موضوع افزایش ظرفیت رشتههای علوم پزشکی چند روزی است به یکی از داغترین بحثهای این روزهای رسانهها تبدیل شده است. ماجرا از آنجا شروع شد که آمار سازمان جهانی بهداشت درخصوص سرانه پزشک در ایران در رسانهها منتشر شد و پس از آن، کارشناسان و متخصصان نظرهای متفاوتی در این مورد مطرح کردند.
پس از اظهارنظرها پیرامون این موضوع، سرانجام، یوسف داوودی، نماینده مردم سراب در مجلس از طراحی طرح دوفوریتی افزایش پذیرش در رشتههای علوم پزشکی خبر داد و گفت: با توجه به نیازسنجی شورای عالی انقلاب فرهنگی و پایین بودن میزان دانشجویان رشتههای علوم پزشکی، تعدادی از نمایندگان طرح دو برابر شدن پذیرش دانشجویان رشتههای علوم پزشکی در سال تحصیلی آینده را به هیئت رئیسه ارائه کردند.
اخطار وزیر بهداشت: کمبود پزشک نداریم
به دنبال این ماجرا، مطرح شدن دوباره این موضوع، چند روز پیش، وزیر بهداشت، درمان و آموزش پزشکی با بیان اینکه تا حدود چهار سال آینده مشکل پزشک در مناطق محروم برطرف خواهد شد، گفت: به دوستانم در مجلس محترم اخطار میدهم که این افزایش ظرفیت پذیرش دانشجویان پزشکی، جز بیشتر شدن پزشکان بیکار، حاصل دیگری نخواهد داشت. سعید نمکی در همایش روز پزشک گفت: میخواهم از تمام کسانی که ما را مورد لطف قرار میدهند تشکر کنم. پزشکان همواره در تلاش هستند تا سلامت مردم به خطر نیفتد. در این زمینه، بیمهریهایی نیز گریبانگیر ما میشود. ۴۴ درصد بیکاران فعلی جامعه، لیسانس به بالا هستند و باید توجه کرد که اوضاع پزشک بیکار به مراتب بدتر از دیپلم بیکار خواهد بود. نباید بدون کار کارشناسی، سرمایههای ملی را دور بریزیم. جایگاه فعلی نظام ارائه خدمات، این تحول افزایش ظرفیت پزشکی را پذیرا نیست.
پایین نگهداشتن ظرفیت، بهجای اولویت قرار دادن نیازهای مردم؟
نظام بهرامیکمیل، جامعهشناس در این باره به ایرناپلاس میگوید: همانطور که میدانیم آموزش و پذیرش دانشجویان پزشکی سالها قبل از وزارت علوم گرفته و به وزارت بهداشت سپرده شد. این اشتباه بزرگی بود که به دلیل فشار و لابی پزشکان بهخصوص سازمان نظام پزشکی صورت گرفت. دانشجویان رشتههای پزشکی از بدو ورود به دانشگاه، خود را از دیگر دانشجویان متمایز میدانند و این در تربیت و رفتار اجتماعی آنان در آینده تأثیر دارد. از طرف دیگر، در طول این سالها، وزارت بهداشت و سازمان نظام پزشکی با پایین نگهداشتن ظرفیت دانشجو در این حوزه، بهجای اولویت قرار دادن نیازهای مردم، به فکر حفظ موقعیت شغلی و سطح دستمزدهای خود بودند.
سیاست یک بام و دو هوا پسندیده نیست
بهرامیکمیل ادامه میدهد: متأسفانه در ۳۰ سال گذشته وزارت بهداشت هر بار که فشار برای افزایش ظرفیت زیاد شده، وعده داده که تا چهار یا پنج سال دیگر، مشکل حل میشود که تا حالا نشده و البته امکان بازخواست وزرای قبلی هم نیست. اگر تعداد و آموزش دانشجویان رشتههای کشاورزی با وزارت جهاد کشاورزی و تعداد و آموزش مهندسان مکانیک با وزارت صنعت است، هیچ اشکالی ندارد در مورد دانشجویان رشتههای پزشکی هم وزارت بهداشت تصمیم بگیرد. اما سیاست یک بام و دو هوا پسندیده نیست. پیشنهاد من این است اگر ارادهای در مجلس نبود، قوه قضاییه به موضوع وارد شود و علاوه بر افزایش ظرفیت رشتههای پزشکی، طرح بازگرداندن آموزش این حوزه به وزارت علوم را نیز در دستور کار قرار دهند. در آن صورت، شاید سفره برخی از امتیازات تبعیضآمیز مانند فراهم آوردن امکان ادامه تحصیل دانشجویان پزشکی خارج از کشور در داخل کشور برچیده شود.
این جامعهشناس میافزاید: برخی مخالفان افزایش ظرفیت پذیرش دانشجویان پزشکی میگویند پزشکی دکان نیست که صندلیهایش را بفروشیم. البته من با نگاه پولی به بخش آموزش مخالفم و منظور ما افزایش ظرفیت در بخش دولتی است که اتفاقاً هزینهزاست و پولی نصیب کسی نمیشود. در ثانی، نگاه پولی به پزشکی این است که برخی پزشکان تکلیف خود را با تدریس یا طبابت یا مدیریت مشخص نکردهاند. اگر کسی فکر تدریس و عضو هیئت علمی شدن است، باید پول درآوردن از بیمارستان و مطب را کنار بگذارد. اگر پزشکی به دنبال وزارت و مدیریت است، نباید در بخش خصوصی هم کاسبی داشته باشد.
چرا باید وزارتخانهای که ذینفع است، تصمیمگیرنده باشد
در این میان، میرحمایت میرزاده، سخنگوی کمیسیون آموزش مجلس، موافق افزایش ظرفیت است. او به خانه ملت گفته است: علت اصلی عدم افزایش ظرفیت در رشتههای پزشکی، جدا کردن مدیریت دانشگاههای علوم پزشکی از وزارت علوم، تحقیقات و فناوری و واگذاری آن به وزارت بهداشت بود. چرا باید وزارتخانهای که در این زمینه ذینفع است در زمینه افزایش ظرفیت پزشکی تصمیمگیرنده باشد؟
اعتراض ۲۶ تشکل دانشجویی به افزایش ظرفیت
در این میان، ۲۶ تشکل دانشجویی دانشگاههای علوم پزشکی سراسر کشور در نامهای اعتراض خود را به طرح دوفوریتی افزایش دو برابری ظرفیت رشتههای علوم پزشکی اعلام کردند. به گزارش سازمان نظام پزشکی در بخشی از این نامه آمده است: «یکایکِ ما از فشارها و رقابتهای سنگینی که برای ورود به رشتههای علوم پزشکی وجود دارد، آگاه هستیم و در برههای از زندگی عیناً آنها را لمس و اثرات زیانبارِ آن را تجربه کردهایم؛ ولی قطعاً راهِ فائق آمدن به آن را افزایشِ ظرفیت بیپشتوانه و بدونِ زیرساخت و امکاناتِ این رشتهها نمیدانیم.»
حال باید منتظر ماند و دید در روزهای آینده که این طرح در مجلس بررسی میشود، چه نتیجهای رقم خواهد خورد.
نظر شما