صلاح سالمی درباره وضعیت كنونی سیل در خوزستان می‌گوید: ما با طغیان سه رودخانه كارون، دز و كرخه روبه‌رو شده‌ایم. برخی كشت‌وكارهای اطراف كارون زیرآب رفته است، ولی با وجود آنكه دبی رودخانه كارون بیشتر از كرخه است، به دلیل آنكه كارون خروجی دارد و به اروند می‌رود و پس از آن به خلیج فارس می‌ریزد، تا حدودی كنترل شده و مهار آن ممكن است. ولی در حوضه دز و كرخه، مشكلات بسیار بیشتر است. زمین‌های كشاورزی شعیبیه شوشتر كاملاً زیر آب رفته است. روستاهای مسیر «بام‌دژ» و «آهودشت» نیز وضعیت مشابهی دارد. در كرخه نیز بسیاری از روستاهای شوش، دشت آزادگان و حمیدیه زیر آب رفته و دریاچه بزرگی شكل گرفته است.
به گفته او، در روستاهای سوسنگرد، آب تا دو متر بالا آمده و در مناطقی تا سه متر آب بالا آمده و كل روستا زیر آب رفته است.
این فعال اجتماعی با بیان اینكه در حال حاضر سیل‌زدگان را می‌توان به چند دسته تقسیم كرد، توضیح داد: دسته اول كسانی كه در حاشیه غربی شهر اهواز هستند و مناطق عین‌دو، سلیم‌آباد و گلدشت، ملاشه و حمیدیه در حال احداث سیل‌بند هستند. دسته دوم ساكنان روستا‌هایی هستند كه در محاصره آب‌اند و این افراد به‌وسیله قایق و هلی‌كوپتر امدادرسانی می‌شوند. دسته دیگر هم سیل‌زدگانی هستند كه محل زندگی خود را ترك كرده و در چادرها یا پادگان‌ها مستقر شده‌اند.
**عدم اطلاع‌رسانی صحیح، مردم را سردرگم كرده است
سالمی مشكل عمده بحران سیل را عدم اطلاع‌رسانی درست از شرایط موجود می‌داند و می‌گوید: مسئولان از یك سو می‌گویند همه‌چیز تحت كنترل است، ولی ناگهان دستور تخلیه فوری چند روستا را صادر می‌كنند. این امر، هم افراد در معرض خطر سیل را سردرگم می‌كند و هم امدادرسانی را دچار بلاتكلیفی و سردرگمی كرده است، چون سبب می‌شود كسی شناخت درستی از وضعیت موجود نداشته باشد. حتی اهالی نمی‌دانستند تكلیفشان چیست، تخلیه كنند یا نكنند.
**اتفاقات خوب در خوزستان در روزهای اخیر
به گفته وی، سؤال این است كه با وجود اطلاع مسئولان عالی‌رتبه استان از عمق فاجعه، چرا یك فراخوان ملی برای یاری رسانی اعلام نشد؟ حالا مدت‌ها پس از تحمل رنج و زحمت از سوی مردم خوزستان، اخیراً با حضور استاندار تهران به‌عنوان استان معین و سایر شخصیت‌های ملی اتفاقات خوبی افتاده است، به‌طوری كه حجم عظیمی از امكانات و لجستیك، مانند لودر و بیل مكانیكی به سمت استان روانه شد. حضور موكب‌ها نیز در سه چهار روز اخیر بسیار چشمگیر بوده است.
**پشتیبانی‌ها به شهرها محدود نشود
سالمی البته مدعی است پشتیبانی در حال حاضر به شهرها محدود است؛ به‌طوری كه تلاش دستگاه‌های اجرایی برای احداث سیل‌بند به شهرهای اهواز، سوسنگرد و هویزه محدود شده است، اما در سایر مناطق و روستاها، تمام تلاش‌ها برای احداث سیل‌بند مردمی بوده است. اگرچه بسیاری از این تلاش‌ها مؤثر نبود و زمین‌های كشاورزی زیر آب رفت.
این فعال مدنی با بیان اینكه بسیاری از افرادی كه حاضر به اقامت در كمپ‌ها نشدند، دامدارانی هستند كه برای حفظ دام خود به جنگل یا ارتفاعات غرب و شمال غرب (ارتفاعات الله‌اكبر) پناه برده‌اند، خاطرنشان كرد: این دسته، متأسفانه در شرایط اسف‌باری زندگی می‌كنند و نیازهایشان هم با افرادی كه در اردوگاه زندگی می‌كنند یا در محاصره سیل هستند، متفاوت است. این عوامل، شرایط را بسیار پیچیده و بغرنج كرده است.
به گفته وی دیروز و امروز، سطح آب كرخه پایین آمده كه به خاطر كم كردن آب از بالادست است و با این حجم ماشین‌آلات راه‌سازی كه در منطقه حضور دارند، پیش‌بینی می‌كنیم این كاهش حجم آب موقت است تا فرصتی برای احداث سیل‌بند برای حفاظت از شهرها را داشته باشند؛ «پیش‌بینی من این است كه اواخر ماه (28 و 29 فروردین) با یك افزایش دبی آب رودخانه روبه‌رو باشیم كه شاید شهر حمیدیه و مناطق حاشیه اهواز را تهدید كند.»
**با چند دسته سیل‌زده مواجهیم
سالمی با بیان اینكه مشاهدات میدانی ما نشان می‌دهد امدادرسانی‌ها بیشتر مردمی و عمدتاً هیجانی و بدون برنامه‌ریزی است. تصریح كرد: تقریباً به تمام مناطق غذا و كنسرو می‌رسد، اما نیازهای اساسی سیل‌زدگان دسته‌بندی نشده است. این در حالی است كه چون با چند دسته سیل‌زده مواجهیم، نیازهای آن‌ها متفاوت است و باید به فراخور نیاز به آن‌ها امدادرسانی شود.
به گفته وی، هلال‌احمر، سپاه، ارتش و ... همه مشغول امدادرسانی هستند و خوشبختانه نیروهای پزشكی بسیاری از همه جای ایران داوطلب شده‌اند و مشغول سركشی هستند. با این حال، مشكلات بهداشتی به‌ویژه در اردوگاه و كسانی كه در جنگل زندگی می‌كنند خیلی زیاد است. برای مثال، مواردی از شپش در برخی از این افراد مشاهده شده است كه به چند نفر از آرایشگران داوطلب اعلام كردیم برای كوتاه كردن موی آن‌ها اقدام كنند تا مشكلات بیشتر نشود.
تاریخ انتشار: ۲۵ فروردین ۱۳۹۸ - ۱۳:۵۷
تهران- ایرناپلاس- فعالان امدادرسانی محلی در خوزستان معتقدند اطلاع‌رسانی ضعیف درباره شرایط و نیازها، هم سیل‌زدگان و امدادگران را سردرگم كرده است و هم خطر شكاف بین مردم و نهادهای رسمی را قوت بخشیده است.