حمایت از اصناف این روزها بیش از هر زمان دیگری اهمیت دارد و اگر در این دوران از اصناف حمایت نشود، شاید بعد از دوران کرونا، دیگر خیلی دیر شده باشد و شاهد فروپاشی بسیاری از مشاغل و به‌تبع آن، فروپاشی خانواده‌ها باشیم. سینماگران یکی از گروه‌های آسیب‌پذیر هستند که قبل از بیکاری‌های ناشی از شیوع کرونا، روزگار سختی می‌گذراندند. این موضوع برای اکثر سینماگران صادق است وگرنه اقلیتی در این حوزه هستند که بیشتر مورد توجه مادی و غیرمادی قرار گرفته‌اند و بیلبوردِ آثارشان شهر و فضای مجازی را پر می‌کند.
روزهای گذشته خبری مبنی بر پرداخت نشدن عیدی سینماگران مطرح شد. بر این اساس بیست و هفتم اسفندماه، رقم یک میلیارد و ۳۱۶ میلیون و ۵۰۰ هزار تومان به‌منظور عیدی برای سینماگران به خانه سینما تخصیص داده شد، اما این مبلغ به دست اعضای آن نرسیده و بعد از گذشت بیش از یک ماه، هنوز به حساب سینماگران واریز نشده است.
برای پیدا کردن پاسخ این سؤال که چه اتفاقی برای عیدی‌های سینماگران افتاده و سود ناشی از تأخیر پرداخت یک‌ماهه کجا خرج خواهد شد، خبرنگار ایرناپلاس گفت‌وگویی با مرتضی رزاق‌کریمی، نایب رئیس هیئت مدیره خانه سینما داشت. به گفته رزاق‌کریمی این مبلغ بر اساس تفاهم‌نامه‌ای میان خانه سینما و سازمان سینمایی برای سینماگران در نظر گرفته شده که ۸۰۰ میلیون تومان آن از منابع مالی سال ۹۸ خانه سینما است.
نایب رئیس هیئت مدیره خانه سینما با اشاره به اینکه عیدی به تمام اعضای خانه سینما تعلق نمی‌گیرد و به این منظور از صنوف خواسته شده تا در لیستی افراد نیازمند را معرفی کنند، گفت: تعدادی از صنوف لیست‌هایشان را به خانه سینما تحویل داده بودند و از ۲۶ فروردین‌ماه مقداری از پرداختی‌ها انجام شده است، هر صنفی که لیست خود را وارد می‌کند، عیدی به حسابش واریز می‌شود.
یقیناً این تأخیر برای کامل شدن لیست بود
مسئله دیگری که برای اعضای خانه سینما مطرح بود، سود این مبلغ است که بیش از یک ماه در حساب خانه سینما باقی مانده است. رزاق‌کریمی با تأکید بر اینکه تأخیر به وجود آمده برای کسب سود بانکی نیست، توضیح داد: این سود مشکلات خانه سینما و اهالی سینما را حل نمی‌کند که کسی دنبال آن باشد. یقیناً این تأخیر برای کامل شدن لیست بود، فقط برای اینکه اطلاعات دقیق و کامل باشد.
او در پاسخ به اینکه چه محدوده زمانی برای پرداخت‌ها در نظر گرفته شده است، بیان کرد: به‌محض دریافت لیست از صنوف، پرداخت انجام خواهد شد، برخی از صنوف لیست خود را داده‌اند و با کامل شدن لیست‌ها، پرداخت‌ها انجام خواهد شد. البته اسامی دریافت‌کنندگان برای حفظ شأن افراد، منتشر نمی‌شود. فکر می‌کنم ظرف همین هفته، به‌محض کامل شدن لیست‌ها پرداخت‌ها کامل شود.
رخت بعد از عید به درد گل منار می‌خورد
توضیحات نایب رئیس هیئت مدیره خانه سینما در شرایطی مطرح می‌شود که بیش از یک ماه از نیازهای مرتبط با شب عید گذشته و هنوز عیدی سینماگران پرداخت نشده است. احمد طالبی‌نژاد، نویسنده و منتقد سینما درباره موضوع پرداخت نشدن عیدی سینماگران و رسانه‌ای شدن آن به خبرنگار ایرناپلاس گفت: برای نخستین بار امسال متوجه شدم که در سال‌های اخیر چنین مقوله‌ای مطرح بوده است و به اعضای صنوف مبلغی عیدی داده می‌شد. البته این مبلغ قابل ذکری نیست، اما روالی بود که انجام می‌شد، اما امسال مناقشاتی سر این مسئله اتفاق افتاده است.
او با اشاره به اینکه امسال هم مانند سال‌های گذشته مبلغی دریافت نکرده است، ادامه داد: از سر کنجکاوی، از دوستان دیگری هم پرسیدم، آنها هم هنوز دریافت نکردند . گرچه حتی اگر این مبلغ پرداخت شود، دردی از اهالی سینما حتی در این شرایط درمان نخواهد کرد. برای اینکه با این وضعیت بیکاری، مشخص نیست چه زمانی چرخه سینمای ایران دوباره راه بیفتد. نمی‌دانم چرا ظاهراً این مبلغ اندک را هم پرداخت نکردند؟ به نظر می‌رسد به هر فرد حدود ۵۰۰ هزار تومان تعلق می‌گیرد، البته نمی‌دانم مبلغ برای همه همین‌قدر است یا استثنایی وجود دارد.
به گفته این منتقد سینما، عیدی در نظر گرفته شده، مبلغی نیست که کسی برای آن انتظار بکشد. او افزود: البته برای قشر آسیب‌پذیر سینما به‌خصوص صنوف کارگری و هنرورها می‌توانست کمکی باشد، مشروط به اینکه شب عید پرداخت می‌شد. الان شده حکایت «رخت بعد از عید به درد گل منار می‌خورد» یعنی نوش‌داروی پس از مرگ سهراب است.
برخی کارگردان‌ها سال‌هاست بیکارند
مبلغی که برای عیدی سینماگران در نظر گرفته شده است، با توجه به تورم و مخارج، نجات‌دهنده نخواهد بود، اما آیا می‌توان در شرایط سختی که همه جامعه را درگیر کرده است، از خانه سینما یا دولت توقع حمایت بیش از این داشت؟ طالبی‌نژاد در این‌باره گفت: این مسئله نیاز به بحث تحلیلی و مفصلی دارد. اینکه همه سینماگران ما آسیب‌پذیرند یا اینکه همه در این دوران آخرالزمانی که فعالیت‌های سینمایی متوقف شده است، دچار آسیب شده‌اند یا نه، قابل بحث است؛ چراکه در سینما افرادی را داشتیم که با ساخت چند فیلم در سال دستمزدهای میلیاردی گرفتند و فروش‌های بالای چند میلیارد داشتند. مشخص است که این گروه از دوران رکود سینما آسیبی نمی‌بینند و شاید این توقف و استراحت برایشان لازم باشد.
این در حالی است که به گفته این منتقد سینما، همه اهالی و دست‌اندرکاران سینما از یک جنس و یک سنخ نیستند، حتی میان کارگردان‌های سینما افرادی هستند که هر چند سال یک‌بار فرصت فیلم ساختن پیدا می‌کنند یا همان را هم پیدا نمی‌کنند و سال‌هاست که بیکارند و هیچ راهی برای کسب درآمد ندارند مگر اینکه شغل دیگری پیدا کنند که آن هم ریسک است.
طالبی‌نژاد در ادامه سخنانش برای جلوگیری از هرگونه سوءتفاهم، خود را مثال زد و توضیح داد: معلم بازنشسته هستم یعنی آب‌باریکه‌ای در زندگی من هست، اما افرادی هستند که هیچ درآمدی ندارند و بیمه جدی هم ندارند. اینها را دولت باید حمایت کند، زیرا صرف‌نظر از وجه فرهنگی سینما، سینما یک صنعت است، یکی از صنایع داخلی ماست که دچار توقف و آسیب شده است و مانند صنایع دیگر باید از صنعت سینما و دست‌اندرکاران آن حمایت شود؛ متأسفانه هنوز این اتفاق نیفتاده است و اگر هم افتاده باشد، شامل تعدادی از افراد بوده و به‌طور جدی مورد حمایت قرار نگرفته است.
دست‌اندرکاران سینما باید حمایت شوند
طالبی‌نژاد با اشاره به وعده‌های حمایتی دولت برای گذر از دوران بیماری کرونا، ادامه داد: به هر حال دست‌اندرکاران سینما عضو فعال این جامعه هستند و حتماً باید حمایت شوند به هر طریقی که ممکن است.
او ادامه داد: در این کشور تعداد زیادی نهاد برای محرومین و مستضعفان فعالیت می‌کنند، بودجه‌های میلیاردی و درآمدهای میلیاردی دارند، بخشی از این درآمدها می‌تواند برای مردم مصرف شود. در دنیا الان چه کسی درمانده‌تر از کارگران بیکار کشور است؟ چه کسی درمانده‌تر از هنرمندانی است که مدت‌هاست کار نکرده‌اند. دولت باید درصدی از درآمد این دستگاه‌ها را برای گذر از این دوران مصرف کند.
از تبعیض، بیش از هر چیزی رنج می‌برم
به گفته طالبی‌نژاد، هنرمندان در کشورهای پیشرفته با بودجه دولتی مورد حمایت قرار می‌گیرند تا بتوانند در آرامش به خلق آثار خود بپردازند. او ادامه داد: هنرمند در این کشور برای یک لقمه نان باید از صبح تا شب بدود، زیرا حمایت‌های به‌موقع وجود ندارد. از تبعیض، بیش از هر چیزی رنج می‌برم. می‌بینم برخی افراد از نظر مالی و فعالیت حرفه‌ای حمایت می‌شوند اما برخی از نویسنده‌ها و شاعران باید برای دریافت مجوز اثر تلاش کنند.
او با اشاره به نحوه برگزاری جشنواره کن در فرانسه که توسط شهرداری انجام می‌شود، گفت: کن، شهر کوچکی است، حتی کوچک‌تر از پردیس. دولت فرانسه شهر کن را پایتخت سینمای دنیا کرده است، این سوبسیدی است که دولت فرانسه برای وجه فرهنگی آنجا پرداخت می‌کند. فرهنگ و هنر پرچم اصلی هر حکومتی است. گویا کسی دلش برای فرهنگ و هنر نمی‌سوزد، به قول فروغ؛ «کسی به فکر گل‌ها نیست. کسی به فکر ماهی‌ها نیست. کسی نمی‌خواهد باور کند که باغچه دارد می‌میرد. که قلب باغچه در زیر آفتاب ورم کرده است.»
نظر شما