به گزارش ایرناپلاس، فیلم‌های آخرالزمانی همواره در فضاهای تخیلی و به دور از زندگی جهان واقعی ساخته می‌شود. آثار سینمایی که محوریت داستان‌هایش مواجه انسان‌ها با اتفاقاتی چون جنگ، زلزله، ویرانی، بیماری و همه چیزهایی را شامل می‌شود که انسان در زندگی روزمره از آن وحشت دارد. جهانی که رو به پایان است و هیچ کسی را در امان نمی‌گذارد.
با شیوع ویروس کرونا در همه نقاط دنیا اهل سینما این اتفاق را شبیه به فیلم‌های آخرالزمانی و آثاری با موضوع ویروس‌های همه‌گیر دانستند. این آثار که همواره مورد استقبال مخاطبان عام قرار می‌گیرد، در کشور ما کمتر مورد توجه سینماگران و سریال‌سازان قرار گرفته اما کرونا اتفاقی است که همه ابعاد زندگی انسان‌ها را در سراسر زمین درگیر خود کرده؛ رخدادی بی‌سابقه که قدرت‌های اقتصادی جهان را هم به زانو در آورده و البته به سوژه‌ای جذاب برای ساخت سریال و فیلم‌ها تبدیل شده است.
تاکنون مستندها و فیلم‌های کوتاهی درباره این ویروس ساخته شده است. «مارتین اسکورسیزی» کارگردان نام‌آشنای آمریکایی فیلمی کوتاه با حال و هوای روزهای کرونایی ساخته است که برای نخستین‌بار در یک برنامه تلویزیونی پخش شده است.
شرکت فیلمسازی استرالیایی«آی واندر» نیز ساخت سریالی با عنوان «من و کرونا» را آغاز کرد. این سریال مستند با بهره از ویدئوها و تجارب ثبت شده مردم در مواجهه با بحران شیوع ویروس کرونا ساخته می‌شود. بن مایه اصلی این پروژه، محتواهای ارسالی از سوی کاربران است که به صورت سریال‌های مستند کوتاه تدوین می‌شوند.
در کشور ما نیز تاکنون مستندها و فیلم‌های کوتاه بسیاری در قالب مسابقه، رویداد و تجربه‌های شخصی ساخته شده است. اما تلویزیون به عنوان یک رسانه فراگیر و آگاهی‌بخش در حوزه سریال‌سازی با موضوع کرونا خیلی فعال نبوده و هنوز نتوانسته از این سوژه برای ساخت مجموعه‌های تلویزیونی بهره گیرد.
به همین دلیل به بررسی سریال‌سازی تلویزیون با موضوع کرونا پرداختیم و در این‌باره با ایرج محمدی تهیه‌کننده با سابقه تلویزیون که در کارنامه خود تهیه‌کنندگی سریال‌هایی مانند «دردسرهای عظیم» و «زن بابا» را در کارنامه دارد و همچنین قدرت‌الله صلح‌میرزایی؛ نویسنده و کارگردان سینما و تلویزیون به گفت‌وگو پرداختیم.
ساخت سریال‌ها و بهره گرفتن از داستان‌های مختلف کرونا
ایرج محمدی درباره چرایی ساخته نشدن سریال‌ها و تله‌فیلم‌هایی با موضوع کرونا و انعکاس نداشتن این موضوع در آثار نمایشی به خبرنگار ایرناپلاس گفت: در حال حاضر یک سریال در حال ساخت است. اما گسترش ویروس کرونا واقعه مهمی است که در سطح جهانی اتفاق افتاده و باید با تامل بسیار، به این موضوع پرداخته شود.
شاید اوایلی که این ویروس شیوع پیدا کرده بود یکی دو نفر از تهیه‌کنندگان می‌خواستند از این موضوع، اثر سینمایی یا مجموعه‌ای تولید کنند اما پرداختن در آن زمان شاید توی ذوق مردم می‌زد. به دلیل اینکه وقتی مساله‌ای به این شکل به وجود می‌آید، نباید از آن استفاده ابزاری کرد. بلکه استفاده‌های آگاهی‌بخشی یا موضوع‌هایی که بتواند بر جوامع بشیری یا حداقل بر کشورمان تاثیرگذار باشد و نشان دهد که باید با مشکل بیماری کووید-۱۹ و چنین بحران‌هایی چگونه برخورد کنیم طبیعتا موضوع‌های قابل تامل و پرداختی هستند.
به گفته محمدی، اگر از جنبه دیگری به ساخت چنین آثاری نگاه کنیم باید از نظر امکانات درباره آن فکر و برنامه‌ریزی کرد چون در حال حاضر بیشتر بیمارستان‌ها درگیر مساله کووید-۱۹ هستند و ساخت چنین سریال‌هایی یا یک فیلم سینمایی نیاز به بیمارستانی دارد که خالی از بیمار باشد و بتوان اثر مورد نظر را در آن فیلمبرداری کرد؛ به نظرم در حال حاضر این فضا فراهم نیست.
او معتقد است، باید تا حدودی این فضا و التهاب بخوابد بعد به این واقعه پرداخت اما در هر صورت این مساله جزء ضروریات است و نه فقط ایران بلکه همه جامعه جهانی بشری را دربرگرفته است. به طور معمول از داستان‌ها و موضوع‌های مختلف این مساله می‌توان بهره گرفت و استفاده کرد.
باید اثر امیدبخش ساخته شود
در همه جای دنیا از فیلم‌ها یا سریال‌ها با موضوع‌های بحران و شیوع یک بیماری همه‌گیر استقبال می‌شود. موضوعی که همیشه در سینمای هالیوود باعث جذب مخاطب شده است. اما آثاری با چنین موضوع‌هایی در تلویزیون و سینمای ما دیده نمی‌شود. آیا ساخت سریالی با موضوع کرونا می‌تواند مورد توجه مردم قرار گیرد؟
محمدی در پاسخ به این پرسش گفت: بستگی به چگونگی پرداخت این موضوع دارد. به طور مثال کسانی که با این بیماری دست‌وپنجه نرم کرده و از آن رها شده و به سلامت رسیده‌اند یک بخش از ماجرایند و در افراد دیگری که منجر به مرگ و میر شده، بحث دیگری است. اما با همه این تفاسیر باید اثر به گونه‌ای ساخته شود که در فضای کلی، امیدبخش باشد که به هر حال انسان با هر مشکلی می‌تواند دست‌وپنجه نرم کند و از آن موفق بیرون بیاید.
شاید زود است قضاوت کنیم
قدرت‌الله صلح‌میرزایی نیز درباره دلایل ساخت نشدن سریال‌هایی با موضوع کرونا در تلویزیون به خبرنگار ایرناپلاس گفت: فکر می‌کنم دست‌اندرکاران این حرفه به سمت ساخت این موضوع رفته و یا خواهند رفت. ساخت یک سریال یک سال تا دو سال و نیم زمان می‌برد، در حالی که ۶ ماه است که کرونا شیوع یافته؛ البته به اعتقاد من، تلویزیون در زمینه تبلیغات و پیامدهای این ویروس اطلاع‌رسانی‌هایی را از نظر علمی به مخاطب داده است. اما خب شاید در این زمینه زود است قضاوت کنیم. چون کارهای فرهنگی و هنری فعالیت‌هایی هستند که در درازمدت شکل می‌گیرند و تاثیر می‌گذارند. به طور قطع افراد آگاه و هنرمندان در این زمینه طرح‌هایی در نظرشان بوده؛ چه بسا برخی در این زمینه در حال فعالیت هستند.
وی در خصوص اهمیت پرداختن و ساخت مجموعه‌هایی با موضوع ویروس کرونا و آموزش غیرمستقیم مخاطبان بیان کرد: تا آنجا که اطلاع دارم فیلم‌های کوتاه و مستندهایی در این زمینه وجود دارد. اما ساخت اثر نمایشی در زمینه کرونا یا هر مساله دیگری تا به رسیدن نتیجه زمان زیادی لازم دارد.
گاهی هنرمندان باید پیش‌قدم شوند
این کارگردان درخصوص نقش هنرمندان در ساخت سریال‌هایی با موضوع کرونا اعلام کرد: گاهی هنرمندان خودشان باید پیش‌قدم شوند و در این موضوع‌ها کار کنند. درست است که رسانه برخی اولویت‌ها دارد اما هنرمندان هم باید در این شرایط به موضوع کرونا بپردازند و نویسندگان به این سمت روی آورند. یعنی آن چیزی که در حال حاضر مورد نیاز کشور است.