تیم صعود خواهند کرد. اگر این اتفاق رخ ندهد، آنگاه ما بعد از دو دوره حضور متوالی در جام جهانی شاید در همین مرحله انتخابی از بزرگ‌ترین تورنمنت فوتبالی جهان را که دست بر قضا این دوره برای اولین بار در خاورمیانه و در واقع بغل گوشمان برگزار می‌شود، از دست خواهیم داد! در حالت کنونی، از اینجا به بعد تیم ملی باید همه مسابقات خود را ببرد و حتی یک مساوی هم می‌تواند برایمان مهلک باشد. ما مقابل بحرین سازماندهی مناسبی نداشتیم و بدون تردید مارک ویلموتس به‌خوبی می‌داند ششمین مسابقه‌اش با یوزها یکی از مهم‌ترین بازی‌های دوران مربیگری‌اش خواهد بود. پیروزی و ۳ امتیاز این دیدار اعتماد به نفس را به تیم اول آسیا برمی‌گرداند.
فرصت مناسبی برای جبران
با توجه به اینکه ۳ بازی از ۴ مسابقه دور برگشت در تهران است، فرصت مناسبی برای جبران امتیازات عقب‌افتاده دارد و در نگاه اول این‌گونه به نظر می‌رسد که حتی تساوی با عراق در اردن پایان دنیا نخواهد بود! اما، نباید این‌چنین شود. شاگردان ویلموتس نباید آرامش خود را در این دیدار از دست بدهند. تمرینات تیم ملی عراق چند روزی است که آغاز شده و شاگردان سرچکو کاتانتس در اردوی امان حضور دارند. آنها بر خلاف ما لژیونرهای زیادی ندارند. در حالی که در ترکیب تیم ملی ایران ۱۰ لژیونر حضور دارند، در لیست ۲۳ نفره عراق برای بازی مقابل ایران و بحرین تنها ۵ بازیکن هستند که در خارج از کشور عراق توپ می‌زنند.
لژیونرهای عراق
علی عدنان کاپیتان شناخته شده عراق در حال حاضر عضو تیم ونکوور وایتکپس کاناداست. این بازیکن ۲۵ ساله پیش از این تجربه بازی در تیم‌های اودینزه، آتالانتا و ریزه‌اسپور را دارد. ریبین سولاکا ۲۷ ساله که در پست دفاع وسط بازی می‌کند و تنها بازیکن فعلی به حساب می‌آید که در لیگ‌های اروپایی مشغول است و برای تیم رادینسکی صربستان بازی می‌کند. بشار رسن بازیکن پرسپولیس که فصل کم‌فروغی را پشت سر گذاشته و جایی در ترکیب ثابت سرخ‌پوشان پایتخت را ندارد و حتی شایعاتی مبنی بر جدایی او در نیم‌فصل یا پایان فصل شنیده می‌شود. همام طارق بازیکن فصل پیش استقلال در حال حاضر برای تیم الاسماعیلی مصر توپ می‌زند.
تغییرات ویلموتس
این هافبک جوان و ۲۳ ساله تنها لژیونر عراق است که در فوتبال آفریقا بازی می‌کند. مهند علی، ستاره تیم ملی عراق که تنها ۱۹ سال دارد و در این فصل پیراهن تیم الدحیل قطر را بر تن کرده، گرچه تا به اینجا نتوانسته رضایت مدیران باشگاه الدحیل را برآورده کند، اما در تیم ملی عراق، امید اصلی گلزنی به حساب می‌آید. در واقع باید گفت که عراق پنج لژیونر از پنج کشور مختلف و از چهار قاره گوناگون دارد. دو بازیکن در خط دفاع، دو بازیکن در خط میانی و یک بازیکن در خط حمله! حال باید دید عملکرد این بازیکنان در جدال برابر ایران چگونه خواهد بود. ویلموتس در فهرست جدید، روند تغییرات را ادامه داده و نفرات جدیدی را دعوت کرده است.
سخت‌تر از بازی با بحرین
او در عین حال به دلایل گوناگون، از فراخوانی جمعی از ملی‌پوشان سابق خودداری کرده و اکنون شاگردان خود را برای این بازی بزرگ و سرنوشت‌ساز آماده می‌کند. باخت برابر بحرین باعث شد تا این واهمه را داشته باشیم که شاید با همین شکست، فرصت حضور در جام جهانی را از دست بدهیم. نتیجه مقابل بحرین، نتیجه‌ای نبود که انتظارش را داشتیم، به‌خصوص اینکه در بازی قبلی، برابر کامبوج ۱۴ گل زده بودیم و خبر از آمادگی خوب بازیکنان می‌داد. دیدار با عراق به مراتب سخت‌تر از بازی با بحرین است. تیم ملی در آن دیدار نشان داد که از نظر روانی و فنی اصلاً آمادگی بازی با بحرین را ندارد و اتفاقاً بحرینی‌ها هم خیلی زود این را درک کردند و به همین خاطر به پیروزی رسیدند.
تهاجم از کناره‌ها
سرمربی اسلوونیایی تیم ملی عراق ممکن است در دیدار فردا از سیستم ۳-۴-۳ یا ۲-۵-۳ با توجه به ضعف این تیم در کناره‌های خط دفاع بهره ببرد. تنها ضعف مزمن کنونی این تیم در خط دفاعی به‌ویژه در جناح راست است. سرچکو کاتانتس به دنبال سبک بازی‌ای است که دفاعی به نظر نرسد و روی خط میانی و تهاجم از کناره‌ها تمرکز کند. شاید مثل آخرین بازی خود با ما بخواهد با سیستم ۱-۳-۲-۴ بازی کند. عراق دارای بازیکنان خوبی برای پیاده کردن ایده‌های سرمربی اسلوونیایی است و می‌تواند با آن هماهنگ شود. ما باید در این بازی مثل ژاپنی‌ها که برابر تاجیکستان با وجود اینکه در نیمه اول نتوانستند گلی به ثمر برسانند، اما آنقدر پاس‌کاری کردند و حریف را دواندند، توانستند آنها را خسته کنند و در نیمه دوم با زدن سه گل پیروز شوند، عراقی‌ها را خسته کنیم و سپس ضربه نهایی را بزنیم.
هافبک طراح
ما در این دیدار نیاز مبرم به هافبک طراح داریم، باید مالکیت توپ را از آن خود کنیم. یکی مثل احمد نوراللهی که در بازی با کامبوج عالی بود و دفاع حریف را خسته کرد، اما در یک چینش غلط، ویلموتس او را از ترکیب بازی با بحرین بیرون گذاشت و نتیجه آن را هم دیدیم. نباید در مقابل عراق اشتباه کنیم. در خط حمله طارمی، انصاری‌فرد و آزمون، هر سه بازیکنان خوبی هستند، اما شبیه به هم‌اند. یعنی بازیکن‌هایی هستند بلندزن و تمام‌کننده، اما تکنیک‌شان طوری نیست که بتوانند از حریف عبور کنند. در زوج‌سازی باید یکی بسازد تا از قدرت تمام‌کنندگی این مهاجمان استفاده کنیم و مهدی ترابی می‌تواند یک گزینه مناسب برای دیدار با عراق باشد.
در دیدار با بحرین، گول بازی با هنگ‌کنگ و کامبوج را خوردیم. اما فراموش نکنیم عراق خیلی بهتر و قوی‌تر از بحرین است. مسلماً بازی سختی پیش روی تیم ملی است. تقابل با عراق سخت بوده و معمولاً بازی‌های این دو تیم، ۵۰ -۵۰ است. عراقی‌ها به لحاظ فیزیکی و تکنیکی به‌گونه‌ای هستند که به فوتبال ما می‌خورند. از همین رو، بازی با این تیم سخت است. تیم ملی عراق متشکل از فوتبالیست‌های تکنیکی با قدرت بدنی قابل قبول است. به همین دلیل، بازی راحتی برابر عراق نخواهیم داشت. اما، راه شکست دادن تیم ملی عراق چیست؟ اینکه با آرامش کامل بازی کنیم. اگر حوصله‌مان در این بازی بیشتر باشد، موفق‌تر و نتیجه بهتری هم می‌گیریم. نباید در زمین از نظر روحی به هم بریزیم، چون عراقی‌ها استاد ایجاد جنگ روانی هستند. به‌نوعی می‌توان گفت در این منطقه آنها مثل بحرینی‌ها «گربه سیاه» ما هستند. اما اگر در بازی فردا حوصله به خرج بدهیم، قطعاً به پیروزی خواهیم رسید.