او درباره تاريخچه نامگذاري برخي از خيابان‌ها به اسم اهالي فرهنگ و هنر در كشور به خبرنگار ايرناپلاس گفت: معمولاً كشور‌ها براي پاسداشت ميراثشان، چه ملموس و چه ناملموس، يكي از كار‌هايي كه انجام مي‌دادند اين بود كه ميراث را تبديل به يك دغدغه و هويت فرهنگي مي‌كردند. يكي از راه‌هايي كه براي اين هويت‌سازي استفاده مي‌شود اين است كه خيابان‌ها را به نام اين افراد نامگذاري مي‌كنند. حتي خانهها و اماكني را كه آن افراد در آنجا زندگي مي‌كردند، تبديل به يك موزه يا گالري مي‌كنند، مثل خانه موتزارت در وين يا بقيه آثاري كه اين‌چنيني هستند. در ايران هم تقريباً از زماني كه فرهنگستان زبان فعاليتش را آغاز كرد، يعني حدود هشتاد سال پيش اين اتفاق آغاز شد. يكي از توصيه‌هاي فرهنگستان اين بود كه شهرداري‌ها اماكني را به نام شعرا نامگذاري كنند. در تهران هم ما اين مسئله را به‌وفور مي‌بينيم. در شهر‌هاي كوچك‌تر نامگذاري‌ها معمولاً به نام مفاخر آن شهر انجام مي‌شود؛ اتفاقي كه شوراي شهر بعد از سال‌ها رقم زده يكي از رويداد‌هاي خوب و ارزش‌گذار است كه از دو منظر هم قابل بررسي است.
نامگذاري دو خيابان در كرمان به نام دو مفاخر در قيد حيات
وي در ادامه افزود: اول اينكه اين افراد نياز به نامگذاري ندارند، يعني آن اشخاص برند‌هايي هستند كه نيازي به اين تكريم ندارند. اين تصميم يك جور تكريم و پاسداشت هنر و فرهنگ اين سرزمين است كه آن افراد نمونه‌هاي از آن هستند. از اين جهت، به نظر مي‌رسد كميسيون اجتماعي شوراي شهر تهران يك مسير ارزشمندي را براي هنرمنداني كه در قيد حيات هستند طي كرده است. قبلاً اين كار را در شهرداري كرمان انجام داده بودند: دو خيابان را به نام دو تن از مفاخر كه در قيد حيات بودند يكي به نام دكتر ابراهيم باستاني پاريزي و ديگري هوشنگ مرادي كرماني نامگذاري كردند كه جزو معدود مواردي بود كه در زماني كه اين هنرمندان در قيد حيات بودند، اتفاق افتاد. يك خيّر در كرمان به نام عطاء احمدي بود كه ايشان هم خياباني به نامشان گذاشته شده است. در كل بدعت خوبي است. حداقل جوان‌هايي كه اين روز‌ها در رشته فرهنگ و هنر كار مي‌كنند، خيلي اميدوار مي‌شوند كه نام و يادشان زماني كه به يك مرتبت بالايي برسد ماندگار مي‌شود.
چگونگي انتخاب معيار‌ها
ارجمند در پاسخ به اينكه ملاك‌ها و معيار‌ها در ارتباط با اين اقدام فرهنگي چگونه بايد باشد، افزود: اين افراد شاخص‌هايي دارند كه بر اساس آن جايگاه والا تصميم‌گيري مي‌شود. كميسيون اجتماعي شوراي شهر تهران موضوع نامگذاري خيابان و معابر به نام هنرمندان را مطرح كرد. اين پيشنهاد به كميسيون نامگذاري معابر ارجاع داده شده و سپس با بررسي‌هاي لازم به صحن شورا مي‌آيد تا تصميم نهايي اتخاذ شود.
افراد منتخب مكتبدار هستند
ارجمند در ادامه تصريح كرد:افرادي بايد انتخاب شوند كه توانسته‌اند در هنر و فرهنگ ايران يك مرتبتي داشته باشند و مكتبدار قلمداد شوند. مثلاً شجريان مكتبدار است، يا استاد اميرخاني بعد از سيد حسن و حسين ميرخاني حتي بعد از ميرزا غلامرضا مكتبدار است و خودش سرآغاز يك مكتبي شده است. اين مكتب بايد ثبت شود. يعني صرفاً مكتبداري نيست، مثلاً درباره كشاورز، مشايخي و ... هم علاوه بر اينكه اساتيد مشخصي هستند، هر كدام مكتبي را در بازيگري تئاتر و سينما باب كرده‌اند.
تأثيرگذاري علي معلم و علي حاتمي
«آقاي علي حاتمي سبكي را پايه‌گذاري كرده است. حال شايد در سنوات بعد خود آقاي كيارستمي هم جزو كساني باشد كه در نوبت‌هاي بعدي در نامگذاري‌هاي خيابان يا معابر بهره گرفته شود. خوشبختانه افرادي حضور داشتند كه خيلي تأثيرگذار بودند. حتي خود علي معلم سال‌ها در عرصه نشر و سينماي ايران چه تهيه‌كننده و ساير رشته‌ها تأثيراتي داشته است. واكنش‌هاي منفي از اهالي فرهنگ براي اين نامگذاري‌ها نديده‌ام و همه استقبال كرده‌اند و بايد منتظر باشيم در سال‌هاي بعد هم افرادي به اين مجموعه اضافه شوند.»
گفت‌وگو از هنگامه ملكي
تاریخ انتشار: ۲ اردیبهشت ۱۳۹۸ - ۱۲:۴۴
تهران-ايرناپلاس- پيروز ارجمند، آهنگساز در واكنش به نامگذاري برخي از خيابان‌ها به اسم اهالي فرهنگ مي‌گويد: با اين كار، جوان‌هايي كه اين روز‌ها در رشته فرهنگ و هنر كار مي‌كنند، اميدوار مي‌شوند كه نام و يادشان زماني كه به يك مرتبت بالايي برسند ماندگار مي‌شود.