قاسمعلی عمرانی که به دلیل سال‌های طولانی تلاش در حوزه پسماند، به‌درستی به‌عنوان پدر علم مدیریت پسماند در ایران شناخته می‌شد، متولد ۱۳۱۷ در اصفهان بود. پس از اتمام دوره‌های تحصیلی داخل کشور، در سال ۱۳۴۲ راهی کشور آلمان شده و تا سال ۱۳۵۳ و به مدت ۱۲ سال در حوزه تخصصی پسماند دوره‌های عالی آموزشی و تحقیقاتی را طی کرده و به‌عنوان اولین فارغ‌التحصیل ایرانی محیط زیست آلمان با کسب تجارب گسترده محیط زیستی خصوصاً در زمینه پسماند و مدیریت مواد زائد جامد برای انتقال دانش و تجربه راهی سرزمین مادری شد.
آموزشگاه عالی محیط زیست سازمان حفاظت محیط زیست، دانشگاه بوعلی سینای همدان، دانشکده بهداشت دانشگاه علوم پزشکی تهران و دانشگاه آزاد واحد علوم تحقیقات مراکز دانشگاهی بوده‌اند که این متخصص مهندسی محیط زیست در آنها به نشر دانش و تربیت نسل‌های مختلف پرداخت و با گسترش دانش حوزه پسماند در کشور بدون تردید یکی از عوامل تحول در این زمینه بود. تألیف کتب متعدد، انجام طرح‌های تحقیقاتی مختلف، مقالات علمی گسترده و شرکت فعال در سمینارها، کارگاه‌ها، همایش‌ها بخش دیگری از اقدامات ارزنده این فعال در عرصه محیط زیست و بهداشت محیط است که می‌توان به آن اشاره کرد.
کسانی که از محضر این استاد گرامی بهره برده‌اند قطعاً به صداقت رفتار و تلاش پدرانه‌اش برای دانشجویان اذعان می‌کنند؛ آموزگاری مهربان که سعی می‌کرد دین خویش را به این آب‌وخاک ادا کرده و با تربیت شاگردانی متخصص و متعهد قدمی در راه تغییر شرایط محیط زیست کشور بردارد.
هرچند مرور انعکاس رسانه‌ای خبر درگذشت دکتر عمرانی بار دیگر نشان داد تا نقطه مطلوب در عرصه رسانه و محیط زیست راه بسیاری داریم، اما بازنشر این خبر و قدردانی و تجلیل از مقام این تلاشگر عرصه محیط زیست کمترین انتظار از سازمان حفاظت محیط زیست بود؛ آن هم سازمانی که بسیاری از بدنه کارشناسی و مدیران آن شاگرد یا همکار این استاد گرامی بوده‌اند.
در حوزه رسانه نیز انتظار می‌رفت خبرگزاری‌ها، سایت‌های خبری و روزنامه‌ها واکنشی در شأن این استاد برجسته دانشگاه داشته باشند و در توسعه ارزش‌گذاری برای فعالان محیط زیست شایسته‌تر عمل کنند.
واکنش عمومی نسبت به رخدادهای حوزه محیط زیست را می‌توان یکی از شاخص‌های توسعه فرهنگ زیست محیطی دانست و متأسفانه عکس‌العمل عمومی نسبت به این واقعه را نیز می‌توان بازخورد همین عدم توجه به حوزه محیط زیست در عرصه رسانه‌های عمومی و تأثیرگذار تفسیر کرد که خود نشان‌دهنده نیاز به تغییر در افکار عمومی است. باید دانست که تغییر فرهنگ در مقوله محیط زیست نه یک اتفاق، بلکه یک فرآیند است و افزایش آگاهی‌های عمومی در این حوزه تنها راه نیل به اهداف تعیین‌شده برای آن است.
استاد قاسمعلی عمرانی در قامت یک سرباز برای این وطن و محیط زیست آن، سال‌های سال تلاش کرد و جز نام نیک از خود به یادگار نگذاشت. او پنج‌شنبه 24 بهمن دار فانی را وداع گفت.
نظر شما